Επιβιώνοντας στην Σαλονίκη

Το κείμενο είναι αναδημοσίευση κειμένου μου στo site της Παράλλαξης, ο τίλος είναι διαφορετικός γιατί απλά ξέχασα να στείλω τίτλο στα παιδιά και βάλανε έναν δικό τους. Το Αλτσχάιμερ μου έχει προχωρήσει 🙂

Εδώ και μερικούς μήνες βρίσκομαι εκτός Ελλάδας, μακριά από την πόλη που αγάπησα, την πόλη που μίσησα. Μου έχουν λείψει ελάχιστα αλλά σημαντικά πράγματα. Το φώς, το τσίπουρο με φίλους σε κουτούκια της πόλης, το να ζω την πολύπλοκη ζωή της πόλης, να είμαι κομμάτι, ενεργό με τον τρόπο μου, μιας περίεργης κοινωνίας.

Παρακολουθώ το τι συμβαίνει στην πόλη με τα μάτια τρίτων. Ανθρώπων που εμπιστεύομαι γιατί είτε διαφωνώ μαζί τους είτε συμφωνώ απόλυτα, οπότε και μου επιτρέπεται να καταλαβαίνω τι γίνεται. Η τεχνολογία είναι αρωγός σε αυτή μου την προσπάθεια.

Την περίπτωση της κατάληψης «Επιβίωση» στον χώρο του πρώην νοσοκομείου Αγ. Παύλου την γνώρισα μέσα από το Internet και μάλιστα αργά. Δεν έχει σημασία από πού, σημασία έχει ότι αυτή η κατάληψη δεν ήταν μια πολιτική δήλωση, ήταν μια ενέργεια που ξεκίνησε από την ανάγκη κάποιων ανθρώπων να προστατευθούν, να βρούνε στέγη. Πριν λίγες μέρες, παραμονές Χριστουγέννων η αστυνομία, μετά από καταγγελία των «Αδελφών του Ελέους» της διπλανής καθολικής εκκλησίας, ιδιοκτητών του ακινήτου, «καθάρισε» το κτίριο χωρίς έλεος. Οι άστεγοι φιλοξενούνται προσωρινά σε χώρους των οποίων τα έξοδα καλύπτει η Φιλόπτωχος αδελφότητα Θεσσαλονίκης.

Πάμε πίσω περίπου ένα χρόνο. Παραμονές της πρώτης Κυριακής των εκλογών ο σημερινός Δήμαρχος κ. Μπουτάρης έχει μαζέψει τους φίλους και ψηφοφόρους του, μαζί με πρωτοκλασάτους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και υπόσχεται ότι θα κάνει τρία πράγματα σε συγκεκριμένους χρόνους της διακυβέρνησής του. Άμεσα θα παλέψει με τα οικονομικά και θα υπάρξει διαφάνεια, σε έξι μήνες θα καθαρίσει την πόλη από τα σκουπίδια και δεσμεύτηκε τον πρώτο χρόνο ότι θα αρχίσει το πρόγραμμά της πρωτοβουλίας για την κοινωνική πρόνοια και την τρίτη ηλικία.

Τρεις μήνες αργότερα, «Η Θεσσαλονίκη αλλιώς» είχε, κατ’ εμέ, την πιο σημαντική της δράση. Την «Νυχτερινή περιπολία», στην οποία είχα την τιμή να συμμετέχω και δυστυχώς να μην γράψω τίποτα μετά την εκδήλωση. Ήταν ό,τι πιο σημαντικό είδα τα τελευταία χρόνια στην πόλη, αν και όχι τόσο «πιασάρικο» όσο άλλες εκδηλώσεις τρίτων αλλά και του «Θεσσαλονίκη αλλιώς».

Πριν από την δράση υπήρξε μια συζήτηση για τις επερχόμενες δράσεις του «Θεσσαλονίκη αλλιώς» στην οποία συμμετείχε και ο, πλέον, Δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης μαζί με την Αντιδήμαρχο Προστασίας του Πολίτη και Κοινωνικής πολιτικής, κα. Γούλα. Εκεί ακούσαμε από το στόμα του Δημάρχου ότι ο Δήμος έχει χώρο φιλοξενίας για μόνο 8 άστεγους όπως και ότι θα έκανε ενέργειες για να φιλοξενήσει αστέγους το ΓΣΣ, στους αχρησιμοποίητους στρατώνες, γιατί είχε καλές σχέσεις με τον Στρατηγό λόγω της βοήθειας που του έδωσε για τα σκουπίδια.

Όσοι έχουν πάει στρατό ξέρουν ότι αυτό είναι από αδύνατο έως απίθανο. Κάτι που αποδείχτηκε στην πορεία.

