Motorama, Electric Litany, B-Sides στη Θεσσαλονίκη

Μην αναρωτιέστε τι δουλειά έχει εδω αυτή η ανάρτηση: το thess.gr πρέπει να κάνει στροφή στη θεματική του. Αρκετά με τη γρίνια, την κατήφεια, τους προβληματισμούς. Απ’ τη μεριά μου τουλάχιστον -όπως υποσχέθηκα στον αντμινιστράτορα- θα το γυρίσω στο lifestyle, thessaloniki by night και δεν συμμαζεύεται.

Διαβάσα με πολύ ενδιαφέρον την ανάρτηση περί Tedx και με ακόμη μεγαλύτερο τα σχόλια που την ακολούθησαν, ωστόσο ακόμη δεν έχω καταλάβει ακριβώς με τι ασχολείται το Tedx. Εχω την εντύπωση πως Tedx υλικό είναι οι Motorama. Τι εννοώ;

Εννοώ ότι αυτή η μπάντα εμφανίστηκε από το πουθενά μοιράζοντας τη μουσική της δωρεάν στο διαδίκτυο και χάρη στη δύναμη των σόσιαλ μίντια (μπλογκζ κτλ.) κατάφερε να κάνει επιτυχία. Αυτό δεν είναι ένα αλά Tedx success story  της νέας, ψηφιακής εποχής;

Ηταν ωραία χτες στο ΓΑΙΑ-Live. Ωραίος ο χώρος, αν και μικρός, αν και τα τραπεζάκια στους συναυλιακούς χώρους μού τη σπάνε απίστευτα. Τρεις μπάντες (B-Sides, Electric Litany, Motorama), φτηνό το εισιτήριο (10 ευρώ αν έκανες κράτηση μέσω ίντερνετ, 12 προπώληση, 15 απ΄ την είσοδο) αλλά ακριβούτσικες οι μπίρες (5 ευρώ). Πολλή κάπνα (αναπόφευκτη). Πολύ μεγάλη καθύστερηση στην έναρξη της συναυλίας. Οταν λέμε εννιάμισι, το καταλαβαίνω ότι εννοούμε δέκα, αλλά οχι και έντεκα! Οταν η πρώτη μπάντα ξεκινά στις 11, τι ώρα θα βγει το μεγάλο όνομα;  O χθεσινός ήταν λίγο προγραμματισμός ξενυχτάδικου της εθνικής οδού…

Οι B-sides λοιπόν. Από την Πάτρα. Με έναν δίσκο ο οποίος έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές. Ο οποίος μου αρέσει. Για κάποιον λόγο όμως χτες δεν μου πολυάρεσαν.

Επαιξαν πολύ επαγγελματικά τα βρετανικής κιθαριστικής ποπ τραγούδια τους, σχεδόν διεκπεραιωτικά, θα έλεγε κανείς. Τα σχόλια γύρω μου δεν ήταν τα καλύτερα, κι όσο κι αν προσπάθησα να επιχειρηματολογήσω περί του αντιθέτου η εμφάνισή τους όντως ήταν ένα κράμα “De Niro” με “Κόκκινα Χαλιά”. Κρίμα, γιατί ο δίσκος τους είναι πολύ καλός.

Στη συνεχεια αναμονή για τους Electric Litany. Αλλά μιλάμε για πολύ μεγάλη αναμονή. Πρόλαβα να πιω (αρκετές) μπίρες, να χωθώ παραλίγο backstage ψάχοντας την τουαλέτα και τελικα να βρω την τουαλέτα ψάχνοντας το μπαρ. Επέστρεψα στη θέση μου. Αναμονή. Κι άλλη αναμονή.

Αλλά άξιζε τον κόπο. Τουλάχιστον για μένα. Γιατί απ’ ό,τι κατάλαβα, η εμφανιση των Electric Litany, δίχασε το κοινό. Προσωπικά ταξίδεψα απίστευτα. Η μουσική των Electric Litany ίσως δεν προσφέρεται για συναυλίες: απαιτεί απόλυτη ησυχία και την ολοκληρωτικη προσοχή του κοινού. Επιβλητική, ταξιδιάρικη, ένα απίστευτο μείγμα λυρισμού, θορύβου και σιωπής. Ευτυχώς (για μένα) παίξανε πολλή ώρα. Κάποιοι δυσαρεστήθηκαν μάλλον. Ο άλλος έψαχνε ξυραφάκια, κι ο παράλλος έπινε το ένα ποτό πίσω απ’ το άλλο για να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Οι πίσω μου είχανε πιάσει ψιλή κουβεντούλα, ομως πάνω στη σκηνή λάμβανε χώρα μια πραγματικά καθαρτική τελετουργία. Απόκοσμοι. Συγκλονιστικοί.

Ηταν σχεδόν μία η ώρα, όταν ολοκληρωσαν το σετ τους. Και -για μένα- η συναυλία θα μπορούσε να είχε σταματήσει εκεί. Τόσο χορτάτος από μουσικη ένιωθα. Χώρια που, για να λέμε την αλήθεια, εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον, η απλή στη δομή της μουσική των Motorama, που θα ακολουθούσαν, μου φαινόταν τόσο παράταιρη, περίπου σαν φτωχός συγγενής.

Πόσο άδικο είχα…

Ηταν μία και δέκα, νομίζω όταν ξεκίνησαν οι ρώσοι αναβιωτές του μετά-πανκ ήχου των αρχών του ’80, και μέχρι τις δυόμισι περίπου είχα μπει σε μια χρονομηχανή. Ορμητικοί, πολύ πιο δυναμικοί απ’ το άλμπουμ τους, και όχι τόσο σκοτεινοί όσο λένε κάποιοι. Κατά βάση χορευτικοί, χάρη στην εξαιρετική μπασίστριά τους, εκτόξευαν προς το μέρος μας τριλεπτους παιάνες χαρμολύπης για ολα τα ίντι παιδάκια που μεγάλωσαν με Joy Division, Cure, New Order, Smiths. Λίγο μπλαζέ πάνω στη σκηνή, καλύτερα όμως γιατί δεν μας ταράξαν στην πολυλογία και στις βλακείες του τύπου “it’s so nice to be here  – you’re a fantastic audience”. Τίποτε: μόνο “Hi, thanks” και τέλος. Και χορός ασταμάτητος, ξέρετε, αυτός ο σπαστικός ίντι χορός από ατσούμπαλους ανθρώπους, χέρια, πόδια εκτοξευμένα προς όλες τις κατευθύνσεις.

Ηταν πάρα πολύ καλά. Κρίμα για όσους (και ήταν αρκετοί αυτοί) νικήθηκαν απ΄την κούραση και από το προχωρημένο της ώρας και αποχώρησαν αμέσως μετά το τέλος της εμφάνισης των Electric Litany.

ΥΓ. Χιλια ευχαριστώ στον φίλο dimgalatas, ο οποίος τράβηξε τις φωτογραφίες και το βίντεο και μας τα παραχώρησε. Χωρίς τη δική του συνεισφορά, αυτή η ανάρτηση δεν θα είχε γίνει. Περισσότερες φωτογραφίες από χτες στο flickr του dimgalatas.

YΓ2. Περίμενα πως χτες θα έβρισκα πολλούς γνωστούς απ’ τα μπλογκζ και το τουίτερ. Εντέλει μόνο τον Indictos είδα μαζί με εκλεκτή παρέα απ’ το postradio.