Χρυσή Αυγή, το κάγκελο της πάει πολύ

Στο thess έχουμε ασχοληθεί και στο παρελθόν με τις φασιστικές συγκεντρώσεις στο άγαλμα του Μέγα Αλέξανδρου στη παραλία, είτε με τις επίσημες της Χρυσής Αυγής , είτε με τις ανεπίσημες των (ελαφρώς παράφρονων) ψηφοφόρων τους, είτε με αυτών που θεωρούν οτι είναι όλοι τους μια μεγάλη οικογένεια. Ετσι ετοιμαστήκαμε και φέτος να καλύψουμε την συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής, αλλά λογαριάζαμε χωρίς τον ξενοδόχο (την Αστυνομική Διεύθυνση) ο οποίος απαγόρευσε την συγκέντρωση στο άγαλμα και την μετέφερε στο πάρκο Δυρραχίου στον Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό.

“Χρυσή Αυγή, το κάγκελο σου πάει πολύ”. credit: twitter.com/xrisofi

Ετσι την Κυριακή μια ενισχυμένη ομάδα του thess βρέθηκε στον ΝΣΣ να κοιτάει πίσω από τα έργα του μετρό ελληνικές και μαυροκόκκινες σημαίες με τον μαίανδρο, την ελληνική σβάστικα, να κυματίζουν. Οφείλω να ομολογήσω οτι προσωπικά αισθανόμουν περίεργα: ο παππούς μου μεγάλωσε στον Συνοικισμό Χιρς λίγο παραπέρα, ενώ εγώ από μικρός άκουγα ιστορίες για την Ραμόνα. Μάλιστα πριν κανα 2 χρόνια είχα γνωρίσει καλύτερα την περιοχή όταν η θεσσαλονικογερμανή σκηνοθέτρια Γιάρα Χασκιέλ έκανε ένα ντοκιμαντέρ που μιλούσε και για την περιοχή. Δεν έχω αυταπάτες για το ποια είναι η Ελλάδα, αλλά δεν περίμενα οτι θα καταντούσαμε να κάνουμε τον ναζισμό μέρος της καθημερινότητας μας το 2014. Και οτι στα ίδια μέρη που ο παππούς μου περπατούσε το 1940 και έβλεπε τους γερμανούς και έλληνες με τις σβάστικες, θα περπατούσα και εγώ με τις ίδιες εικόνες μπροστά μου.

Ακριβώς μπροστά από τον Σταθμό υπήρχε η δημοκρατική/αντιφασιστική συγκέντρωση. Πολλές ομάδες ήταν παρούσες – από το Κίνημα Απελάστε τον Ρατσισμό, την Αντιφασιστική Συγκέντρωση Αλληλεγγύης, την ΚΕΕΡΦΑ – με πάθος αλλά ομολογουμένως ήταν μικρότερη σε αριθμό. Οι αστυνομικοί ισχυρίστηκαν οτι οι χρυσαυγίτες ήταν 700 και υπολογίζω ότι οι αντιφασίστες θα έπρεπε να είναι 400. Τα γνωστά συνθήματα κυριάρχησαν – ξεχωρίζω το “χρυσαυγίτη, χρυσαυγίτη η μαμά σου βλέπει τούρκικα στο σπίτι” – αλλά από ότι διαπιστώσαμε δεν έφταναν μέχρι την απέναντι συγκέντρωση. Παραδόξως μια από τις πιο έντονες στιγμές ήταν όταν απέναντι η Χρυσή Αυγή άρχισε να παίζει το “μπήκαν στην πόλη οι οχτροί” που αποτελεί παραδοσιακό αριστερό τραγούδι και προκάλεσε την μήνι των παρευρισκομένων.

Η αστυνομική παρουσία ήταν έντονη αλλά όχι επιθετική, ενώ θετική διάθεση έδειξαν και οι συγκεντρωμένοι που επικεντρώθηκαν στην ουσία, δηλαδή τους χρυσαυγίτες και όχι σε άχρηστες αντιπαραθέσεις με την αστυνομία. Η συγκέντρωση έληξε κατά τις 8, όταν συγκροτημένα και ήρεμα αποχώρησαν κάνοντας πορεία επί της Εγνατίας.

Στο απέναντι πεζοδρόμιο – με την Μοναστηρίου αλλά και μια ολόκληρη άβυσσο να μας χωρίζει – ήταν η συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής.  Οι χρυσαυγίτες ήταν καλά προετοιμασμένοι και από το βράδυ είχαν στήσει μια μικροφωνική που κυριαρχούσε στο χώρο παρά τον παλμό της δημοκρατικής/αντιφασιστικής συγκέντρωσης. Πολλές ελληνικές σημαίες, μερικές σκόρπιες με τον αυθεντικό μαίανδρο (σε μαυροκόκκινη ναζιστική απόχρωση, όχι την νεώτερη καθωσπρέπει σε χρυσομπλέ). Υπήρχε περιφρούρηση αλλά με αυτή θα ασχοληθούμε μετά. Νεαρές κοπελίτσες φώναζαν μαζί με φουσκωτούς “Αίμα, τιμή, Χρυσή Αυγή”, ενώ είχαν έρθει αποστολές από περιφερειακούς νομούς. Είναι ενδιαφέρον οτι τα αντιμνημονιακά συνθήματα αφθονούσαν, ενώ οι υπεύθυνοι αποθάρρυναν τα σκόρπια αντιμπουταρικά ζητώντας να επικεντρωθούν στον Μ.Αλέξανδρο. Δεν έλειψε η αμφισβήτηση στην Αστυνομία που θεωρείται οτι είναι επίορκη και τους πολεμά.

