Ο “γαμω-την-αννα-φρανκ” και ο κουτοπόνηρος υποψήφιος

Κανονικά μια τέτοια ανάρτηση θα έπρεπε να γίνει στο ιστολόγιο αφιερωμένο στις δημοτικές εκλογές της Θεσσαλονίκης frappelections, (που ήδη δημοσίευσε το “Καρντάσι δεν είσαι κιμπάρης”), αλλά πιστεύω οτι αγγίζει μια γενικότερη σάπια νοοτροπία σε αυτή τη πόλη που ξεπερνάει το στενό ορίζοντα των εκλογών.

Το Σάββατο είχε προγραμματιστεί στο Ράδιο Θεσσαλονίκη ένα προεκλογικό ντιμπέιτ με όλους τους υποψήφιους δημάρχους. Ο ιδιοκτήτης του σταθμού Διαμαντόπουλος εμφανώς είναι οπαδός της βουλγαράκειας σοφίας “είναι νόμιμο και άρα είναι ηθικό” και προσκάλεσε και τον υποψήφιο της Χρυσής Αυγής. Προφανώς είχε μπερδευτεί και νόμιζε οτι ο εμπορικός σταθμός του – που λειτουργεί υπό τους κανόνες της αγοράς με σκοπό το κέρδος – είναι θεσμικό όργανο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Με άλλα λόγια επέλεξε να προβάλει τον άνθρωπο που τραγουδά “γάμω-το-Αουσβιτς, γαμώ-την-Αννα-φρανκ, αχ-το-Αουσβιτς-πόσο-το-αγαπω” είτε γιατί θεωρεί εύλογη την υποψηφιότητα του, είτε με σκοπό να γίνει κάποιο σκηνικό και να μαζέψει πόντους ακροαματικότητας.

Ο Μηταφίδης τους σκυλοέβρισε, οι Ρακκάς/Δελλής αρνήθηκαν να συμμετάσχουν, απορρίπτοντας την Χρυσή Αυγή και ο Μπουτάρης ούτε καν πήγε και σκυλοέβρισε και αυτός την Χρυσή Αυγή. Ο Καλαφάτης όταν είδε το σκηνικό έκανε μεταβολή και δεν έκανε κάποια δήλωση -μερικές ώρες αργότερα εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

Τo σημερινό debate, για μένα, έληξε όταν διαπίστωσα ότι δεν αφορούσε τις ανάγκες της πόλης. Κάποιοι, αντί για τα προβλήματα της Θεσσαλονίκης, μας θέλουν να σπαταλάμε χρόνο μιλώντας για το αυτονόητο. Την καταδίκη για κάθε τι ακραίο και χυδαίο.

Μαζί με το μνημείο στην Μάνα Ηπειρώτισσα, τον Κρητικό Μακεδομάχο και τους Εφημεροαναγνώστες, ένα νέο μνημείο αναγείρεται στην πόλη μας. Το μνημείο της Κουτοπονηριάς που πελέκησε τσόφλι, τσόφλι ο Σταύρος Καλαφάτης.

Με αυτή την ανακοίνωση-Μνημείο ο υποψήφιος δήμαρχος προσπάθησε να είναι και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα. Και να προσπαθήσει να θεωρήσει δεδομένη την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, αλλά και να κρατήσει ανοικτή την πόρτα σε αυτήν. Πως; Και λέγοντας οτι ο λόγος της αποχώρησης δεν ήταν η παρουσία του “γαμω-την-αννα-φρανκ”.  Αντίθετα οτι έφυγε γιατί η συζήτηση δεν αφορούσε τα προβλήματα της πόλης και ουσιαστικά αφήνοντας να εννοηθεί οτι δεν έχει πρόβλημα να συνυπάρξει με κανέναν εφόσον δεν είναι ακραίος και χυδαίος, (γκούχου, μια-σοβαρή-χρυσή-αυγή, γκούχου). Και προφανώς το ακραίο δεν έχει όνομα αλλά μένει στη θολή φαντασία του αναγνώστη.

Ο επόμενος δήμαρχος Θεσσαλονίκης όπου βλέπει γαμω-την-άννα-φρανκ πρέπει να σηκώνει τα μανίκια του και να πατάει κάτω το φίδι του ναζισμού. Οχι γιατί αυτό δεν αφορά τις ανάγκες της πόλης αλλά γιατί τους απορρίπτει με κάθε ίνα της ύπαρξης του. Γιατί όταν η Θεσσαλονίκη σηκώνει τα μανίκια της, φαίνεται το νούμερο με το οποίο την σημάδεψαν στο Αουσβιτς.

Ο κ.Καλαφάτης και ο κ.Διαμαντόπουλος ούτε ναζιστές είναι, ούτε φασίστες με την κλασική έννοια. Είναι απλά η σάπια νοοτροπία της πόλης η οποία επιτρέπει να θυσιάζουμε την συνείδηση της στο βωμό των ψήφων και του κέρδους αντίστοιχα, επ’ωφελεία του γαμω-την-αννα-φρανκ.

μαγιόρ ρισόν, ο εγγονός 2 επιζήσαντων του άουσβιτς – αυτού που γαμάει ο υποψήφιος δήμαρχος