Ειναι ο Άνθιμος το πρόβλημα;

Στις 14 Απριλίου του 2005 έγραψα ένα γενικόλογο ποστ στην παλιά έκδοση του thess. Αφορούσε μια υπόθεση που την άκουσα από δεύτερο χέρι. Στο τέλος είχα αφήσει ένα υστερόγραφο που έλεγα ότι όταν θα είχα καλύτερη πληροφόρηση θα έδινα και ονόματα. Δεν μπόρεσα να διασταυρώσω την ιστορία. Δεν έγραψα ποτέ τίποτα. Αυτό που είχα μάθει τότε δεν αφορούσε το Παπαφειο αλλά ένα άλλο ίδρυμα με παιδιά όπου στο ΔΣ συμμετείχαν “γνωστοί” Σαλονικιοί και Σαλονικιές και ήταν υπό την “Προστασία” συναδέλφου του Άνθιμου. Κατα καιρούς ερχόταν άλλος συνάδελφος, από το εξωτερικό ως επισκέπτης, ο οποίος είχε μια ιδαίτερη αδυναμία στα παιδιά. Σύμφωνα με τα όσα μου είπαν το ΔΣ ήταν ενήμερο για το τι συμβαίνει αλλά δεν θέλανε να τα σπάσουν με την εκκλησία που τους ενίσχυε. Ο γνωστός μου, παρ όλο που άλλαξε δουλειά λίγο αργότερα δεν δημοσιοποίησε ποτέ τίποτα, πιθανόν να μην είχε και αποδείξεις. Πιθανόν και να φοβήθηκε. Εγώ πάλι δεν είχα ποτέ αποδείξεις για τίποτα και δεν έγραψα ξανα. Τα χρόνια περάσανε και δεν εμαθα ποτέ αν η καταγγελία ήταν αληθινή και αν ακόμα και σήμερα συνεχίζεται να βασανίζονται αθώεες ψυχές

Δέκα χρόνια μετά έχουμε την υπόθεση του Παπάφειου. Υπόθεση που είναι γνωστή, εσωτερικά μερικά χρόνια πριν. Άνθρωποι που γνωριζαν τι συμβαίνει και δεν μιλούσαν για να μην χάσουν την δουλειά τους. Δουλειά που δύσκολα θα ξαναέβρισκαν στην εποχή της κρίσης. Ο Άνθιμος με δηλώσεις του κάλυψε το γεγονός. Όλοι λοιπόν, ακόμα και άνθρωποι που εκτιμώ βρήκανε τον εχθρό. Ο Άνθιμος. Να παραιτηθεί, να ανασκολοπιστεί. Ο Άνθιμος φταίει για όλα.

Τον Batman-Άνθιμο δεν τον συμπαθώ και δεν έχω κανέναν λόγο να τον υπερασπιστώ, και ούτε πρόκειται. Δεν μπορώ όμως να επικεντρωθώ στον εύκολο στόχο. Υπάρχουν ακόμα δυο κομματια αυτής της κατάστασης, κάθε φορά, που δεν μπορεί να τα αφήνουμε έξω. Τους ίδιους τους εργαζόμενους που προτιμούνε να κάνουν πως δεν βλέπουν, δεν καταλαβαίνουν από το να σταματήσουν την κακοποίηση ενός παιδιού. Ξέρω τις αντιρρήσεις. Έχουν και αυτοί παιδιά, έχουν ανάγκες. Αυτά όμως τα ζυγίζεις και οι αποφάσεις, όλες έχουν ένα αντίτιμο.

Το δεύτερο στοιχείο είναι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί ενός κράτους. Μηχανισμοί που είναι ανύπαρκτοι στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Όχι μόνο τώρα στην εποχή της κρίσης αλλά και πριν. Μια ζωή το Παπάφειο αποτελούσε μήλο της έριδος ως ένας τεράστιος χώρος στο μέσο μια πολής με μεγάλη αξία. Το είδαμε εξ άλλου και στην περίπτωση του Μετρό. Με ένα εκατομμυριάκι για ένα στρέμμα κάτω από το έδαφος ο Άνθιμος έδωσε την άδεια να συνεχιστούν οι εργασίες. Κανείς όμως από τις υπηρεσίες του κράτους δεν φαίνεται μα ασχολήθηκε με τους τρόφιμους του Παπαφειου. και γιατί άλλωστε; Είχαν να κάνουν άλλα πιο σημαντικά πράγματα φαίνεται.

