Μια νύχτα στο μουσείο
Η Θεσσαλονίκη Αλλιώς συνεχίζει τις δράσεις της στα μουσεία.
Έχοντας μια επιτυχία με την δράση με τους άστεγους, που καλό θα είναι να συνεχιστεί, η Θεσσαλονίκη αλλιώς δημιούργησε ένα πραγματικά διαφορετικό κλίμα χτες στο ΝΟΗΣΙΣ.
Ένα μουσείο- στολίδι για την πόλη, χρειάστηκε μια εκδήλωση από την Θεσσαλονίκη αλλιώς για να μαζέψει πάνω από 2000 άτομα σε ένα χώρο που θα έπρεπε κάθε μέρα να γεμίζει από τόσους ανθρώπους. Δυστυχώς η πόλη μας δεν φημίζεται για τους λάτρεις των μουσείων. Συζητώντας με φίλους λέγαμε ότι η απόσταση του μουσείου από το κέντρο αλλά και η κακή συγκοινωνία (2 λεωφορεία από το κέντρο) δεν βοηθάνε στην ανάπτυξη της σχέσης του μουσείου με την πόλη. Στην ίδια συζήτηση καταλήξαμε ότι δεν φταίει αυτό. Υπάρχει μια πληθώρρα κόσμου που μαζεύεται και ψωνίζει αλλά και διασκεδάζει 100 μέτρα πιο κάτω στο shopping mall και ο οποίος δεν κουνάει τον κώλο του να πάει και να ξεστραβωθεί λίγο πιο πάνω.
Έφτασα στο ΝΟΗΣΙΣ αργά αλλά ο κόσμος ήταν ήδη εκεί. Κυκλοφορούσανε στον διάδρομο και περιμένανε την σειρά τους για να μπούνε στο πλανητάριο και να δούνε την ταινία. Στους χώρους του μουσείου κυκλοφορούσανε εκτός από μας, το πλήθος και μερικοί “επώνυμοι” της πόλης. Ο Βούγιας, που χαμένος, όπως έμαθα, ρωτούσε για το τι είναι το opencoffee, ο σκηνογράφος Απόστολος Βέτας, η Βιβιάννα Μεταληνού, ο Μυλόπουλος του ΑΠΘ και του ΝΟΗΣΙΣ και πιθανότατα και άλλοι που δεν τους είδα ή αναγνώρισα.
Σε άλλη αίθουσα, στο αμφιθέατρο όπου ο κόσμος ξεχείλιζε, το opencoffee είχε μια σειρά από 10 ομιλίες, υπερβολικό κατά την γνώμη μου, αλλά ήταν ακόμη μια ευκαιρία για να γίνει πιο γνωστή η διοργάνωση.
Αυτό που ίσως είχε και την μεγαλύτερη αξία από όλα ήταν το Τεχνοπάρκο όπου πιτσιρικάδες παίζανε με παιχνίδια που τους φέρνανε πιο κοντά στην επιστήμη. Η εικόνα του πατέρα που παίζει με τον γιο του είναι και η πιο χαρακτηριστική για μένα.
Η επιστήμη τέλειωσε όταν εμφανίστηκαν οι PARANUE που με τα τύμπανά τους μας οδήγησαν στην αίθουσα της συναυλίας όπου οι Warriorz, αναλάβανε την διασκέδασή μας.
