Κιθαρίστας ή ντράμερ;

Όταν ο Γιοκαρίνης ήταν νεώτερος είχε φτάσει μπροστά σε ένα δίλημμα, δίλημμα που του είχανε θέσει τρίτοι, αν θα έπρεπε να γίνει κιθαρίστας ή ντράμερ. Παρ’ ότι επίμονα του ζητούσαν να διαλέξει το όργανο, του αποκλείσανε άλλες δυο επιλογές εξηγώντας του τα πιθανά σενάρια των επιλογών του πνευστού ή του πιάνου. Χτες στην συνέλευση του δημοτικού συμβουλίου για την παραμονή ή όχι των αρχαίων στον σταθμό της Βενιζέλου, οι εκπρόσωποι του κράτους και του Μετρό φαίνεται ότι από το τραγούδι αγνοούσαν το κουπλέ και γνώριζαν μόνο το ρεφραίν του τραγουδιού του Γιοκαρίνη.

Η ξεκάθαρη στάση του ΓΓ Δημοσίων έργων κ. Σιμόπουλου, υπέρ της Αττικό Μετρό, η ατυχής σύγκριση της μεταφοράς των αρχαιοτήτων για την δημιουργία του φράγματος του Ασσουάν, μα πάνω από όλα η αλαζονική στάση του τύπου “το κράτος αποφάσισε και εσείς έχετε λίγες βδομάδες καιρό να μας φέρετε μια βιώσιμη άλλη λύση, ενώ εμείς έχουμε ξεκινήσει την διαδικασία μεταφοράς”, ξεπεράστηκε μόνο από την ανούσια αερολογία των ανθρώπων του Μετρό και ειδικά του μηχανικού που προσπάθησε να μας εξηγήσει γιατί δεν υπάρχουν άλλες λύσεις, με όρους μηχανικής σε ένα ακροατήριο που δεν είναι ειδικό.

Από την αρχή ήταν φανερό ποιος ανήκε που. Ο Δήμαρχος αλλά και οι δημοτικοί σύμβουλοι υπέρ της παραμονής των αρχαίων στον φυσικό τους χώρο, συνεπικουρούμενοι από ένα σωρό σωματεία. Από την άλλη ο ΓΓ δημοσίων έργων που στην αρχική του ομιλία εμφανίστηκε αποφασιστικός κάνοντας έμμεσες πλην σαφείς αναφορές σε ομάδες που δεν αφήνουν την πόλη να προκόψει και στις οποίες ενέταξε και όσους ήταν αντίθετοι με την υποθαλάσσια ακόμα και με την περιφερειακή το 80. Αγνοώντας βέβαια, ότι η περιφερειακή επί κοντά 2 δεκαετίες ήταν άχρηστη γιατί την είχαν στήσει με φανάρια ενώ η υποθαλάσσια ήταν κυριολεκτικά μια τρύπα στο νερό μια και ο σχεδιασμός της δεν εξυπηρετούσε κανέναν εκτός ίσως του εργολάβου, που κατά σύμπτωση ήταν ο ίδιος με αυτόν που διαδίδεται ότι προτίθεται να αγοράσει την κατασκευάστρια εταιρία του μετρό (την κύρια εταιρία της κοινοπραξίας).

Τον κ. Σιμόμουλο τον γνωρίζω προσωπικά και αν και διαφωνούμε πολιτικά τον εκτιμώ σαν άνθρωπο. Η μόνη δικαιολογία που του βρίσκω στην επιμονή του ότι το τσιμέντο είναι ανάπτυξη είναι το ότι ο ίδιος υπήρξε κατασκευαστής σε όλη του την επαγγελματική ζωή. Δυστυχώς ή καλύτερα ευτυχώς, αγαπητέ μου Στράτο, σε σοβαρές χώρες η ανάπτυξη έρχεται και με άλλους τρόπους. Ο ίδιος έφερε παραδείγματα μετακίνησης αρχαιοτήτων επιμένοντας ιδιαίτερα στην περίπτωση του φράγματος του Ασσουάν και έκλεισε στην ουσία την ομιλία του λέγοντας ότι το ΚΑΣ αποφάσισε 17-0 και ότι αυτός και η κοινοπραξία έχουν ξεκινήσει τις διαδικασίες μεταφοράς των αρχαιοτήτων και ότι εν τέλει όσοι έχουν αντιρρήσεις μπορούν να υποβάλλουν βιώσιμο σχέδιο για την παραμονή των αρχαιοτήτων μέσα στις επόμενες βδομάδες, εάν θέλουν να τα σώσουν. Πάντως ο ίδιος είναι πεπεισμένος ότι αφού το λέει η Αττικό Μετρό, έτσι είναι τα πράγματα και δεν υπάρχει καμία άλλη λύση.

