The courage to Tedx

Ερχόμενος για δουλειές στην πόλη την Πέμπτη ένιωσα ένα παράξενο συναίσθημα βλέποντας  την Θεσσαλονίκη. Το ίδιο που ένοιωσα όταν πριν από 2,5 περίπου χρόνια πήγα στην Ζάμπια, στην Λουσάκα.  Τα σκουπίδια ξεχειλίζανε στους κάδους, τα αυτοκίνητα άναρχα παρκαρισμένα στους δρόμους και η μουντίλα του καιρού βοηθούσε στο τελικό αποτέλεσμα. Είχε αλλάξει τόσο πολύ η πόλη; Έχω αλλάξει τόσο πολύ εγώ; Τελευταία φορά ήμουν εδώ πριν 2,5 μήνες. Δεν ξέρω όμως γιατί είχα αυτή την αίσθηση.

Ενώ λοιπόν είχα αυτή την αίσθηση, το Σάββατο είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω το Tedx, με θέμα the courage to create”. Έχοντας περάσει ήδη δυο βράδυα στην Θεσσαλονίκη και έχοντας μιλησει με ανθρώπους περίμενα πως και πως τις ομιλίες σε μια πόλη που ακόμα και το να ζεις σ αυτήν χρειάζεται κουράγιο.

Η απουσία

Δυστυχώς το πρώτο session το έχασα μια  και έτρεχα με τους εργοδότες μου για δουλειές. Δεν μπόρεσα να το παρακολουθήσω και εξ αιτίας της αυστηρότητας των φωτογράφων, όπου κάνανε παρατήρηση σε όποιον σήκωνε μηχανή, ο Φιλώτας δεν μπόρεσε να τραβήξει έστω και μια φωτογραφία του πρώτου session. Ίσως επειδή δεν ήθελε να μαλώσει. Εγώ όμως δεν είχα τέτοιο πρόβλημα οπότε και δεν μ ένοιαξε. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε. Οι πληροφορίες μου για το πρώτο session ποικίλουν αλλά όλοι συμφωνούν ότι δεν υπήρξε κάτι συγκλονιστικό σαν ομιλία, εκτός από την performer την κα Βρανά η οποία μάγεψε τους θεατές. Θα ήταν καλό αν κάποιος είδε το πρώτο κομμάτι και έχει άποψη να το σχολιάσει στο τέλος στα σχόλια.

 

Ο Χριστός Σώζει

Δεν περίμενα ποτέ, εν έτει 2012, να παρακολουθήσω μια ομιλία για μια πολύ διαδεδομένη ιδέα που ξεκίνσης το 2012 και μάλιστα με θρησκευτικές καταβολές. Για να εξηγηθώ. Η ομιλήτρια, η κα Μαρία Κόντη -Γαλληνού είναι ένας καθόλα συμπαθητικός άνθρωπος που επιτελεί, ειδικά αυτή την εποχή, ένα πολύ αξιόλογο έργο. Σύμφωνα με το βιογραφικό της, η κα Κόντη – Γαλληνού είναι μέλος του Στρατού Σωτηρίας, γνωστού με τον αγγλικό του τίτλο “The Salvation Army“. Ο Στρατός Σωτηρίας είναι ένας φιλανθρωπικός οργανισμός, προτεσταντικός, όπου οι απόψεις τους στηρίζονται στην βίβλο. Ιδρύθηκε το 1865 και είναι αρκετά διαδεδομένη οργάνωση. Η κα Γαληνού λοιπόν βγήκε στην σκηνή, ήρεμη και μας διηγήθηκε μια ιστορία που αφορούσε την ίδρυση της οργάνωσης στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα. Από όσο θυμάμαι η ιστορία ήταν αρκετά διαφορετική από αυτήν. Η ομιλία της ήταν συμπαθητική, αναφέρθηκε αρκετές φορές στον Θεό αλλά δεν θα την έλεγα και ιδιαίτερα εμπνευσμένη. Το θετικό είναι ότι προστέθηκε ακόμα μια οργάνωση για να κάνει κομμάτι της δουλειάς του ανύπαρκτου κράτους τώρα αν υπάρχει και κάποια κρυφή ατζέντα δεν είναι θέμα ούτε του Tedx αλλά ούτε και δικό μου.

