Μια Φορά κι έναν καιρό ήταν η Επιστήμη

Μια φορά και έναν καιρό δημιουργήθηκε λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη ένα «Κέντρο Διάδοσης Επιστημών».
Μια φορά και έναν καιρό αυτό το κέντρο είχε μουσεία τεχνολογίας και διαδραστικό μουσείο για παιδιά (και μεγάλους) όπου με μικρά απλά διαδραστικά εκθέματα μάθαιναν για το φως, την βαρύτητα, πώς μεταδίδεται ο ήχος, πώς δημιουργούνται οι ανεμοστρόβιλοι, πώς …, πώς …, πώς…
Μια φορά και έναν καιρό σε αυτό το κέντρο γίνονταν προβολές στο Πλανητάριο και ζούσες μια εκτόξευση στον προσομοιωτή ή πετούσες πάνω από το Σινικό Τείχος.
Μια φορά και έναν καιρό σε αυτό το κέντρο γίνονταν μαθήματα ρομποτικής, μαθήματα παλαιοντολογίας, εργαστήρια με πειράματα για παιδιά. Γίνονταν πολλά.
Μια φορά και έναν καιρό σε αυτό το κέντρο γίνονταν το Αστροπάρτυ με δεκάδες εκθέματα και εκδηλώσεις για παιδιά, όπου γράφων περίμενε μισή ώρα για να κρατήσει στον αέρα τον 4χρονο γιο του που δεν έφτανε το τηλεσκόπιο έτσι ώστε να δει το διπλό αστέρι του Α’ Κενταύρου, ένα πάρτυ που είχε τόση προσέλευση που είχε κλείσει ο δρόμος Θεσσαλονίκης-Θέρμης για ώρες.

Αλλά όλα αυτά μια φορά και έναν καιρό.
Γιατί εδώ και 18 μήνες διαδοχικοί Υπουργοί Οικονομικών δεν έχουν ορίσει Διοικητικό Συμβούλιο και το κέντρο δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Γιατί μέσα στον Αύγουστο η ΔΕΗ παραλίγο να κόψει το ρεύμα και να καταστραφούν από την ζέστη και την υγρασία τα ευαίσθητα μηχανήματα που πλανηταρίου
Γιατί εδώ και πολλούς μήνες έχουν μείνει απλήρωτοι οι λιγοστοί πια εργαζόμενοι του κέντρου.
Γιατί εδώ και πολύ καιρό οι εργασίες συντήρησης έχουν σταματήσει και πολλά διαδραστικά εκθέματα έχουν αφαιρεθεί ή σταμάτησαν να λειτουργούν.
Γιατί το Ελληνικό Κράτος δεν μπορεί να βρει 1.500.000€ που χρωστάει στο κέντρο εδώ και 5 χρόνια για να εκπληρώσει τις προηγούμενες υποχρεώσεις του.
Γιατί το Ελληνικό Κράτος δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει το 25% του προϋπολογισμού του κέντρου μια και τα υπόλοιπο είναι αυτοχρημαδοτούμενο.

Τώρα οι εργαζόμενοι μετά από τόσους μήνες κάνουν στάση εργασίας. Η διοίκηση κάνει συνεχείς εκκλήσεις για να λυθεί το ζήτημα.
Αλλά κανένας δεν ακούει.
Ο Περιφερειάρχης ασχολείται με το αν θα γίνει πρόεδρος της ΝΔ. Οι Βουλευτές της Β’ Θεσσαλονίκης ασχολούνται με το θέμα της μονής του Παϊσίου που βρίσκεται 10 χιλιόμετρα πιο πέρα ή πότε θα μπορέσουν να χτίσουν στα καμένα του Σέιχ Σου. Οι Βουλευτές της Α’ Θεσσαλονίκης είναι πολύ μακριά. Καμία τραγουδίστρια δεν πήγε να σηκώσει την γροθιά της κρατώντας ένα τηλεσκόπιο. Οι υπουργοί οικονομικών ζουν τον δικό τους μύθο που δεν έχει σχέση με αυτά. Όσο για τους υπουργούς παιδείας ασχολούνται με την διάδοση των θρησκευτικών και όχι της επιστήμης.

Οι εργαζόμενοι ζητούν να υπογράψουμε μια επιστολή διαμαρτυρίας προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Παιδείας. Ας το κάνουμε και αυτό και ας ενοχλήσουμε όποιον βουλευτή ή τοπικό άρχοντα γνωρίζουμε.
Αλλά ας κάνουμε κάτι ακόμη πιο σημαντικό.
Ας πάμε μια βόλτα ως το ΝΟΗΣΙΣ εμείς οι ίδιοι, με τα παιδιά μας ή να πείσουμε το σχολείο να τους πάει εκεί έναν σχολικό περίπατο αντί να τους πάνε για ακόμη μια φορά στον Αγ. Δημήτριο.
Και αν δεν θέλουμε να δούμε τρισδιάστατους δεινόσαυρους ή να πετάξουμε πάνω από το Σινικό τείχος ή να δούμε τα θαύματα του σύμπαντος στο πλανητάριο ας πάμε μόνο για έναν καφέ σε ένα μέρος με μια από τις ομορφότερες θέες στην πόλη ή, εν τέλει, ας γίνουμε απλά μέλη γιατί πιστεύουμε ότι αυτό το κέντρο πρέπει να παραμείνει ανοιχτό. Γιατί αυτό το κέντρο μπορούμε να το σώσουμε εμείς.
Γιατί σε μια εποχή που η επιστήμη δέχεται μια βίαιη επίθεση θα είναι κρίμα να κλείσει και να γράφουμε στο μέλλον άρθρα «Μια Φορά κι έναν καιρό ήταν η Επιστήμη».