Το 99ο έτος μετά Οθωμανικής αυτοκρατορίας

Σκέφτηκα ότι αφού όλοι κάνουν ανασκοπήσεις της χρονιάς που πέρασε, γιατί να μην κάνει και το thess; Ο πιο εύκολος και τεμπέλικος τρόπος είναι με το να ψάξω να δω τι γράψαμε μέσα στο 11 και να ετοιμάσω κάτι. Τι λοιπόν μας έκανε εντύπωση στην πόλη την χρονιά που πέρασε. Ξεκινάω λοιπόν με τρεις ευχές από τοίχους κτιρίων της Άνω Πόλης, από κομμάτι της πολυπολιτισμικής Θεσσαλονίκης.

Ιανουάριος

Τα σκουπίδια πνίγουν την πόλη και ο τότε αντιδήμαρχος καθαριότητας τάζει ότι θα τα καθαρίσει σε ελάχιστες μέρες φτάνοντας  στο σημείο να χρησιμοποιήσει οχήματα του στρατού,

ο νέος Δήμαρχος της πόλης, μαζί με όλον τον “προοδευτικό” συρφετό που μας έχει κάνει μίζερους, αλλά και με τον προκάτοχό του κάνουν τα αποκαλυπτήρια του αδριάντα του ανθρώπου που μπάζωσε εκτός της παραλίας της Θεσσαλονίκης, και όλη την χώρα με την αντιπαροχή.

Το κίνημα “Δεν πληρώνω” επιτίθεται στον ΟΑΣΘ,

οι πραγματικά ανήμποροι συνάνθρωποί μας καταφέρνουν να ανακουφιστούν για μια βραδιά με την βοήθεια της Παράλλαξης

ελπίζοντας ότι δεν είναι πάνω από 8, ώστε να μπορεί να τους περιθάλψει ο Δήμος.

Μέσα σε όλα, τον Ιανουάριο εμφανίστηκε και ο Μαγκριώτης για να μας πει πόσο καλό θα είναι το μετρό όταν τελειώσει το 2015. Δυστυχώς το κείμενο του thanosk τελείωνε προφητικά,

…πολύ φοβάμαι ότι τα 33 χιλιόμετρα και τους 33 σταθμούς θα τα δούμε σε 33 χρόνια.

όπως φάνηκε στο τέλος του 2011.

 

Φεβρουάριος

Ο μήνας ξεκίνησε με τα σκουπίδια σιγά σιγά να επανέρχονται στο γνωστό τους χάλι αλλά και με βόμβες στην ΔΗΠΘΕ και στο TV100. Προφητικά (τελικά εμείς καζαμία γράφαμε) τότε έγραφα:

Τέτοιες εποχές δεν είναι δυνατόν να χαίρομαι για οποιονδήποτε απολύεται. Αύριο μπορεί να είμαι εγώ ένας από αυτούς που θα στηθούνε στην ουρά του ταμείου ανεργίας….

Ένα μήνα βρισκόμουν στην ίδια ουρά με τον κ. Αντώνη, μόνο που εγώ δεν είχα κάνει κομπόδεμα ούτε είχα βολέψει τα παιδιά μου.

Η Παράλλαξη πάλι σώζει τον μήνα με το εξαιρετικό μια νύχτα στο μουσείο και το ΝΟΗΣΙΣ επιτέλους υποδέχεται κόσμο που δεν θα ερχόταν αλλιώς.

Τον Φεβρουάριο χάνουμε και τον Δήμαρχο που έμεινε γνωστός για τα συλλαλητήρια για την Μακεδονία, για το χάλι της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας (εννοώ το οικονομικό) και για το παρατσούκλι του, αυτό του Δια-Κοσμόπουλος. Για μένα πάντως παραμένει ο τύπος που μου έδωσε την δυνατότητα να δω τους U2 με 4000δρχ (ούτε 15 Ευρώ)

Ξεκινάνε απεργίες στην Μακεδονία και το thess αποφασίζει να δει τα ΜΜΕ της πόλης και πως θα μπορούσαν, ίσως να επιβιώσουν. Τώρα που τελειώνει η χρονιά βλέπω να επιβιώνουν, χωρίς σχέδιο αλλά και χωρίς εργαζόμενους. Ίσως γιατί ποτέ δεν είχαν ιδιοκτήτες…

Το πολιτικό γεγονός του μήνα; Η πανελλήνια πρώτη της ΣΠΙΘΑ στην Θεσσαλονίκη. Το τσίρκο στην πόλη μας

 

 

Μάρτιος

Ο Μάρτιος πάνω από όλα είχε σκουπίδια, όχι μόνο μια φορά αλλά πολλές. Είχε και την ανακοίνωση της διεκδίκησης της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας Νέων είχε και τα αγαπημένα μας αυτιά.