Η γυναίκα μου δουλεύει σε κοινωνική δομη στην Γερμανία. Σε μια ΜΚΟ η οποία αναλαμβάνει να φιλοξενήσει έφηβα κορίτσια από 12 μέχρι 17. Όλοι οι εργαζόμενοι εκτός μιας κυριας που μαγειρεύει και ασχολείται με τα του σπιτιού έχουν σπουδες κοινωνικής λειτουργού ή παρόμοιες. Η υπηρεσία υπεύθυνη για τα παιδιά συνργάζεται στενά μαζί τους και ελέγχει συχνά την κάθε υπεύθυνη μαζί με το παιδί/παιδιά που έχει αναλάβει. Σε κάθε κοινωνική λειτουργό αντιστοιχεί ένα ή 2 παιδιά. Ποτέ παραπάνω. Η δομή δεν φιλοξενεί ποτέ πάνω από 9 παιδιά και η φιλοξενία μπορεί να διαρκέσει μέχρι να συμπληρώσουν το 17 έτος της ηλικία τους. Παράλληαλα τα παιδιά παρακολουθούνται από ψυχολόγο και επίσης εγγράφονται σε σχολεία τςη περιοχής. Μερικά εγγράφονται και σε ειδικά σχολεία, όταν τα παιδιά έχουν προβλήματα που δεν τους επιτρέπουν να παρακολουθήσουν κανονικά σχολεία. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν παρατραγουδα, όμως φροντίζουν, μέσα από τις διαδικασίες ελέγχου να είναι τα λιγότερα δυνατά.

Τι ισχύει στο Παπάφειο; Ας διαβάσουμε τι λέει το ίδιο το Παπάφειο :

Στην Μονάδα μας για τα παραπάνω υπάρχουν Παιδαγωγοί (ένας) και Επιμελητές (τρεις) που φροντίζουν για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Παρακολουθούν την πρόοδο τους και σε θέματα εκπαίδευσης συνεργάζονται με τους εκπαιδευτικούς και τους οικείους τους. εποπτεύουν τη ζωή των παιδιών μέσα και έξω από το Ίδρυμα. συζητούν με τα παιδιά και καταβάλουν κάθε προσπάθεια ώστε να τα βοηθήσουν στην επίλυση διαφόρων προβλημάτων τους. Να τα συμβουλεύουν, όταν παρεκτρέπονται. Να τα βοηθούν να ξεπερνούν τις μικροδιαφορές τους.

Η Κοινωνική Λειτουργός παρακολουθεί τα παιδιά, τα ενισχύει ψυχολογικά και τα βοηθά σε σχέση με την οικογένειά τους το κοινωνικό περίγυρο και στη συναισθηματική τους ισορροπία.

Η προετοιμασία των παιδιών για το σχολείο τους γίνεται για αρκετά χρόνια – λόγω έλλειψης παιδαγωγών – από ελεύθερους επαγγελματίες εκπαιδευτικούς – οι οποίοι λειτουργούν σε καθημερινή βάση φροντιστηριακά τμήματα, για προετοιμασία και μαθησιακές δυσκολίες των παιδιών στα Φιλολογικά, Μαθηματικά, εκμάθηση της Αγγλικής γλώσσας και άλλων. Επίσης ειδικός λογοθεραπευτής βοηθά τα παιδιά που έχουν πρόβλημα δυσλεξίας. Για τις εισαγωγικές εξετάσεις σε Α.Ε.Ι και Τ.Ε.Ι οι υποψήφιοι τρόφιμοι παρακολουθούν εξωτερικά στα φροντιστήρια της πόλης μαζί με τους άλλους υποψήφιους με έξοδα του Κέντρου.

Δηλαδή το Παπάφειο απασχολεί, έναν Παιδαγωγό (με τι ειδίκευση δεν γνωρίζω) και 3 Επιμελητές (επίσης άγνωστο επάγγελμα) για κάτι που γενικά το ονομάζουν διαπαιδαγώγηση καθώς και μπλοκάκια-εκπαιδευτικούς, που δεν έχουν καμία εκπαίδευση σε σχέση με τα παιδιά που υποτίθεται ότι θα εκπαιδεύσουν και 1 (Μια) Κοινωνική Λειτουργό. Δηλαδή μόνο ένα ειδικευμένο άτομο για όλα τα παιδιά που προέρχονται από οικογένειες με προβλήματα. Υποτίθεται δε ότι το Παπάφειο είναι ΝΠΔΔ και εποπτεύεται από την 4η Υγειονομική Περιφέρεια Μακεδονίας & Θράκης. Μπορεί κάποιος να μας πει πως ακριβώς εποπτεύεται; Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος ήλεγξε την δουλειά που γίνεται εκεί; Την κατάσταση των παιδιών;

Ας πούμε ότι παραιτείται ο Άνθιμος. Θα αλλάξει κάτι για το Παπάφειο; Θα αναλάβει κάποιος άλλος της εκκλησίας και σε λίγα χρόνια θα έχουμε πιθανόν τα ίδια. Πολύ φοβάμαι ότι ο Άνθιμος θέλει να επικεντρωθούν πάνω του και να μην ασχοληθεί κανένας με το τρόπο λειτουργίας αυτών των ιδρυμάτων. Ο τρόπος λειτουργίας των ιδρυμάτων καθώς και ο συνεχής έλεγχός τους είναι αυτό που θα πρέπει να αλλάξει. Δεν είναι τα πρόσωπα είναι οι διαδικασίες