Διεκδικώντας τα αυτονόητα

Η διεκδίκηση της ευρωπαϊκής πρωτεύουσας νεολαίας του 2014 δεν είναι αυτονόητο ότι θα έπρεπε να γίνει από την Θεσσαλονίκη. Δεν είναι επίσης αυτονόητο ότι θα έπρεπε να γίνει από εθελοντές, ούτε είναι αυτονόητο ότι θα έπρεπε να μαζευτούνε και να γιορτάσουν την υποβολή της υποψηφιότητας. Αυτονόητη είναι η  διεκδίκηση των κοινόχρηστων χώρων αλλά και εκδηλώσεων που είναι πιο κοντά στους νέους αυτής της πόλης και όχι στο γερασμένο πατριωτικό κοινό της Α’ Θεσσαλονίκης.

Το Street Party του Thessaloniki European Youth Capital 2014 προσπάθησε να κάνει μια από τα ίδια που κάνανε, έστω και με διαφορετική αφετηρία, το “Η Θεσσαλονίκη Αλλιώς” και το Urban festival πέρυσι. Όπως και οι προηγούμενες εκδηλώσεις, και αυτή, πέτυχε τον πρωταρχικό της σκοπό. Να μαζέψει κόσμο και να τον βάλει να συμμετέχει σε μια γιορτή της πόλης. Για ακόμη μια φορά όμως χρειάστηκε να υπάρχει δικαιολογία.

Από τις 4 βρισκόμασταν στην περιοχή. Ήδη είχαν στηθεί τα διάφορα stands και η εξέδρα στο πλακόστρωτο και στα πάρκα της παραλίας γύρω από τον Λευκό Πύργο. Πρώτη εικόνα; Δυο άλογα με τους αναβάτες τους να περιφέρονται μέσα στον κόσμο

κοιτώντας προσεκτικά διαπίστωσα ότι ήταν η ομάδα διάσωσης.

Βλέποντας ακόμα καλύτερα στην διάρκεια των εκδηλώσεων διαπίστωσα ότι υπήρχαν αρκετοί γύρω μας.

Ο Πόλεμος της Καντίνας

Πανηγύρι χωρίς καντίνα, στην Ελλάδα, είναι σαν φαγητό χωρίς αλάτι. Στις 4 το απόγευμα, μπορεί κόσμο να μην είχε, άλλωστε ήταν εργάσιμη μέρα, καντίνες όμως είχε μια χαρά. ξεκινούσα από το ύψος του βασιλικού θεάτρου και φτάνανε ως και μετά το άγαλμα του ΚΚΘ (Κωσταντίνου Καραμανλή Θείου). Από ότι μάθαμε από τον δημοτικό σύμβουλο κ. Ελευθεριάδη, θα έπρεπε κανονικά να ξεκινάνε από το άγαλμα, αλλά οι ελληνάρες το αγνοήσανε. Αυτό δεν πέρασε αβρόχοις ποσί από την υπεύθυνη του Δήμου κα Πασχαλίδου, η οποία με την συνδρομή του κ Ελευθεριάδη, της δημοτικής αστυνομίας και της αστυνομίας, βαλθήκανε να πείσουνε τους καντινιέρηδες να μετακινηθούνε.

Για περίπου μισή ώρα κάθε προσπάθεια πήγαινε χαμένη. Τι με το καλό, τι με το κακό, ο “νονός” των καντινιέρηδων παρέμενε ακλόνητος στην θέση του. Ο διάλογος μεταξύ του “άρχοντα” των καντινών και του κ. Ελευθεριάδη ήταν το λιγότερο απολαυστικός για του γύρω, αλλά επικίνδυνος για τον δεύτερο μια και το αίμα του είχε ανεβεί στο κεφάλι, δικαιολογημένα θα έλεγα.

Από όλη αυτή την ιστορία είχαμε την μεγάλη επιτυχία, από τις 9 καντίνες που ήταν από το άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου ως την σκηνή, να φύγει η μια. Η μια που ξαναγύρισε, πιο κοντά σε χώρο που δημιούργησε ο ” lord of the canteens”  και με τους άντρες της δημοτικής αστυνομίας να σφυρίζουν αδιάφορα όπως φαίνεται και στο video.

 

Στα πάρκα

Κινηθήκαμε λίγο πιο κάτω στα πάρκα μετά το βασιλικό και στο Μ. Αλέξανδρο όπου ομάδες παιδιών δημιουργούσανε

νεαροί και νεαρές παρουσιάζανε της δουλειές τους

και ιδιωτικές εταιρίες διαφημίζανε την “πραμάτεια” τους

Ο κόσμος παρακολουθούσε τα διάφορα άτομα στους πάγκους να εξηγούν τι κάνουν και βλέπανε και τις κατασκευές ορισμένων.

Οι ΜΚΟ προσπαθούσανε να παρουσιάσουν το έργο τους και σε κάθε περίπτωση μπορούσε να δεις  πάρκα γεμάτα ζωή, όπως θα έπρεπε να είναι πάντα.