Τα Αυτιά της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού “ακούγανε” τις ιδέες μας αλλά εμείς κοντά ένα χρόνο μετά δεν ακούσαμε τίποτα. Άσε που δεν έχουμε πάρει απάντηση ακόμα από τον Δήμαρχο γι’  αυτή την υπόθεση

Οι κορυφαίες όμως στιγμές είναι καταγεγραμμένες σε video. Από την μια οι πολέμιοι του αντίχριστου παρέα με τους Έλληνες Γιουτούμπερς (!!!) μας ενημερώσανε ποιος είναι ο αντίχριστος

Από την άλλη η θετικότατη κίνηση του TV100 να αναμεταδίδει ζωντανά την συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου μας έδειξε τι ακριβώς πάμε και ψηφίζουμε. (το video απλά δείχνει την παιδική χαρά του συμβουλίου, σε ένα σοβαρό πράγματι θέμα)

Στο σοβαρό μέρος της πόλης είχαμε ακόμα μια δράση της Παράλλαξης και της Θεσσαλονίκης αλλιώς που την ημέρα της γυναίκας έστησε μια καταπληκτική γιορτή στο Αρχαιολογικό Μουσείο. Δεν γράψαμε τίποτα αλλά φωτογραφήσαμε και βιντεοσκοπήσαμε όπως πάντα. Το απόσπασμα από το θεατρικό με την φίλη μου την Νόπη να μου μιλάει στα γερμανικά, συγνώμη, να μας μιλάει…

Επειδή η πόλη είναι η Πόλη των φαντασμάτων, ο μήνας έκλεισε με την εμφάνιση ενός φαντάσματος.

Απρίλιος

Ο Απρίλιος ήταν ο μήνας με τις πιο ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις, ουσίας, στην πόλη. Το 2ο Tedx καλύτερα οργανωμένο από τις περισσότερες εκδηλώσεις που έχουν πολλαπλάσιο budget που έχω δει, απότέλεσε το έναυσμα για πολλά σχόλια και αντιπαραθέσεις στο άρθρο του thess.

Από την άλλη η έλευση του David Sim στην Θεσσαλονίκη και η εκδήλωση στο νέο μέγαρο μουσικής από την Παράλλαξη ήταν μια πιο συγκεκριμένη πρόταση για την πόλη. Περιμένω αυτή η εκδήλωση να “φανεί” σε μερικά χρόνια, έστω και υπό την μορφή ανθρώπων που θα αναδειχθούν στην αρχιτεκτονική των πόλεων επειδή τους ενέπνευσε ο Sim.

Ο Απρίλιος ηταν μήνας οδύνης, ήταν ο μήνας που η δικαιοσύνη, η ανάλγητη δικαιοσύνη, άφησε την καρδιά μας χωρίς νομάρχη. Την γέμισε όμως με τον Πανίκα. Ο νομάρχης της καρδιάς μας έγινε ο Πανίκας της καρδιάς μας. Πανίκα ζεις εσύ μας οδηγείς.

Ο Απρίλιος, για την ακρίβεια η 26η Απριλίου ήταν και η τελευταία μέρα που τα αυτιά του Αντιδήμαρχου Πολιτισμού θα ήταν εκτεθειμένα στο κοινό. Ο Panosk περιγράφει την δική του εμπειρία με τα αυτία, λίγες μέρες πριν οι διαμαρτυρόμενοι Ηρακλειδείς κάψουν το αυτί της Αριστοτέλους.

Στο Δήμοτικό συμβούλιο εξακολοθούν οι δημοτικοί σύμβουλοι σχεδόν όλων των παρατάξεων να παίζουν με την τηλεόραση, χαρίζοντάς μας υπέροχες στιγμές, ενώ για το πρόβλημα των σκουπιδιών αναλαμβάνει η “Πρωτοβουλία” υπογράφοντας αντί του Αντιδημάρχου καθαριότητας. Η αντίστροφη μέτρηση για την αποπομπή του είχε ξεκινήσει.