Η Οδύσεια του Parcs

Η καλύτερη ομιλία του session. Ο Eric ζωντανός, απλός μα άψογα ελληνικά, παρ ότι η μητρική του γλώσσα είναι τα αγγλικά,  περιέγραψε την Οδύσσεια της εταιρίας του μέσα στο ελληνικό σύστημα αλλά και γενικότερα. Όμορφη ομιλία, ζωντανός ομιλητής, ανθρώπινος, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη δεν ήταν ομιλία Tedx. Ήταν ομιλία για Opencoffee και μάλιστα εξαιρετική.

 

Τα πουλάκια τσίου-τσίου, τα ψαράκια τίποτα.

Η κα Μήλιου ήταν δηλωμένη ως επιστήμων – ακτιβίστρια. Το λιγότερο περίμενα περισσότερο πάθος στην ομιλία της. Ένα θέμα τόσο σημαντικό και μάλιστα διπλά για τον Έλληνα που επί αιώνες  ζούσε από και με την θάλασσα, πέρασε και δεν ακούμπησε. Η κα Μήλιου είχε την χειρότερη σκηνική παρουσία, κυρίως εξ αιτίας του τρόπου ομιλίας της που με δυσκολία κατάφερα να μην αποκοιμηθώ. Σε καμιά περίπτωση η ο μιλία της δεν ήταν Ted και για να είμαι ειλικρινής, αν η σωτηρία της θάλασσας στηρίζεται στα λόγια της κας Μήλιου και όχι στα έργα της, τότε την έχουμε βαμμένη.

 

Η κα Μήλιου είχε, μέσα από το Tedx και ένα “δώρο” την εφαρμογή fish4life γαι κινητά iphone με την οποία υποτίθεται ότι όταν ένας χρήστης πάει στην ψαροταβέρνα της γειτονιάς, μπορεί να μάθει αν το ψάρι που τρώει έχει αλιευθεί νόμιμα ή όχι. Δυστυχώς στην σημερινή εποχή, νομίζω ότι μετράει περισσότερο η τιμή του ψαριού από την νομιμότητα του, αλλά ακόμα και σαν συμβολική κίνηση δεν είναι κακή.

 

Έχω γράψει βιβλία

Η κα Hislop εκεί που θα μας μιλούσε για κουράγιο αποφάσισε να μας κάνει βόλτα πρώτα από τους οργανισμούς που συμμετέχει, όπως τον PEN λεγοντάς μας για τους διωκόμενους συγγραφείς και συγκαταλλέγοντας σ’ αυτούς τους Έλληνες Ρίτσο και Πατρίκιο, αγνοώντας ότι ήταν ανάμεσα σε χιλιάδες διωκώμενους κομμουνιστές πολλών δεκαετιών στην χώρα. Αγνοώντας επίσης ότι ο κ. Πατρίκιος γνώρισε και την “έμπρακτη” συγνώμη του κράτους με τον διορισμό του ως διευθύνοντα συμβούλου , στο έκτρωμα του Βενιζέλου που λεγόταν πολιτιστική Ολυμπιάδα… Βέβαια όλα αυτά δεν θα είχαν καμία συμασία αν η κα Hislop ήθελε να μας πει κάτι πραγματικά σημαντικό, κάτι που να είχε αξία. Μια παντελώς αδιάφορη ομιλία από μια διάσημη συγγραφέα που όχι μόνο Ted δεν ήτανε αλλά θα μπορούσε να απουσιάζει παντελώς ή εν πάσει περιπτώση θα μπορούσε να την κάνει στα Public δυο μέρες νωρίτερα, βρε αδελφέ σε κοινό που θα πήγαινε για τα βιβλία της. Ωπς, συγνώμη. Αυτό το έκανε.

