Μάης μετά από 75 χρόνια

Για ακόμη μια χρονιά, οι Θεσσαλονικείς αποκομμένοι από την ιστόρια της πόλης τους, περάσαν αυτή την μέρα στο ντούκου. Εξαίρεση μια πρωϊνή πορεία και μερικές εκδηλώσεις το βράδυ. Κατά τα άλλα η θυσία μερικών ανθρώπων 75 χρόνια πριν δεν λέει τίποτα σε μερικούς σήμερα, μάλλον σε αρκετούς.

Σήμερα πάνω στην πόρτα βρίσκεται το πτώμα των εργαζομένων της πόλης, χτυπημένο από τις σφαίρες των κυβερνώντων. Δυστυχώς δεν υπάρχει Ρίτσος να μας κλαψει, υπάρχουν μόνο κλώνοι του Σεφερλή, που ισοπεδώνουν τα πάντα. Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει και μάνα να κλαψει για μας, είναι και αυτή πάνω στην πόρτα.

Για όσους δεν έχουν ιδέα για την σημερινή μέρα ακολουθούν 2 video στα ελληνικά, από αφιέρωμα της ελληνικής τηλεόρασης και 2 Video από γερμανικό ντοκιμαντέρ με τον Ρίτσο να μιλάει για τον επιτάφιο.

Άντε και καλό βόλι.

Στα ελληνικά το πρώτο μέρος για τα γεγονότα του Μάη του ’36

 

Στα ελληνικά το δεύτερο μέρος για τα γεγονότα του Μάη του ’36

 

Και τα επόμενα 2 video είναι ντοκυμαντέρ για την δημιουργία του Επιτάφιου από τον Ρίτσο και τον Θεοδωράκη στα γερμανικά (η έκδοση αυτή ειδκά για τον exiled και την Frauke)

 

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες

 

Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου, καρδούλα τῆς καρδιᾶς μου,
πουλάκι τῆς φτωχιᾶς αὐλῆς, ἀνθὲ τῆς ἐρημιᾶς μου,

πῶς κλείσαν τὰ ματάκια σου καὶ δὲ θωρεῖς ποὺ κλαίω
καὶ δὲ σαλεύεις, δὲ γρικᾷς τὰ ποὺ πικρὰ σοῦ λέω;

Γιόκα μου, ἐσὺ ποὺ γιάτρευες κάθε παράπονό μου,
Ποὺ μάντευες τί πέρναγα κάτου ἀπ᾿ τὸ τσίνορό μου,

τώρα δὲ μὲ παρηγορᾶς καὶ δὲ μοῦ βγάζεις ἄχνα
καὶ δὲ μαντεύεις τὶς πληγὲς ποὺ τρῶνε μου τὰ σπλάχνα;

Πουλί μου, ἐσὺ ποὺ μοῦ ῾φερνες νεράκι στὴν παλάμη
πῶς δὲ θωρεῖς ποὺ δέρνουμαι καὶ τρέμω σὰν καλάμι;

Στὴ στράτα ἐδῶ καταμεσὶς τ᾿ ἄσπρα μαλλιά μου λύνω
καὶ σοῦ σκεπάζω τῆς μορφῆς τὸ μαραμένο κρίνο.

Φιλῶ τὸ παγωμένο σου χειλάκι ποὺ σωπαίνει
κι εἶναι σὰ νὰ μοῦ θύμωσε καὶ σφαλιγμένο μένει.

Δὲ μοῦ μιλεῖς κι ἡ δόλια ἐγὼ τὸν κόρφο δές, ἀνοίγω
καὶ στὰ βυζιὰ ποὺ βύζαξες τὰ νύχια, γιέ μου μπήγω