Κατά τ’ αλλα το thess παίζει με τον Μπουτάρη και την Μπιρμπίλη , παρακολουθεί προσπάθειες τοπικών πολιτικών που όμως φέρνουν όμορφες παρουσίες για να μας οδηγήσοπυν μπροστά. Τον Σαμαρά να μας πηγαίνει πίσω, για να πάρουμε και μια γεύση του debtocracy στην πόλη όπου στο ΑΠΘ παρουσιάζεται επίσημα το ντοκυμαντέρ του Χατζηστεφάνου και που επιτρέπει την Weeeping Banshee να κάνει το πρώτο της post στο thess.

Ο μήνας κλείνει με τις σημαντικές αλληλοκατηγορίες που ακολουθούν την αποπομπή του προέδρου και διευθύντος συμβούλου της ΔΕΘ, κ. Κωσταντίνου και κ. Μαυράκη. Δυστυχώς από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω τα ντηλ κάτω από το τραπέζι, σε ότι αφορά την Helexpo, συνεχίζονται. Αναφέρομαι σε αδιαφανείς διαδικασίες, αλλά αυτό είναι κάτι που θα ακολουθήσει το 2012.

Μάιος

Γιατο thess o Μάης είναι ο μήνας τηε Θεσσαλονίκης που συνήθως έχουμε αφιερώμνατα στον Μάη του ’36 αλλά και στην δολοφονία του Λαμπράκη. Αυτή τη φορά όμως ξεκινήσαμε με το πάρτι για την διεκδίκηση της Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας νέων, που αν μη τι άλλο μας βοήθησε να βγάλουμε φωτογραφίες αλλά ακι συμπεράσματα.

Είχαμε την καθιερωμένη ποδηλατοπορείας που επιτέλους ο Mave, έγραψε κάτι στο thess, μια εκδήλωση για τον συγχωρεμένο Μπουρλά, τον Δήμο να βάζει πασαλάκια στην Μητροπόλεως και 3 δημοτικούς συμβούλους να καταπολεμάνε την βία με μπαλόνια.

Μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια φιλοξένησε το thess από μια ομάδα νέων που προσπάθησε να καταθέσει τις προτάσεις της για την Θεσσαλονίκη στον Δήμο. Δεν έχει σημασία πόσο επαγγελματική ήταν, σημασία είχε ότι ήταν νέοι και με διάθεση. Από όσο κατάλαβα, ο Δήμος τους αντιμετώπισε αδιάφορα. Ίσως γιατί δεν ήταν δικά τους παιδιά…

Ο Μάϊος είχε και το κίνημα των αγανακτισμένων και στην Σαλονίκη. παρ’ ότι βρεθήκαμε από την αρχή εκεί, δεν γράψαμε τις πρώτες μέρες τίποτε, περιμένοντας να ωριμάσει. Κρατήσαμε μόνο φωτογραφίες και video. Η φωτογραφία είναι από την πρώτη μέρα ενώ το video είναι, κατά την άποψή μου, ότι καλύτερο συνέβη στον χώρο. Ο κόσμος και τα οικονομικά και πολιτικά του προβλήματα και οι άνθρωποι που τα ξεπερνάνε με το να παντρεύονται  και να γλεντάνε.

Ο Μάϊος έκλεισε με το Street Parade που ανακατεύτηκε στο τέλος με τους αγανακτισμένους. Από τα καλύτερα alternative event της πόλης.

Ιούνιος

Ο μήνας ξεκίνησε με την μάχη της Σπίθας εναντίον του Δημάρχου Μπουτάρη

με μια ιστορική αναδρομή στα γεγονότα του Κάμπελ του’31

Συνεχίστηκε με πολύ αγανακτισμένους αυτή τη φορά και με αστυνομία αλλά και με τρελούς γιαπωνέζους

Με το καθιερωμένο αντιρατσιστικό όπου καμάρωσα τον δικό μας Mayor Rison αλλά και με πολλές απεργίες, περίεργους τύπους αλλά και κινήσεις όπως η ΠΡΟΣΚΑΛΩ

 

με σημαντικώτερο ελπιδοφόρο γεγονός τη εκδήλωση της παράλλαξης στο Λιμάνι, το Λιμάνι Αλλιώς ή καλύτερα το Λιμάνι όπως θα έπρεπε να είναι.

