Οιδίπους ή Οιδόρχεις;

Ναι, το ομολογώ πήγα και είδα την παράσταση, χωρίς να είμαι ούτε φίλος του Νταλάρα αλλά ούτε και του Κιμούλη. Δεν έχω την ικανότητα αλλά και τις γνώσεις να κάνω κριτική στην παράσταση αλλά θα τολμήσω απλά να πώ ότι δεν μου άρεσε. Δεν μ’ άρεσε ο Κιμούλης, δεν μ’ άρεσε η Γαληνέα, μ’ άρεσε ο Νταλάρας και τα τραγούδια  των Bregovic και Νικολακοπούλου ( που μάλλον θα “πουλήσουν”) τα οποία βέβαια ανήκαν σε κάποιο άλλο χώρο. Όπως είπε και μια φίλη μου “εμ σαμπουάν, εμ κοντίσιονερ”, δυο σε ένα. Δυο διαφορετικές παραστάσεις σε μια. Αποτυχία. Για όσους ζητούν μια καλύτερη κριτική, προτείνω αυτή του πιτσιρίκου, τουλάχιστον δεν θα την βαρεθείτε.

Όσο για την “Οδύσσεια” του να φτάσεις στο Θέατρο Δάσους αυτό είναι ένα διαφορετικό κομμάτι. Εντάσσεται στα πλαίσια του αν δεν ταλαιπωρηθείς δεν … πρόκειται να ευχαριστηθείς.

Έτσι προκειμένου να φτάσουμε και να παρκάρουμε στο πάρκινγκ του Θεάτρου, έπρεπε να μποτιλιαριστούμε επι μισή ώρα στον δρόμο που ανεβαίνει από 40 εκκλησιές για το Θέατρο μια και τα αμάξια ήταν παρκαρισμένα στον, στενό δρόμο και η τροχαία είχε παρουσία μόνο στο πάρκινγκ. Αυτή η “οργάνωση” και γενικά ο συντονισμός των αρχών επαναλήφθηκε και κατά την αποχώρηση των θεατών. Η τροχαία εμφανίστηκε αφού ήδη είχαμε μποτιλιαριστεί, με την βοήθεια και της ξαφνικής βροχής, για να βοηθήσει. Πιθανόν να ήταν απασχολημένη με τα έργα ασφαλτόστρωσης…

Τουλάχιστον θα μας φτιάξουν μαρίνες μια και δεν είχαμε που να βάλουμε τα κότερά μας.