Μικρό Νταβός, θα πηδήξει και ο φτωχός
Τον Ιανουάριο του 1971 μια ομάδα Ευρωπαίων επιχειρηματιών, από τους πιο σημαντικούς της εποχής, συνατηθήκανε, με την στήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ένωσης Ευρωπαϊκών Βιομηχανιών. Ο γερμανός Klaus Schwab, τότε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, προήδρευσε της συνάντησης που έγινε στο Davos της Ελβατίας. Αυτή η συγκέντρωση αποτέλεσε και την αρχική ιδέα για το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που επί 40 χρόνια γίνεται στη πόλη των 11.000 κατοίκων που όμως αποτελεί σημαντικό τουριστικό θέρετρο και είναι η πόλη χτισμένη στο υψηλότερο υψόμετρο στην Ευρώπη.
Αν θέλετε να δείτε την εξέλιξη του Οργανισμού αυτού μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία στο site του. Εδώ εξ άλλου είναι ένας χώρος αφιερωμένος στην Θεσσαλονίκη. Τότε γιατί μιλάμε για Νταβός; Υπομονή.
Από την εποχή του Βυζαντίου που η Θεσσαλονίκη ήταν η “συμβασιλεύουσα”, αλλάξανε πάρα πολλά στην πόλη, όχι όμως και η συνήθεια να την ονειρεύονται όλοι κάπως και κυρίως να την ετεροπροσδιορίζουν. Έτσι λοιπόν με την προσάρτισή μας στην Ελλάδα, το 12-13 ήρθε ο όρος “Συμπρωτεύουσα” και χαρήκαμε όλοι… Στην πιο σύγχρονη εποχή και επί κυβερνήσεων Σημίτη είχαμε το όραμα του εκσυχρονιστικού ΠΑΣΟΚ να γίνουμε η πρωτεύουσα των Βαλκανίων. Βέβαια χωρίς καμί αυποδομή και πάνω από όλα χωρίς κανένα σχέδιο. Πιο πρόσφατα ο πρώην δήμαρχος Βασίλης ο Α’ ο Ατσαλάκωτος είχε την φαεινή ιδέα να μας κάνει και World Trade Center στην πόλη, όπου στα σίγουρα ξόδεψε λεφτά για την “προετοιμασία”. Λεφτά και σχέδιο που το ξεχάσαμε και κανένας δεν ασχολείται.
Εκτός του Βασίλη του Α’ τα πρόσφατα χρόνια είχαμε και άλλους που είχανε σχέδια για την πόλη, όπως π.χ. τον Σεπτέμβριο του 2004 όταν ο ακόμα καινούργιος πρωθυπουργός Κωστάκης Β’ ο Κουρασμένος, που ήρθε να δει την εκλογική του περιφέρεια στο πλαίσιο της ΔΕΘ, συναντήθηκε με τον τότε πρόεδρο των Βιομηχάνων της Β. Ελλάδας, που τότε ήταν εκτός διοίκησης της βιομηχανίας που η γυναίκα του κατείχε σημαντικό ποσοστό, και άκουσε τα παρακάλια του προέδρου που του είπε ότι οι Θεσσαλονικείς είναι έτοιμοι για όποιες θυσίες χρειαστούν αρκεί να αποφασίσει ο Κουρασμένος να κάνει έργα στην πόλη.
Εκτός όμως από τους κλασικούς πολιτικούς δεν έλειψαν ποτέ και οι “εναλλακτικοί” πολιτικοί που μέσα από θέσεις σε φορείς εξαγγέλανε τα όνειρά τους για την πόλη. Ένας από τους πιο προβεβλημένους, μια και κάθε άσχετος δημοσιογράφος όταν ήθελε να κάνει ένα θέμα για την πληροφορική αυτόν έπαιρνε συνέντευξη είναι και ο Τάσος Τζήκας.
Ο κ. Τζήκας είναι ένας άνθρωπος αυτοδημιούργητος που είχε την τύχη άν και άχετος με την πληροφορική, όπως και οι άλλοι 2 διευθυντάδες των 3 μεγαλύτερων εταιριών software εμπορικής διαχείρισης στην Ελλάδα την δεκαετία του 80, να βρεθεί στο τιμόνι μιας μεγάλης εταιρίας. Ο ίδιος ήταν και είναι άνθρωπος με ενδιαφέροντα αλλά και με δράσεις που εξαντληθήκανε, στο κοινωνικό επίπεδο, περίπου με τον πόλεμο στην Σερβία. Η επόμενη εμφάνισή του στα κοινά της πόλης ήταν παραμονές των εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης το 2010, όπου δήλωσε ότι είναι έτοιμος να του ζητήσουμε την βοήθειά μας.