Ακολούθησε ο Διευθύνων σύμβουλος της Κοινοπραξίας (αν δεν κάνω λάθος) τον οποίο έπαψα να παρακολουθώ μόλις ξεκίνησε με την φράση, αγαπώ την Θεσσαλονίκη γιατί σπούδασα εδώ. Συγνώμη αγαπητέ μου κύριε αλλά δεν σας φώναξε κανένας για να μας πείτε πόσο αγαπάτε την Θεσσαλονίκη ή πόσο ερωτική την βρίσκεται. Αυτό που συγκράτησα και από αυτόν ήταν το ή μετρό ή αρχαία. Ή κιθαρίστας ή ντράμερ.

Ακολούθησαν διάφοροι που αν και υπερασπιστές της παραμονής των αρχαίων δεν μου λέγανε και τίποτα καινούργιο. Εξαίρεση ίσως η παρουσίαση της Βιβιάνας Μεταλληνού που τουλάχιστον έδειξε σε ευρωπαϊκές χώρες ότι όλα είναι εφικτά και επιτέλους σταμάτησε ο κ. Σιμόπουλος να μας μιλάει για το Ασσουάν.

Παρ’ ότι ο Μπουτάρης αλλά και ο Αβραμόπουλος ήταν ιδαίτερα “μάγκες” στην όλη διαδικασία, και ίσως όχι άδικα ορισμένες φορές, είπανε την μια και μοναδική αλήθεια δια στόματος Μπουτάρη. Ο Δήμος δεν έχει καμία αρμοδιότητα. πράγμα που υποθέτω ότι σημαίνει ότι αν αποφασίσει το κράτος, ο Δήμος μόνο να διαμαρτυρηθεί μπορεί.

Το πιο βαρετό κομμάτι ήταν όλη η παρουσίαση του Μηχανικού της Αττικό Μετρό, νομίζω Λεωτσάκου, δεν παίρνω και όρκο. Μπορεί ο άνθρωπος να είναι καλός μηχανικός, αλλά παρουσιάσεις δεν ξέρει να κάνει. Άσε που είναι άσχετος από Powerpoint. Στο τέλος τον έκοψε ο Αβραμόπουλος και καλά τον έκανε γιατί κοντέψαμε να κοιμηθούμε και αυτός ήθελε να περάσει όλο το επιτελείο της ΑΤτικό Μετρό από το βήμα.

Από όλη την διαδικασία κατάλαβα τα παρακάτω :

α) ότι η λύση της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ είναι η μόνη λύση που συζητάει η ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ

β) Δεν υπάρχει καμία μελέτη με νούμερα για καμία άλλη πιθανή λύση

γ) δεν έχει γίνει καμία συγκριτική μελέτη για την παραμονή των αρχαίων ή την μετακίνησή τους, εννοώ τα οφέλη που προκύπτουν από κάθε περίπτωση

δ) η πλευρά που θέλει την παραμονή των αρχαίων δεν έχει κανένα στοιχείο, αυτή τη στιγμή στα χέρια της, προκειμένου να υποβάλλει μελέτη για την παραμονή

ε) Η κοινοπραξία θέλει να το κλείσει γρήγορα γιατί στην γωνία περιμένει ο Μπόμπολας και δεν θέλει να κουβαλάει καθυστερήσεις

στ) ενώ όλοι είπανε ότι το έργο θα καθυστερήσει για χρόνια αν παραμείνουν τ αρχαία κανένας δεν μας είπε αν θα τελειώσει εντός χρονοδιαγράμματος αν φύγουν (βλέπε Δελφών)

ζ) για μια ακόμη φορά έχουμε την γνωστή περίπτωση του να βάζουμε τους εργαζόμενους σε ένα έργο, ενάντια στην κοινωνία μιας πόλης, για να περάσει το δικό μας, αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι οι απολύσεις και οι καθυστερήσεις στους μισθούς γίνονται εξ αιτίας των αρχαίων..

η) οι καταστηματάρχες της περιοχής, δια του εκπροσώπου τους, πρώτη φορά εμφανίστηκαν τόσο δυναμικοί, αλλά ειλικρινά δεν κατάλαβα αν το ότι το έργο είναι εκτός χρονοδιαγράμματος τους απασχολεί μόνο σε σχέση με τα αρχαία της Βενιζέλου;

θ) το κράτος δεν έχει σκοπό να κάνει πίσω μια και η μέθοδος κάτω από το χαλί βολεύει και αυτούς αλλά και τους φίλους τους, πρώην νταβατζήδες.

ι) επίσης κατάλαβα, μια και δεν ειπώθηκε τίποτα ότι η μη ύπαρξη κατάλληλου χώρου, μουσείου, δεν αποτελεί πρόβλημα για το κράτος, μια και αυτό δεν έχει σχέση με το υπουργείο του οποίου ΓΓ είναι ο κ. Σιμόπουλος. Είναι πως λέμε “μακριά από τον κώλο μου και όπου θέλει ας είναι”.

Αυτό που δεν κατάλαβα είναι γιατί πρέπει να γίνω κιθαρίστας ή ντράμερ, αφού προτιμώ τα πνευστά.

Υπάρχει μέλλον με τόσα τρομπόνια γύρω μου.