 

Ο Χαμένος τα παίρνει όλα

Το session τέλειωσε με τον Γιάννη Αγγελάκα, αφού όμως έφαγαν αρκετό χρόνο η μουσικοί του να στήσουν τα όργανά τους. Μάλιστα για να γεμίσουν το κενό οι curators του tedx, πολύ έξυπνα, καλέσανε την Κατερίνα Βρανά από το πρώτο session για λίγο stand up comedy. Η κοπέλα το έχει, αν και ακολούθησε τον safe δρόμο του έθνικ χιούμορ.

Αφού το στήσανε ο Αγγελάκας ο Σαδίκης και η παρέα τους, μας ανακοινώσανε ότι θα παίξουν για μας συγκεκριμένα ένα τραγούδι το οποίο και θ ατο τραβήξουν για να φαίνεται πολύ. Γέλασα και σκέφτηκα ότι κάνει πλάκα ο Αγγελάκας. Αμ δε. Πράγματι τραγουδήσανε μια πολύ καλή εκτέλεση του ο Χαμένος τα παίρνει όλα και φύγανε. Παρ’ ότι είμαι φαν του Αγγελάκα, νομίζω ότι ήταν κακή επιλογή για το Tedx.

Διάλειμμα

Το μισό διάλλειμα είχε χαθεί (εξ αιτίας του Αγγελάκα) και νομίζοντας ότι θα τραβούσε προς τα πίσω το όλο πρόγραμμα, κινήθηκα με φίλους προς το Bliss. Ήπιαμε την μπύρα μας, μιλήσαμε για τις εντυπώσεις μας και κατηφορίσαμε προς το Ολύμπιον όπου θα έπρεπε να αλλάξουμε θέσεις μια και οι διοργανωτές (σωστά κατά την γνώμη μου)θέλανε να μπορεί ο κόσμος να παρακολουθέι την εκδήλωση από διαφορετικά σημείς κάθε φορά δίνοντας ευκαιρίες καλύτερης θέσης σε όλους.

 

Ο Δάσκαλος

Δεν είχα τύχη αυτό το Σάββατο. Έχοντας καταλάβει λάθος άργησα να μπω στην αίθουσα χάνοντας έτσι την καλύτερη, ίσως, παρουσίαση στο Tedx. Μπήκα την ώρα που ο κόσμος είχε σηκωθεί και χειροκροτούσε τον Άγγελο Πατσιά που μόλις είχε τελειώσει την ομιλία του. Με όσους μίλησα μου είπανε ότι ήτανε η καλύτερη παρουσία μακράν των άλλων. Ας ελπίσουμε ότι κάποιος θα συμπληρώσει στα σχόλια. Μια άλλη περιγραφή μπορείτε να βρείτε από τον Γιώργο Τούλα στην Παράλλαξη.

 

Όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, αυτοί τρώγανε βελανίδια.

Ευτύχως που ήταν έτσι γιατί τώρα αυτοί με τα βελανίδια θα μας σώσουν. Η κα Mayer ήταν η πιο άτυχη στιγμή του Tedx. Η ξερακιανή αμερικάνα ήταν τόσο τρακαρισμένη που δεν μπόρεσε να δώσει ην ομιλία που έπρεπε, για ένα θέμα που και κουράγιο δείχνει αλλά και να εμπνεύσει μπορεί. Η κα Mayer όταν ήρθε στην Τζια, όπου και παντρεύτηκε, βρέθηκε μπροστά σε ένα δάσος με βελανιδιές και θυμήθηκε το παιδικό της όνειρο. Στο πατρικό της στις ΗΠΑ είχε δυο τεράστιες βελανιδιές και όταν ήταν πιτσιρίκα, έχοντας ενθουσιαστεί από αυτά που είχε διαβάσει για το πως οι ινδιάνοι έκαναν αλεύρι από τα βελανίδια, προσπάθησε ανεπιτυχώς να κάνει το ίδιο.