The gathering

Σιγά σιγά όσο περνούσε η ώρα και φαινόταν ότι η βροχή δεν αποτελούσε άμεσο κίνδυνο, ο κόσμος άρχιζε να γεμίζει την παραλία.

Κάθε είδους τύποι εμφανίστηκαν. Από πιτσιρικάδες με  πολύχρωμα μαλλιά

ως κοπελιές με φανταχτερά παπούτσια

Η παραλία γέμιζε με γνωστές φάτσες τις πόλης

αλλά και με άγνωστες.

το καλύτερο από όλα; Κυκλοφορούσαν πάρα πολλοί με αναπηρικά καροτσάκια χωρίς σοβαρά προβλήματα. Η πόλη φάνταζε ανοιχτή σε όλους. Είδα και τον Χρυσοβέργη κάποια στιγμή.

Δίπλα στα κλασσικά καράβια που διασκεδάζουμε τα καλοκαίρια προστέθηκαν και τα high ιστιοπλοϊκά. Βλέπετε ο δήμος, από εποχής Παπαγεωργόπουλου θέλει μαρίνες…

Η χειρότερη εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης, το Φάτσαbook του TV100 δεν έχασε ευκαιρία να διαφημίσει τα ενοικιαζόμενα ιστιοπλοϊκά….

Ώρα για show

Στην σκηνή είχαν ανέβει κάτι φευγάτα παλληκάρια και παίζανε, κάτι που ο ειδήμων PanwsK με ενημέρωσε ότι το λέγανε dub. Δεν μας είπανε το όνομά τους οπότε ο Αντώνης, από την παρέα, αποφάσισε ότι ήταν οι Ρασταβαρδάριανς. Δεν ξέρω πως το λέγανε το γκρουπ, ή την μουσική, εμένα μια φορά παράφωνοι μου φάνηκαν, αλλά πάλι τι ξέρω εγώ από μουσική για να τους κρίνω.

 

Αφού με το καλό τελειώσανε τα παλληκάρια και μετά από ένα κενό στην μουσική, ανεβήκανε στην σκηνή οι Nasa Funk. Οι διαφορά τεράστια και αν εξαιρέσω τον ελληνικό στίχο του πρώτου τραγουδιού, ήταν υπέροχοι, όπως πάντα

Φύγανε μετά από μερικά τραγούδια και αμέσως μετά αντικατασταθήκανε από τους Speakeasies swing band. Πολύ καλοί, εξαιρετικοί θα έλεγα, αλλά ξεχαστήκανε να κατέβουν από την σκηνή και η τραγουδίστρια δεν σταμάτησε να ευχαριστεί τα παιδιά με τα ιστιοπλοϊκά. Έχω και κότερο πάμε μια βόλτα;

Αν θέλω όμως να είμαι δίκαιος θα πρέπει να πω ότι ήταν οι μόνοι, από όσο μπόρεσα να δω, που κάνανε κόσμο να χορέψει.

Όταν αποφασίσανε να αφήσουν την σκηνή και σε άλλους, ανεβήκανε οι  63High, επίσης εξαιρετικοί αλλά θεώρησαν δεδομένο ότι τους ξέραμε, όπως και οι διοργανωτές που δεν θελήσανε να ενημερώσουνε και εμάς τους άσχετους.

Το σούργελο του πάρτι ήταν ο τύπος με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο batmanίδης που ντυμένος Λευκός Πύργος ήρθε με μια άθλια μπουζουκοκομπανία να τραγουδήσει, πάνω σε γνωστούς μουσικούς ρυθμούς, άθλιους στίχους, σαν αυτούς που φτιάχνουμε όταν είμαστε σουρωμένοι. Το χιούμορ του δυστυχώς ήταν το λιγότερο κρύο και ίσως να ήταν και ο χειρότερος της βραδιάς.

Σουρεάλ φωτογραφία, ο μπουζουξής ανάμεσα στον Λευκό Πύργο και στον κάμεραμαν πάνω στην σκάλα. Ακριβώς όπως και στην Ευρώπη, τρομάρα μας.

Την θέση τους την πήρα οι My excuse, που μας το είπανε δυο φορές και δεν τους συγχωρέσαμε. Δεν με ενθουσιάσανε.

Η ώρα είχε πάει 11+ όταν εμφανίστηκαν οι ΜΙΚΡΟ. Εγώ είχα παγώσει με το t_shirt, τα παιδιά είχαν πιαστεί από την ορθοστασία τόσες ώρες και σιγά σιγά ανηφορίσαμε για να πιούμε καμία μπύρα στον “καφεναί” (γκρίζα διαφήμιση). Στο δρόμο πέσαμε και στον κ. Γάκη, πρώην τελετάρχη του κ. Παπαγεωργόπουλου, ο οποίος κατηφόριζε προς την παραλία. Αν υποψιαστώ ότι πήγαινε να ακούσει τον Αγγελάκα, θα πεθάνω.

