Η δική μου παραλία

Η Θεσσαλονίκη αν έχει κάτι χαρακτηριστικό, πέρα από όλα τ άλλα, είναι η σχέση της με την θάλασσα. Είναι η δυνατότητα που έχεις να γυρίσεις το βλέμμα σου προς τον νότο και να ανακαλύψεις, μέσα από τα νερά του Θερμαϊκού να ξεπροβάλλει άλλοτε αχνή φιγούρα και άλλοτε πεντακάθαρα ο Όλυμπος, το βουνό των θεών.

Η παραλία, για χρόνια παρατημένη, αφού ο ΚΚ ο πρεσβύτερος την μπάζωσε κάπου στα τέλη του 50, ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα σημεία των κατοίκων της πόλης (όσοι θέλουν να μάθουν περισσότερα πορούν να συμμετέσχουν σε 2 καταπληκτικά group στο Facebook στην Άγνωστη Θεσσαλονίκη ή  στις Παλιές Φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης. Δεν είχε σημασία πως ήταν, όλοι βρίσκαν ένα τρόπο να την χρησιμοποιούνε, όλοι βρίσκανε μια γωνιά της λίγο καιρό πριν φύγω ο ΒασιΠαπ ο ατσαλάκωτος είχε ήδη αναπλάσει τμήμα της στο οποίο έδωσε βαρύγδουπα ονόματα στα επιμέρους πάρκα και φυσικά πρόλαβα και να αφήσει το όνομά τους.

Τότε είχαμε γράψει δυο κείμενα όπου μαζί με τον Αστέρη (1, 2) κράζαμε τα πάρκα για  να πάρουμε σαν απάντηση το κράξιμο του Θοδωρή και του Dark που ήταν μαγεμένοι από το αρχιτεκτονικό αριστούργημα των Νικηφορίδη-Κουόμο (Ο Αστέρης είχε προλάβει και είχε γράψει και για τις καθυστερήσεις παράδοσης τους). Η βασική μου ένσταση ήταν ότι δεν πίστευα ότι αυτά ήταν πάρκα, παρ όλη την όποια αρχιτεκτονική τους ομορφιά.

Εδώ και μέρες το timeline μου έχει κατακλυστεί από άρθρα και φωτογραφίες που αναφέρονται στην παράδοση, αύριο, των δεύτερου τμήματος της ανάπλασης της παραλίας, στους δημότες. Μάλιστα ένας που έχει μοιράσει και γω δεν ξέρω πόσα άρθρα για το θέμα, είναι ο αρμόδιος αντιδήμαρχος αρχιτεκτονικού κ. Κουράκης. Μου κάνει τρομερή εντύπωση μια και έχει ήδη κυκλοφορήσει φωτογραφία της απόφασης του τότε Δημοτικού Συμβουλίου όπου το έργο το είχαν καταψηφίσει, μεταξύ άλλων ο κ. Κουράκης, ο σημερινός δήμαρχος κ. Μπουτάρης, ενώ ο τρίτος της τριανδρίας κ. Αβραμόπουλος, είχε αποχωρήσει. Υποθέτω ότι μια και πλησιάζουν δημοτικές εκλογές, επέλεξε να το ξεχάσει.

Τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα μου. Με τις δημοσιεύεσεις απλά έκατσα και σκέφτηκα τι ήταν τελικά αυτό που με συγκινούσε στην παραλία. Η απάντηση ήταν απλή. Με συγκινούσε ο κόσμος στην παραλία. Έψαξα λοιπόν διάφορες φωτογραφίες που έχω τραβήξει στην παραλία. Με εξαίρεση τις φωτογραφίες για το κομμάτι των πάρκων όλες οι άλλες είχαν να κάνουν με τους ανθρώπους στην παραλία. Παρακάτω ακολουθούν ορισμένες από αυτές. Για τους Θεσσαλονικείς που θα πάνε αύριο εκεί, εύχομαι να περάσουν υπέροχα.