Πιστεύω οτι εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει το ακόλουθο περιστατικό στο οποίο το ίδιο το thess βρέθηκε μπροστά:
Κάποια στιγμή ο “υπεύθυνος της περιφρούρησης” με ένα μεγάλο ρεβόλβερ ως τατουάζ ζήτησε από έναν φωτορεπόρτερ να έρθει μαζί του και όταν αυτός αρνήθηκε απαίτησε την ταυτότητα του. Με παρέμβαση, σχεδόν σωματική, άλλων δημοσιογράφων απέτυχε ενώ οι παρόντες αστυνομικοί αρνήθηκαν να παρέμβουν παραπέμποντας στον διευθυντή. Ο υπεύθυνος, όταν τελικά ενημερώθηκε, αντέδρασε ξεκάθαρα αλλά γεννιέται η απορία: οι αστυνομικοί δεν συνειδητοποιούν οτι οι χρυσαυγίτες θεωρούν τους εαυτούς τους αφεντικά; Οτι το εθνόσημο το σέβονται μόνο όταν είναι μαζί τους, αλλιώς τους χλευάζουν; Τελικά δέχονται να τους φέρονται ως ανίσχυροι αχυράνθρωποι;

Η αποχώρηση των χρυσαυγιτών υπήρξε ήρεμη, μέχρι που έφτασαν στα γραφεία τους. Δίπλα βρίσκεται η Βίλα Πετρίδη στην οποία γίνονταν μια εκδήλωση στο πλαίσιο του φεστιβάλ West Side Story που οργάνωσε η Παράλλαξη. Συγκεκριμένα γίνονταν η συναυλία “Ο ήχος σκορπίζει τις σκιές” από την ομάδα Κρούση.

Η ίδια η Χρυσή Αυγή περιγράφει την συνάντηση με τον ακόλουθο τρόπο – παραθέτω τα λεγόμενα της για να συνειδητοποιήσουμε την επικοινωνιακή τακτική της:

Εν τέλει και αφότου όλοι οι προσπάθειες επίορκων αστυνομικών και Μπουτάρη απέτυχαν τοποθετήθηκε παραπλεύρως των γραφείων της Χρυσής Αυγής, γραφική κουστωδία με ταμ ταμ, που πετούσε αντικείμενα και προπηλάκιζε πολίτες, με εμφανή σκοπό την πρόκληση επεισοδίων. Η αστυνομία ήταν προκλητικά απούσα από το σημείο, γεγονός που φανερώνει τον σχεδιασμό πίσω από την τοποθέτηση στο εν λόγω σημείο της παρακρατικής συμμορίας.

πηγή: Ανδρέας Κουράκης

Ευτυχώς ο αντιδήμαρχος Ανδρέας Κουράκης ανέβασε στον προσωπικό του λογαριασμό φωτογραφίες που δείχνουν οτι και Αστυνομία υπήρχε αλλά και παντελή απουσία οργανωμένων πολιτών. Αντιθέτως υπήρχε το σύνηθες πλήθος σε αυτές τις εκδηλώσεις από παιδάκια, κυρίως ώριμα άτομα και νεαρούς εθελοντές. Το γεγονός οτι η Χρυσή Αυγή αισθάνθηκε την ανάγκη να πει ψέματα για μια – κατά τ’άλλα επιτυχημένη εκδήλωση – είναι ενδεικτική της ανάγκης συσπείρωσης των μελών της μέσω δημιουργίας φανταστικών εχθρών. Μπουτάρης/Εβραίοι και επίορκο κράτος αποτελούν την βάση της ρητορικής της για να πετύχει συσπείρωση του σκληρού πυρήνα των μελών, ενώ η εξάπλωση στον απλό κόσμο επιχειρείται μέσω της επίκλησης σε εθνικά ιδεώδη και αντιμνημονιακή επιχειρηματολογία.

Η σημερινή συγκέντρωση δε θα μείνει πιστεύω στη μνήμη της πόλης – δε συνέβη και τίποτα ιδιαίτερο. Πιστεύω όμως οτι αντιπροσωπεύει εύγλωττα την σημερινή κατάσταση: οι χρυσαυγίτες έχουν μια περιορισμένη αλλά αυθεντική λαϊκή απήχηση, ενώ το αντιφασιστικό κίνημα παραμένει περιχαρακωμένο στους γνωστούς χώρους που χαρακτηρίζονται από το πάθος αλλά όχι την πολυσυλλεκτικότητα. Συνεχίζουν να έχουν θράσος φερόμενοι ως αφεντικά της πόλης, ενώ η Αστυνομία αδυνατεί να τους ελέγχει χωρίς σαφή πολιτική βούληση. Παρόλα αυτά ξέρουν οτι η εγκληματική φύση του πυρήνα της οργάνωσης με τους φουσκωτούς και τα τατουάζ απωθεί την πλειοψηφία των “νοικοκυρέων” και προσπαθούν να δημιουργήσουν φανταστικούς εχθρούς βασιζόμενοι στην εθνικιστική ρητορεία, την ρητορεία του θύματος του πολιτικού κατεστημένου και τα αντιμνημονιακά αντανακλαστικά.

Ας λάβουμε γνώση.

* o τίτλος είναι δανεισμένος από το tweet της Σοφίας Χριστοφορίδου

UPDATED -> Ο Γιώργος Τούλας ανέβασε την καταγραφή του επεισοδίου. Για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνεται η εγκληματική φύση της οργάνωσης, πέρα τη ρατσιστική/ναζιστική της ιδεολογία.