Κάγκελα Παντού

Η αθωωτική απόφαση του δικαστηρίου στην υπόθεση Παπαγεωργόπουλου κατά Αράπογλου και συγκεκριμένα η αιτιολογία του δικαστηρίου, καθώς και η πρόσφατη καταδίκη του Ζορρό Νομάρχη μας φέρνουν μπροστά σε μια κατάσταση ιδιαίτερη.

Μπορεί η αιτιολογία μιας απόφασης να μην είναι καταδίκη, μπορεί η πρωτόδικη απόφση δικαστηρίου να είναι μια απόφαση που εκκρεμεί και να πρέπει να περιμένουμε να τελεσιδικήσει όμως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το ηθικό κομμάτι των υποθέσεων.

Ο ένας χάνει λεφτά από παντού και έχει τουλάχιστον την πολιτική ευθύνη για το μπάχαλο στο μαγαζί που εκλέχτηκε να διοικήσει. Ο άλλος, το παιδί του λαού, ο Ξανθόπουλος της βίλας Αλατίνη καταδικάστηκε να μειώνει το πρόστιμο ανθρώπου που κερδοσκοπούσε εις βάρος των πολιτών που τον εξέλεξαν. Παρ’ όλα αυτά και οι δυο στρογγυλοκάθονται στην θέση τους και συνεχίζουν να βλάπτουν  αυτή την πόλη και τους κατοίκους της.

Εμείς τι κάνουμε; Περιμένουμε τις εκλογές για να πάμε να ψηφίσουμε στα χωριά μας και μετά να γυρίσουμε και να κοροϊδεύουμε του υπόλοιπους για το ότι ξανα-εξέλεξαν  το ίδιο δίδυμο;  Εμείς δνπρέπει να είμαστε οι πρώτοι που θα πρέπει να βγούμε στους δρόμους και να ζητάμε να απομακρυνθούν και οι δυο άρχοντές μας; Τι περιμένουμε; Πότε η αντιπολίτευση του δήμου θα μας ξεσηκώσει; Πότε το κράτος ή οι εισαγγελείς θα αποφασίσουν να τελειώνουν έτσι ώστε με νομικές διαδικασίες να πάρουν πόδι;

Αν ενδιαφερόμαστε γι’ αυτή την πόλη θα πρέπει πρώτοι εμείς να απαιτήσουμε την αντικατάστασή τους μέχρι να ολοκληρωθούν οι υποθέσεις. Αυτό δεν θα ήταν το πρώτο που θα έκανε το κράτος εάν στην θέση τους ήταν κάποιος υπάλληλος; Δεν θα τον έθετε σε διαθεσιμότητα μέχρι να καταλήξουν οι υποθέσεις;

Update : και για να μην ξεχνιόμαστε ακολουθεί ένα κακοσκαναρισμένο κομμάτι από ένα καλό διαφημιστικό του Νομάρχη – Ζορρό.