Στην Τζιά λοιπόν και στην εποχή του Internet έψαξε βρήκε πληροφορίες και κατάφερε να ενρεγοποιήσει την τοπική κοινωνία, ή εν πάσει περιπτώσει, μέρος της τοποικής κοινωνίας, ώστε να πάνε να μαζέψουν τα βελανίδια και ν ατα εκμεταλλευτούνε. Μαζέψανε και πουλήσανε 12 τόνους από τα “καπέλα” των βελανιδιών και τα πουλήσανε σε εργοστάσιο γερμανικό προς 0,50eurocent το κιλό, προκειμένου να χρησιμοποιηθούνε για παραγωγή τανίνης, για χρωματισμό δερμάτινων. Χρησιμοποίησε το Kickstarter για να μαζέψει περίπου 10.000 δολάρια για να αγοράσει μηχανή παραγωγής αλευριού από βελανίδια και παρήγαγε αλεύρι χωρίς γλουτεΐνη. Ενεργοποίησε τον συνεταιρισμό των γυναικών προκειμένου να πράγουν μπισκότα από αυτό το αλεύρι που τα πουλάνε, όπως είδαμε στο video, προς 6 ευρώ τα 250γρ. Από τον σάκο με τα δώρα του συνεδρίου είχαμε ήδη 2 μπισκοτάκια από το αλεύρι βελανιδιάς που τα δοκιμάσαμε την ώρα της ομιλίας της.

Δεν είναι ότι οι κάτοικοι του χωριού ξαφνικά γίνανε πλούσιοι, αν υπολογίσω τον αριθμό των ανθρώπων και τα έσοδα θα έλεγα ότι προσθέσανε απλά στο εισόδημά τους, με προοπτική να καλυτερεύσουν τα νούμερα. Η μεγαλύτερη επιτυχία της κας Mayer δεν ήταν οικονομική, ούτε το κουράγιο της να κυνηγήσει το όνειρό της, αλλά το ότι κατάφερε να πείσει έναν αριθμό Ελλήνων να συνεργαστεί μεταξύ τους. Κατάφερε με υπομονή και επιμονή να ξεπεράσει την μεγαλύτερη κατάρα μας. Το εγώ.

 

Τι θέλει να πει η ποιήτρια

Η αλλιώς, το κουράγιο να ακούσεις μια ποιήτρια να μη σου λέει τίποτα. Μας διάβασε τα ποιήματά της αλλά εγώ τουλάχιστον δεν κατάλαβα αν ήταν Tedx ομιλία ή performer. H κα Stallings, αφού έστησε ένα θρανίο, άρχισε να μας μιλάει και κυρίως να μας διαβάζει ποιήματά της. Γιατί; Ίσως γιατί δεν την είχανε καλέσει στα Public…

Πως θα με χαρακτηρίζατε;

α) αυτοαναφορική του κερατα

β) έχω και άλλο ποίημα

γ) είμαι μάνα

δ) all the above

 

 

Αγγλικά με ισπανική προφορά

Το ντουέτο Αρετή Μακροπούλου και Tomas Diez είναι νέοι αρχιτέκτονες που κάνουν καριέρα στην Ισπανία. η Αρετή στο IACC και το Tomas στο χρηματοδοτούμενο από το IAAC, Fab Lab Barcelona. Οι δυο τους έχουν ιδρύσει και μια προσωπική αρχιτεκτονική εταιρία  που ασχολείται με το αντικείμενο των ερευνών τους. Η ομιλία δεν ήταν ιδιαίτερα καλή αλλά ούτε και κακή, απλά δεν κατάλαβα που ήταν το κουράγιο να δημιουργείς. Θα την κατέτασα μάλλον σε ομιλίες περισσότερο τύπου opencoffee με ένα πραγματικά διαφορετικό και ενδιαφέρον θέμα. Αυτό που μου προκάλεσε ευθυμία, χωρίς να είναι κακό, ήταν η προφορά της κας Μακροπούλου, που μίλησε στα Αγγλικά αλλά με ισπανική προφορά.