Α, ο Αγγελάκας, έμαθα, βγήκε 1 παρά.

Προειδοποίηση : Το κομμάτι που ακολουθεί είναι ακατάλληλο για τον Γιώργο Γάτο και για όσους πιστεύουν ότι αυτό που μετράει είναι η διάθεση και όχι το αποτέλεσμα. Επίσης για όσους θεωρούν ότι το να τονίζειςεκτός από τα καλά και αυτά που γίνανε λάθος, είναι μιζέρια. Ξέρετε, το να επισημαίνονται λάθη, βοηθάει στο να μην επαναλαμβάνονται.

 

Ο εθελοντισμός δεν είναι συνώνυμο του ερασιτεχνισμού.

Έχω μια πάγια άποψη που την λέω πάντα, όταν με ρωτάνε για τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Απορώ γιατί δεν γίνονται πιο συχνά; Γιατί δεν βγαίνουν οι ΜΚΟ, οι εταιρίες, οι ομάδες/εθελοντές κάθε Κυριακή στα πάρκα να δώσουν την ίδια αίσθηση κάθε Κυριακή; Ποιος τους εμποδίζει; Προφανώς όχι ο Δήμος.

Τα προβλήματα της διοργάνωσης ήταν κυρίως δυο. Το ένα το διαπίστωσα την ώρα των εκδηλώσεων, το άλλο μου ήρθε στο νου το πρωί του Σαββάτου, αν και κατά την γνώμη μου είναι το πιο σοβαρό.

Το πρώτο λοιπόν ήταν η έλλειψη οργάνωσης σε ότι αφορούσε τα σκουπίδια. όπως είναι γνωστό αυτή η διοίκηση πάσχει στον τομέα της καθαριότητας. Ενώ γνωρίζανε ότι περιμένουνε κόσμο δεν φροντίσανε ούτε παραπάνω κάδους να έχουνε αλλά ούτε και ανθρώπους της καθαριότητας

Πέτυχα την αντιδήμαρχο κα Πασχαλίδου να βγάζει τις σακούλες από τους μικρούς κάδους και να τις αδειάζει στον μεγάλο. Αξιέπαινη η προσπάθειά της αλλά θα προτιμούσα να είχε προβλέψει το πρόβλημα αντί να προσπαθεί μάταια να το διορθώσει.

Δεν συζητάω την περίπτωση να είχαν φέρει και κάδους ανακύκλωσης μια και γνωρίζανε ότι ο κόσμος θα κατανάλωνε μπύρες και θα δημιουργούσε στίβες από κουτάκια. Είχα την εντύπωση ότι ο Μπουτάρης είναι φανατικός της ανακύκλωσης…

Συζητάω όμως την περίπτωση να αναγκάζανε τους επίλεκτους αναβάτες να μαζεύανε τα σκατά των αλόγων τους από το πλακόστρωτο.

Το πιο σημαντικό όμως θέμα που τώρα πια, πολλοί θα πούν εότι δεν έχει σημασία είναι αυτό που κανένας από τους διοργανωτές και πολύ περισσότερο ο Δήμος που ήταν και ο υπεύθυνος για τις εκδηλώσεις δεν σκέφτηκε. Το θέμα της ασφάλειας.

Καλέσανε όλη την πόλη να γιορτάσει από το πρωί μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα, δίπλα από την παραλία. Ξέρανε ότι ο κόσμος θα έπινε και μάλιστα από νωρίς. κανένας όμως δεν σκέφτηκε να πάρουνε τα περίφημα κάγκελα της ΔΕΘ που τα έχουν για να προστατεύουν το αστυνομικό τμήμα του Λευκού Πύργου στην Αριστοτέλους και να τα απλώσουν κατά μήκος της παραλίας. Κανείς δεν σκέφτηκε να πάρει τους δημοτικούς αστυνομικούς και τους τοποθετήσει κατά μήκος της παραλίας για την ασφάλεια όσων θα ήταν εκεί. Έχω λοιπόν δυο ερωτήματα, ένα υποθετικό και ένα πραγματικό.

Αν κάποιος πνιγότανε την Παρασκευή, θα είχε νόημα να διεκδικήσουμε σήμερα σαν πόλη τον θεσμό;

Ο Δήμος, ή η αστυνομία θα δίνανε ποτέ άδεια για συναυλία στον χώρο αυτό χωρίς μέτρα ασφαλείας;

Τα παραπάνω δεν ακυρώνουν καμία προσπάθεια, απλά δείχνουν ότι εξακολουθούμε να λειτουργούμε χωρίς πρόγραμμα, χωρίς οργάνωση, στηριζόμενοι μόνο στην καλή μας διάθεση. Ένα παράδειγμα πάλι για την ίδια ομάδα, είναι τα video που δημιουργηθήκανε για την προώθηση του αιτήματος. Όλα στα ελληνικά, όταν η ψηφοφορία δεν γίνεται εντός Ελλάδος αλλά εκτός.