Ο Μπουτάρης παρ’ όλα τα μεγάλα λόγια και τα λίγα έργα, έως ανύπαρκτα στον συγκεκριμένο τομέα, είχε ένα δίκιο. Χώροι για φιλοξενία, πολλών ανθρώπων, επειδή έχουν ήδη κάποιες βασικές υποδομές είναι τα παρατημένα στρατόπεδα. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχει στα όρια του κάτι καλύτερο. Έχει ένα παρατημένο νοσοκομείο, το 424. Ο Δήμος θα έπρεπε ήδη να το έχει διεκδικήσει για τέτοια χρήση. Δυστυχώς όμως σήμερα που το ελληνικό κράτος ξεπουλά, δεν νομίζω ότι θα παρατήσει εύκολα αυτό το φιλέτο. Εδώ όμως είναι που μετράει το πόσο σοβαρός είναι ο πολιτικός λόγος όταν συνοδεύεται από έργα ακόλουθα με τα λόγια.

Ο Δήμος δεν προτίθεται να κάνει τίποτα για πολλούς λόγους. Κατά την άποψή μου γιατί με ελάχιστες εξαιρέσεις, διοικείται από ανθρώπους που έχουν καλές προθέσεις αλλά είναι ανίκανοι να διοικήσουν. Αν δεν ισχύει αυτό τότε πρόκειται για κοινούς απατεώνες που ακολουθήσανε τον δρόμο του ΓΑΠ με το «Λεφτά Υπάρχουν» και αφού πήρανε την διοίκηση τάζοντας και μετά βλέπουμε πως τα μπαλώνουμε. Δεν θέλω να πιστέψω κάτι τέτοιο.

Ξέρω πως η μόνιμη επωδός του Δήμου είναι ότι δεν έχει λεφτά. Λογικό είναι. Πέρα του χρέους που έχει προς τρίτους όπως όλοι οι δήμοι που σέβονται τον εαυτό τους, έχει και ένα έλλειμμα 55 εκ. από την περίφημη υπεξαίρεση επί Παπαγεωργόπουλου ο οποίος ελέγχεται σήμερα για καταθέσεις ενός εκατομμυρίου Ευρώ σε ελληνική τράπεζα. Το θέμα είναι ότι όταν αναλάμβανε Δήμαρχος ο Μπουτάρης ήξερε και για τα δυο ελλείμματα τα οποία σήμερα δεν μπορούν να προβάλλονται σαν δικαιολογία.

Δεν μένει λοιπόν παρά εμείς σαν πολίτες να πάρουμε την πρωτοβουλία ξεκινώντας και απαιτώντας πρώτα από τον Δήμο να δημιουργήσει μόνιμη στέγη για τους άστεγους που συνεχώς αυξάνονται. Ταυτόχρονα να θέσουμε τον εαυτό μας στη διάθεσή του με τον ίδιο τρόπο που τον θέτουμε κάθε φορά που κάνει πάρτι για να διεκδικεί διάφορες πρωτεύουσες για την πόλη. Με τον ίδιο τρόπο που η «Πρωτοβουλία» ζητούσε εθελοντές για πορτιέρηδες και μπάρμαν σε πάρτι που ετοίμαζε και τελικά το ακύρωσε γιατί θα έλειπε ο Δήμαρχος. Με το να είμαστε εκεί για ότι χρειαστεί.

Η περίπτωση της «Επιβίωσης» έδειξε ότι αν βρεθεί ένας χώρος, αν γίνει μια αρχή, θα υπάρξουν άνθρωποι που θα συνδράμουν. Σκοπός πρέπει να είναι αυτοί οι άνθρωποι να μην είναι πάντα οι ίδιοι. Αν ο Δήμος θέλει πράγματι να αλλάξει τη νοοτροπία της πόλης δεν έχει παρά να προσπαθήσει σ’ ένα θέμα που αφορά όλους μας, δίνοντας το έναυσμα και όχι περιμένοντας άλλους να κινηθούνε για να βάλει απλά την «αιγίδα» του. Αν αυτά σας φαίνονται θεωρητικά και ότι θα σας φάνε χρόνο από την προσωπική προσπάθειά σας για επιβίωση, σκεφτείτε ποιες είναι οι εναλλακτικές σας σε περίπτωση που χάσετε αυτόν τον αγώνα.

Διαβάστε:

-Το άρθρο του Σάκη Ιωαννίδη για την Επιβίωση

-Την ιστορία μιας Καζαχστανής της Ρένας Ακριτίδου

-Ένα χρονικό της κατάληψης από τον Παραλληλογράφο