 

The Economics of Good and Evil

 

Επιτέλους μια Tedx ομιλία με αρκετά ζωντανό ομιλήτη αλλά και πιασάρικο θέμα, μια και είναι άμεση η σχέση με την οικονομική κρίση που μας μαστίζει. Ο Sedlacek, tσέχος οικονομολόγος ήταν πολύ καλός και ζωντανός στην παρουσίασή του, μιλώντας  μας με απλά λόγια για οικονομικά ζητήματα. Βέβαια το ideas worth spreading και το inspiration δεν ξέρω ακριβώς που ήταν, εννοώ ότι εμένα δεν μου ήταν ξεκάθαρο, όμως σε κάθε περίπτωση απόλαυσα την ομιλία του

Musi-fi

Είναι αλήθεια ότι στην αρχή σκεφτόμουνα ότι το να ανεβουν στην σκηνή 4 τύποι για να παίξουν μουσικη με ipad θα ήταν μια μεγάλη παπαριά. Ευτυχώς είχα λάθος. όχι μόνο ήταν καλό το κομμάτι που άκουσα αλλά και η ιδέα ήταν άκρως ενδιαφέρουσα. Επίσης η ιδέα του να χρησιμοποιήσουν το κοινό στην σύνθεση με ήχο που είχε κάνει download προηγουμένως στα κινητά και τον ενεργοποιήσανε σε προκαθορισμένο χρόνο, μετράει στα συν του Musi-fi.

Διάλειμμα ξανά

Αυτή τη φορά βγήκα έξω και δεν απομακρύνθηκα. Είπα δεν την ξαναπατάω. Άσε που είχε ξεκινήσει το σερβίρισμα του Snow Grouse. Αρκετά ενδιαφέρον κοκτέιλ. Βρήκα τον insideabox να κρέμεται από τα …χείλη της κοπελιάς που έκανε το promotion, είπα να χωθώ και εγώ μπας και ακούσω τίποτα αλλά στην ερώτηση αν ξέρω το whiskey, ξενέρωσα. Μα αγάπη μου όταν το έπινα λεγόταν απλά Grouse. Εγώ το έκανε Famous…

 Last Session

Το Session αυτό ήταν μικρότερο του προγραμματισμένου μια και για λόγο που δεν κατάλαβα ακριβώς, ο Ben Hammersley Internet technologist &  journalist δεν μπόρεσε να παρεβρεθεί. παρεβρέθηκε όμως μια κυρία, πριν αρχίσει το session, που δυστυχώς δεν συγκράτησα το όνομά της και η οποία  ζήτησε την βοήθεια του Tedx προκειμένου να ξεκινήσει κάποιο project, σαν ημερολόγιο,  με θέμα την οικολογία. Είδαμε ότι έχει ανακατέψεις και τον Λουι Ψυχογιό, και τελικά κατέληξε και ζήτησε να την ακολουθήσουμε στην σελίδα της στο Facebook με το όνομα “The Aunties: Το Ημερολόγιο μιας Οικολόγριας”. Βλέπετε ανακάλυψε πριν 5 χρόνια ένα ανέκδοτο τουλάχιστον 15ετίας και το έκανε σελίδα. Προφανώς δεν είμαι ο μόνος που δεν κατάλαβε ακριβώς τι ήθελε να κάνει μια και σχεδόν μια βδομάδα μετά δεν έχει ξεπεράσει τα 150 likes. Ίσως να έφταιγε και το ότι ξεκίνησε την ομιλία της προσβάλλοντας γενικώς τους άντρες, νομίζοντας ότι κάνει χιούμορ, αν και εγώ πιστεύω ότι το πρόβλημα ήταν στο ότι δεν μπόρεσε να εξηγήσει την ιδέα της.

 

ο Σοσιαλιστής καλλιτέχνης, αθλητής πολιτικός

Ο Edi Rama αν κριθεί καθαρά με όρους Ted μάλλον δεν θα έπρεπε να είναι στην σκηνή. Κυρίως γιατί είχε το κείμενο της ομιλίας του γραμμένο στα αγγλικά στα χέρια του. Ευτυχώς δεν κρίθηκε από αυτό. Ο Edi Rama λοιπόν ήταν γνωστός σαν ο πιο ανατρεπτικός δήμαρχος των Βαλκανίων. Πως λέμε Μπουτάρης; Καμία σχέση. Ο άνθρωπος αναμόρφωσε τα Τίρανα, γκρεμίζοντας και βάφοντας ως επι το πλείστον.