Ιούλιος

Μπορεί να ήταν φουλ καλοκαίρι αλλά εμείς ήμασταν στην πόλη και η πόλη είχε να μας δώσει ειδήσεις. Ξεκινήσαμε με έναν απολογισμό του έργου του Μπουτάρη όπου τον βαθμολογήσαμε γύρω στην βάση, αλλά και με μια κριτική των υπολοίπων παρατάξεων. Οι αγανακτισμένοι αλλάξανε τακτική και επιδοθήκανε σε flashmobs ενώ η Μακεδονία προσπάθησε, υποτονικά να γιορτάσει, μέσα στο κακό της το χάλι, τα 100 της χρόνια.

Ασχοληθήκαμε με τον αγαπημένο μας Άνθιμο και το σκάνδαλο του ποδοσφαίρου, αλλά και με την ιστορία της πόλης και ειδικά με Μάυρο Σάββατο του 1942. Το Κρατικό Θέατρο έδωσε μια πολύ πειστική “παράσταση” διαφημιστικής διαμαρτυρίας

ενώ  στο τέλος του μήνα μάθαμε και σε ποιον χρωστάμε τους ποδηλατόδρομους.

Αύγουστος

Όπως έλεγε και Έκο είναι ο μήνας χωρίς ειδήσεις, αλλά για μας ήταν ο μήνας χωρίς εκδηλώσεις. Ως και οι Αγανακτισμένοι πήγαν διακοπές με αποτέλεσμα να τους εκδιώξουν ένα πρωϊνό. Ο μόνος που έγραψε κάτι ήταν ο thanosk που δικαίως τα πήρε στο κρανίο.

Σεπτέμβριος

Τον Σεπτέμβριο είναι αλήθεια ότι είχαμε ένα μόνο κείμενο για την ανάπλαση της παραλίας, από τον Mayor Rison, οπότε ήταν ιστορικό όμως ήμασταν, φωτογραφικά, και σε άλλες εκδηλώσεις.

Όπως στην πορεία της έκθεσης όπου είχαμε επεισόδια πάρα πολύ κόσμοα αλλά όχι ενωμένο

Αλλά και στην εναρκτήρια εκδήλωση για τα Δημήτρια

Οκτώβριος

Το thess έμεινε με έναν λιγότερο συντελεστή αλλά ο Panosk μπόρεσε να καλύψει την μαθητική τουλάχιστον παρέλαση της 26 Οκτωβρίου

Νοέμβριος

Ο Νοέμβριος παραδοσιακά είναι ένας καλός μήνας για την πόλη. Έχουν έρθει οι καινούργιοι φοιτητές, έχουν εγκασταθεί και ψάχνουν να μάθουν την πόλη. Από την άλλη η πόλη δεν τους απογοητεύει. ¨Εχει πάντα κάτι να τους δώσει. όπως ο Εβραϊκός περίπατος που παρακολούθησε ο Mayor Rison και μας περιγράφει στο κείμενό του.

Ο Νοέμβριος ήταν και ο μήνας που η Πειραματική ανακοίνωσε το κλείσιμό της στις αρχές του 12, ενώ είχαμε και την κίνηση των 136 που παρακολούθησε ο Panosk

Στο τέλος του μήνα είπαμε να δούμε την διαδικτυακή παρουσία των δημοτικών παρατάξεων, που γενικά ήταν απόγοητευτική

Δεκέμβριος

Ο τελευταίος μήνας του χρόνου που αν η χώρα δεν ζούσε μέσα στην κρίση, ίσως θα μπορούσε να ονομαστεί μια καλή χρονιά για την πόλη. Παιδί της κρίσης ήταν, για όλη την χρονιά, η κατάσταση στα ΜΜΕ της πόλης. Την εκδήλωση των οικολόγων ακι του Χρήστου Μάτη παρακολούθησε ο Panosk και ο Μήτσος ο Γαλατάς για το thess

Ο Δεκέμβριος ήταν και ο μήνας που μας θύμισε γιατί η χώρα βρίσκεται σε κρίση μαι και τα άξια τέκνα αυτής της πόλης ελέγχονται για παράνομες δραστηριότητες.

Το τελευταίο post μας είχε να κάνει με την πιο σημαντική έλλλειψη στην Θεσσαλονίκη. Με την κοινωνική πολιτική. Θα κλείσω λοιπόν το post με την φωτογραφία που έβγαλε ο Argos λίγο πριν φύγει για το εξωτερικό. Είναι η κατάσταση που πολλαπλασιάζεται και που κανένας δεν κάνει τίποτα για να την απαλύνει. Εύχομαι το 2012 να έχει λιγότερες ευκαιρίες για τέτοιες φωτογραφίες. Χρόνια Καλά