Αγαπούλες αλλήλους

Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης μας έχει συνηθίσει να εκφέρει την άποψή του για διάφορα θέματα που άπτονται των …μη καθηκόντων του. Βλέπεις όταν έχεις κόσμο απέναντί σου δεν γίνεται να αποφυγείς τον πειρασμό και να μην μιλήσεις, γι’ αυτά που δεν σ’ ακουμπάνε και να πεις τις σοφίες σου.

Παλιές ευτυχισμένες στιγμές (φώτο αρχείου)

Από το όλο άρθρο και από τις σοφίες του μητροπολίτη, εντύπωση μας προκάλεσε εδώ η αναφορά του στο σκάνδαλο του ποδοσφαίρου. Μα τόσο ενδιαφέρον; Ίσως να οδφείλεται ότι και η Θρησκεία αλλά και το ποδόσφαιρο είναι το όπιο του λαού όπως και το ότι για τους φανατικούς φιλάθλους, το γήπεδο είναι ο ναός τους. Τελικά μάλλον ανταγωνιστική ήταν η διάθεσή του μια και το ένα όπιο, του αθλητισμού, βρήκε τρόπο να βγάζει μαύρα λεφτά από δραστριότητες που δύσκολα μπορούν να μεταφερθούν στο άλλο όπιο…

Σκεφτήκαμε λοιπόν, πως θα ήταν αν δεν είχαμε στημένα παιχνίδια αλλά στημένη θρησκεία, πως θα ήταν αν αντί του διαλόγου Ψωμιάδη – Μπορούση είχαμε τον διάλογο Ψωμιάδη – Άνθιμου;

Θα ήταν κάπως έτσι;

Α: Κύριε Μάκη, καλημέρα, τι κάνετε;
Ψ: Καλημέρα, Συγχαρητήρια αγόρι μου να πούμε.

Α.: Ευχαριστώ πάρα πολύ.

Ψ: Αυτό το ίδιο έχουν και οι δικοί μου, το ίδιο πράγμα, δεν μπορούν να κοιμηθούμε.

Α: Ναι, κύριε Μάκη, καλά, δεν έχω κοιμηθεί.

Ψ: Το ίδιο παθαίνουν κι οι άλλοι, οι δικοί μου, δεν μπορούν να κοιμηθούνε.

Α: Τόσο πολύ κύριε Μάκη;

Ψ: Κι όσο περισσότερο μιλήσουνε τόσο γίνεται. Κατ’ αρχάς έλα να σου πω, εχθές κοιτάγανε, το βλέπαμε με τον Αχιλλέα και τον γενικό αρχηγό στο ξενοδοχείο το Sofitel. Ξέρεις τι είπαν όλοι; «Ο μόνος που μιλάει με ψυχή και είναι έτοιμος να τους φάει όλους είναι ο Άνθιμος», χωρίς να ξέρουνε τίποτε…. (γέλια).

Α: Αφες αυτοίς ου γαρ οίδασι (ακατάληπτο)… (γέλωτες)

Ψ: Ολοι οι άλλοι είναι σε δεύτερο βαθμό από εσένα να πούμε. Και από τον Παπαθεμελή και το ΛΑΟΣ . Δηλαδή, εσύ μιλάς μία, μη σου πω δύο φορές πιο δυνατά και ελληνικά. Αφού κάποια στιγμή που είπες “Τι να ασπαζόμαστε; Καμιά γυμνότητα; Κανέναν εγκληματία; Κανέναν από αυτούς που κατέστρεψαν ακόμη και το ποδόσφαιρο;” , σηκωθήκανε στα στασίδια τους όλοι και χοροπηδάγανε, τους έδειχνε η τηλεόραση, το 4Ε.

Α: Ηρθαν και οι βλάκες από κάτω, ήρθαν αν μου μιλήσουνε, αλλά εγώ έκανα τον Αυνάνα, έφυγα. Κύριε Μάκη μόνο ότι τελείωσε το μαύρο και η δάφνη που τα θέλω για να φκιάξω την θεία (άδικη, κακουργα) κοινωνία, να ξέρετε!

Ψ: Εντάξει, αγορίνα μου, θα σου φέρω εγώ. Πότε θέλεις εσύ άλλο;

Α: Ε, τώρα θέλω για το επόμενο κύρηγμα.

Ψ: Πότε θέλεις αγόρι μου;

Α: Μέσα Ιουλίου

Ψ: Ε καλά ρε παιδάκι μου, έχεις τρελαθεί; Θα σου έχω ετοιμάσει να πούμε, εντάξει. Θα σου έχω φτιάξει αγόρι μου.

Α: Εντάξει κύριε Μάκη, Φεύγετε για Καβάλα ή θα σας δούμε;

Ψ: Όχι, τη Κυριακή, θα έρθω, να δω το κύρηγμα σε σας, δεν πάω στο δικαστήριο, να τους δώσω και την τιμή να πάω στο δικαστήριο, στους μπινέδες αυτούς! Μάλλον μεθαύριο θα φύγω για Καβάλα για 1-2 μέρες για να πάω να τους πληρώσω να πούμε.

Α: Εγινε, θα τα πούμε.

Ψ: Εγινε αγόρι μου, συγχαρητήρια λεβέντη μου.

 

Επεξήγηση : Για όσους δεν το έχουν καταλάβει, πρόκειται για έναν ανύπαρκτο διάλογο, προϊόν φαντασίας και σάτιρας