Ξεκίνησε να μας μιλάει, ζητώντας συγνώμη για τα χαρτιά που κρατούσε, μια και ενώ ξέρει Αγγλικά δεν αισθανόταν απόλυτα ασφαλής. Συνέχισε λέγοντας ότι θα είμασταν πιθανόν ενθουσιασμένοι αν είχαμε μπροστά μας τον Ομπάμα μια και προέρχεται από ένα τόσο ισχυρό κράτος, ή ακόμα και την Μέρκελ που επίσης αντιπροσωπεύει ένα τόσο δυνατό κράτος και ότι σίγουρα δεν μας τρέλαινε και η ιδέα ότι έχουμε μπροστά μας έναν Αλβανό, πρόεδρο του σοσιαλιστικού κόμματος που βρίσκεται στην αντιπολίτευση. “Θα μπορούσε όμως να ήταν χειρότερο, ” συνέχισε, “θα μπορούσα να ήμουν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ” δεν χρειάστηκε τίποτα παραπάνω για να κερδίσει το κοινό του, που τον παρακολούθησε με απόλυτη προσοχή να εξιστορεί πως βρήκε το κουράγιο να προσαπθήσει με πράξεις να αλλάξει την πόλη του μέσα στα 11 χρόνια που ήταν δήμαρχος. Στο τέλος καταχειροκροτήθηκε και του άξιζε.

 

Artificial intelligence

Φανερά συγκινημένος ο Αυστραλός, ελληνικής καταγωγής, John Zakos μας εισήγαγε στον δικό του κόσμο της επιστήμης της τεχνητής νοημοσύνης. Μάλιστα μας έδειξε και live παράδειγμα, μισό βέβαια, εξ αιτίας λάθος του αλλά και του χρόνου που είχε στην διάθεσή του. Δεν ήταν κακή ομιλία αλλά δεν ήταν και μια ομιλία που θα μου μείνει αξέχαστη, ή θα μου έλειπε αν δεν γινότανε.

 

Στην Γουατεμάλα αδελφές μου, στην Γουατεμάλα

Ο Ηλίας Πούλιας και ο αδελφός του Αλέξανδρος  γεννηθήκανε και μεγαλώσανε με καλύτερες συνθήκες από τον μέσο Έλληνα τουλάχιστον. Αυτό το εξάγω από τις σπουδές τους αλλά και τις δουλειές που είχανε, πριν αποφασίσουνε να πάνε στην Γουατεμάλα και να επιχειρήσουνε. Ο Ηλίας μας εξήγησε τις δυσκολίες που αντιμετωπίσανε, αποφεύγοντας ακριβώς να μας εξηγήσει πως τις ξεπράσανε. Αυτό όμως δεν έχει ιδιαίτερη σημασία και ο Πούλιας ήρθε να μας μιλήσει για το ίδρυμα που έκανε με τον αδελφό του, ενισχύοντας φτωχά παιδιά της χώρας ώστε να μπορέσουν να σπουδάσουν και να προσφέρουν κάτι στην πατρίδα τους. Ενδιαφέρουσες ιστορίες και video αλλά ακόμα και σήμερα προσπαθώ να καταλαβω τι δεν μου πήγαινε καλά σ αυτή την ομιλία. Ίσως να έφταιξε και ο τρόπος με τον οποίο “εκβίασε”, οπτικά τουλάχιστον, το standing ovation ο Πούλιας.