Ο κ. Τζήκας σαν πρόεδρος του ΣΕΠΒΕ είχε βάλει σκοπό του, τουλάχιστον στα λόγια, να κάνει την Θεσσαλονίκη Σαλόνικον Βάλεϊ, όπως λέμε δηλαδή Σίλικον Βάλεί, καμία σχέση. Όπου βρισκόταν και όπου στεκόταν μας έπρηζε με το όνειρο. Τι κατάφερε να κάνει; Να πάρει μια έκταση στην Πυλαία, με την στήριξη του τότε Υπουργού Άκη Τσοχατζόπουλο προκειμένου να δημιουργήσει την Τεχνόπολη. Υποστήριξη που ήταν και οικονομική, από ότι διαβάζουμε, με 7,5 εκ. ευρώ. Δέκα χρόνια μετά υπάρχουν ιδιοκτήτες του χώρου, μέλη του ΣΕΠΒΕ και μόνο 3 ή 4 κτίρια. Μπορεί να μην έκανε Σαλόνικον Βάλεϊ αλλά τουλάχιστον στο Real Estate ήταν πετυχημένος. Βέβαια πάντα υπάρχουν δικαιολογίες
Ο ΣΕΠΒΕ απλά υπάρχει και χάνει συνέχεια συνδρομές από τα μέλη του είτε γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν είτε γιατί κλείνουν οι εταιρίες. Ο κ. Τζήκας όμως προχώρησε. Έγινε πρόεδρος του ΣΕΠΕ και ανταμοίφθηκε από το ΠΑΣΟΚ για την στάση του στις δημοτικές εκλογές με το να γίνει πρόεδρος Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΘ. Αυτή η τελευταία ιδιότητά του, σε συνδυασμό με την αποτελεσματικότητά του στο προηγούμενο όραμά του της Σαλόνικον Βάλεϊ είναι που μας αφορά εδώ.
Πρόσφατα στην λίστα των εταιριών του Δημοσίου που συγχωνεύονται βρέθηκαν η ΔΕΘ και η Helexpo, που παλιότερα ήταν μια εταιρία και για λόγους που τους ξέρουν μόνο όσοι πήραν την απόφαση, είχε διαχωριστεί σε δυο. Η απόφαση θεωρείται σίγουρη και επειδή πλησιάζει ο καιρός, η δημοσιογράφος Σοφία Χριστοφορίδου της εφημερίδας “Μακεδονία” έκανε ένα κομμάτι όπου ο κ. Τζήκας, συνεπικουρούμενος του κ. Λακασά πρόεδρου του Συνδέσμου Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος, πέταξε την καινούργια ιδέα :
Η φωτογραφία είναι του του Vlavo από το http://thessalonisi.wordpress.com/
Φύγαμε λοιπόν από την Καλιφόρνια και ήρθαμε πιο κοντά στην Ελβετία. Ίσως γιατί τώρα άλλαξε και το πεδίο δράσης μας. Δεν θα συζητήσω το γελοίο της πρότασης, ιδίως όταν υποκρύπτεται και η υποστήριξη του κράτους που έμμεσα ή άμμεσα ζητάνε οι φορείς. Δεν θα μπω καν στον κόπο να αναφέρω τους partners του Νταβός. Έχω όμως τουλάχιστον μια ερώτηση. Για ποιο λόγο να δεχθούν να δημιουργηθεί ένα μινι οικονομικό φόρουμ σε μια χώρα διαλλυμένη, σε μια πόλη με μηδενικές υποδομές και κυρίως με φορείς που δεν έχουν να επιδείξουν απολύτως τίποτα τόσα χρόνια; Αν κάποιοι ήθελαν να δημιουργηθεί ένα μίνι οικονομικό φόρουμ στην Νοτιανατολική Ευρώπη γιατί να μην επιλέξουνε την Κωσταντινούπολη;
Μήπως θα ήταν καλύτερο κάποια στιγμή να σταματούσαμε να ψάχναμε ποια πόλη θα μπορούσαμε να γίνουμε και τι οργανισμούς και θεσμούς θα θέλαμε να έχουμε και επιτέλους να κάναμε κάτι; Κυρίως ξεχνώντας ότι υπάρχει κεντρική εξουσία που θα μας στηρίξει οικονομικά;
Μήπως ακόμα καλύτερα να αγνοούσαμε όλους αυτούς που χαρακτηρίζονται “φορείς της Θεσσαλονίκης”;
Η όποια πιθανή ανάκαμψη της πόλης δεν μπορεί να έρθει από κανένα από όσους τα προηγούμενα χρόνια ήταν “πρόεδροι φορέων” έχουν και αυτοί το δικό τους και αρκετά μεγάλο μερίδιο για το χάλι της πόλης. Η ανάκαμψή της πόλης μπορεί να έρθει μόνο όταν αποφασίσουμε τι πόλη θέλουμε και ότι για να πετύχουμε τον στόχο μας δεν χρειαζόμαστε κανέναν “πρόεδρο” είτε της πόλης είτε της χώρας