 

Leon

Ντρέπομαι που το λέω αλλά τον άνθρωπο ούτε που τον ήξερα. Παρ’ όλα αυτά ξεσήκωσε τον κόσμο όπου χειροκροτούσε και χόρευε με την μουσική του. Τα τραγουδάκια ελαφρά και αρκετά καλά. Ο ίδιος με κάποια άνεση στην σκηνή, δροσερός και ότι έπρεπε για το Tedx. Με τρια τραγούδια και τον κόσμο να χορεύει οδηγηθήκαμε στο τέλος της εκδήλωσης

 

The end

Οι curators καλέσανε όλα τα παιδιά στην σκηνή και η πόπη μας έβαλε να τραγουδίσουμε το Happy Birthday για τον Λάζαρο Μπουδακίδη, ΙΤ στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου και μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Tedx. Αφού εισπράξανε το χειροκρότημα που τους άξιζε, μας προσκαλέσανε σε πάρτι στο φουαγιέ

Πάρτι με τζάμπα famous/snow/black grouse και την Ραφαέλλα Ράλλη στα decks/υπολογιστή. Κάποιοι είπαν να χορέψουν, όλοι όμως ήπιανε.

 

Η διοργάνωση

Δυστυχώς η διοργάνωση ήταν το ίδιο καλή και επαγγελματική με την περσινή και λέω δυστυχώς γιατί για όσους είμαστε εκεί πέρυσι και είχαμε νοιώσει μια έκπληξη φέτος μας φάνηκε απολύτως φυσιολογικό όλο αυτό που πέτυχε η ομάδα του Tedx Θεσσαλονίκης και οι 75 εθελοντές του και αυτό είναι άδικο για τους ανθρώπους που μόχθησαν. Συγχαρητήρια παιδιά και ένα προσωπικό ευχαριστώ στον Ανέστη Χατζηδιάκο. Ξέρει αυτός γιατί.

 

Η Πόπη

Η Τσαπανίδου ήταν η Tσαπανίδου. Άνεση, εμφάνιση αλλά και πολύ “τηλεοπτικίλα” εννοώ πολύ ομιλία για να “γεμίσει” ο χρόνος με αποτέλεσμα ορισμένες στιγμές να μην είναι και ιδιαίτερα καλές. Όπως ας πούμε την ώρα που στήνανε οι Musi-fi και προσπαθούσε η Πόπη να γεμίσει τον χρόνο, όπου τις ξέφυγε ένα “ΕΣΩ Ετοιμοι” και κόντεψε να πάθει καρδιακή προσβολή ο Φιλώτας. Καμιά φορά ο χρόνος θα πρέπει, σε τέτοιες εκδηλώσεις να γεμίζει από τους άλλους και όχι από τον παρουσιαστή, όπως ακριβώς έγινε με τον Αγγελάκα.

Ο Κόσμος.

Εντύπωση μου έκανε που δεν είδα πολλές γνωστές μου φάτσες. Είδα πολλούς από Αθήνα, λιγότερους από τους συνήθεις υπόπτους τέτοιων εκδηλώσεων της πόλης. Επίσης πάρα πολλοί τοπικοί δημοσιογράφοι που ανάκαλυψαν το Tedex. Υπήρχαν διάφορες ηλικίες και αυτή τη φορά ακόμα περισσότεροι χρησιμοποιούσανε φορητές συσκευές. Κάτι που γονάτισε κυριολεκτικά το ασύρματο δίκτυο. Από πολιτικούς μπόρεσα να δω τον υιό Κούβελα και την Ελένη Χοντολίδου. Δεν ξέρω αν υπήρξαν και άλλοι ή είπανε να μην έρθουν μήπως και βρεθούνε σε εχθρικό περιβάλλον.

 

Ο τίτλος του κειμένου είναι προβοκατόρικος και έχει να κάνει με το κουράγιο που πρέπει να έχει κάποιος για να οργανώνει, αλλά και να παρακολουθεί TEdx την στιγμή που τα πάντα διαλύονται γύρω του. Τώρα που το σκέφτομαι, μάλλον εκείνη ακριβώς την στιγμή, την ώρα που όλα διαλύονται γύρω του, θα πρέπει να οργανώνει και να παρακολουθεί Tedx. Ιδίως αν πρόκειται για ιδέες όπως της Mayer με τα βελανίδια στην Τζια. Ελπίζω λοιπόν του χρόνου να υπάρχουν περισσότερες  Mayer και λιγότερες, έως καθόλου Hislop και Stallings.