Urban Festival
Κάθε φορά που έχουμε εκλογές, ανακαλύπτουμε μια άλλη πόλη. Την πόλη που μας τάζουνε στις παραμονές των εκλογικών αναμετρήσεων οι διάφοροι πολιτικοί. Έτσι το Σάββατο μας έδειξε η “Πρωτοβουλία για την Θεσσαλονίκη” τι εννοούσε πριν 4 χρόνια όταν παρουσίαζε το πρόγραμμά της. Γιατί δεν μας το έδειξε νωρίτερα; Ε, καλά, δεν γίνονται εκλογές κάθε χρόνο.
Η κίνηση του Μπουτάρη κατάφερε να κινητοποιήσει σε σχετικά ελάχιστο χρόνο αρκετές ομάδες της πόλης προκειμένου να “καταλάβουν” για ελάχιστο διάστημα του χώρους της πόλης. Ο σκοπός επιτεύχθηκε τα μέσα όπως και αρκετοί στο Internet γράψαμε για το γεγονός και αυτό καταχωρίστηκε, μια βδομάδα πριν την, περίπου παρόμοια κίνηση με τους περίπου παρόμοιους ανθρώπους, του Γιάννη Τούλα της Παράλλαξης.
Ο Βομβαρδισμός της πληροφορίας ήταν καταγαιστικός, blog, Google doc με το πρόγραμμα, facebook Group αλλά και Picasa (που για κάποιο λόγο ακυρώθηκε) και Flickr Group, το οποίο δεν ξέρω αν είναι επίσημο. Τον κυρ-Γιάννη δεν τον είδα, έμαθα όμως ότι ήταν σίγουρα εκεί κατά τις 8 το βράδυ, ίσως γιατί είναι κοντά στην ώρα των ειδήσεων των καναλιών, χωρίς αυτό να αναιρεί το ότι μπορεί να ήταν και πιο μπροστά στους διάφορους χώρους.
Από τα πρώτα που ήταν στημένα, στην πλατεία Ναυαρίνου ήταν η εγκατάσταση των Αχτένιστων πινέλων, ένα όμορφο και απλό Λούνα παρκ δρόμου. Έξυπνα παιχνίδια με απλές κατασκευές και επιτέλους μια σοβαρή χρήση του συντριβανιού στην πλατεία.
Μείον; Οι μόνιμοι κάτοικοι της πλατείας. Άνθρωποι με προβλήματα που κανένας δεν έχει ενδιαφερθεί να λύσει, επί της ουσίας. Από την δεκαετία του ’80 θυμάμαι αυτοί οι άνθρωποι να κινούνται στην πλατεία, απλά τώρα μένουν εκεί.
Στις 12 είχε συγκέντρωση στον Λευκό Πύργο με τους πολύχρωμους ποδηλάτες. Πήγα στις 12 : 18. Τους μόνους ποδηλάτες που είδα ήταν αυτούς της φωτογραφίας που αργότερα τους πέτυχα στις εγκαταστάσεις της Δημητρίου Γούναρη.
Η πρώτη εγκατάσταση από την ομάδα του “Πούπουλο” όπου στήσανε πικ νικ σε παρτέρι της Γούναρη.
Δυστυχώς με τα αυτοκίνητα να διεκδικούνε και αυτά χώρο.
Λίγο πιο πάνω υπήρχε η εγκατάσταση με τίτλο rest area. Δεν κατάλαβα γιατί 4 δεμάτια με σανό και 5-6 τσουβάλια, θεωρούνται εγκατάσταση που θα έπρεπε να είχε και τα ονόματα των δημιουργών αναρτημένα, αλλά από την άλλη είμαι και άσχετος.
Η εγκατάσταση που ενθουσίασε πιτσιρικάδες και μεγάλους ήταν η αστικόφουσκες του Νίκου Δίκα
Στον άξονα της Δημητρίου Γούναρη πέτυχα τα παιδιά της παράθλασης που είχαν μουσικοχορευτικά δρώμενα. Δυστυχώς τα είδα μόνο στο δρόμο, άρα δεν έχω άποψη
Πιο πάνω στην Ροτόντα υπήρχαν μερικά ενδιαφέροντα πειράματα. Πρώτα ένας πάγκος με είδη κεραμικής από τον Σύλλογο Κεραμιστών και παραδίπλα τα παιδιά εν δράσει και οι οικολόγοι προσπαθούσαν να αναπλάσουν ιδιωτικό χώρο που, από ότι έμαθα έχει πολλούς ιδιοκτήτες και ταυτόχρονα δεν μπορεί να χτιστεί λόγω Ροτόντας.
Παραδίπλα το Χάρισέ το, είχε στήσει τους πάγκους του και δεχόταν προσφορες ενώ σε απόσταση αναπνοής λειτουργούσε ο πολυχώρος πείραμα.
Ένα πολύχρωμο σμάρι από ανθρώπους που είτε δουλεύανε με την γη είτε με τους ανθρώπους. Πραγματικά υπέροχη εμπειρία, ιδίως όταν έβλεπες τα μικρά παιδιά στα χώματα.
Κατηφορίζοντας προς τα κάτω έπεσα σε μια ομάδα από πιτσιρίκια που χορεύανε ποπ σαχλοτράγουδα. Όσο χαριτωμένα ήταν τόσο πιο πολύ με στεναχωρούσε το όλο θέαμα. Μικρομέγαλα στον κόσμο της lady gaga…
Γυρνώντας προς την πλατεία Ναυαρίνου, έπεσα σε μια περίεργη ομάδα με τύμπανα, που δεν μπόρεσα να καταλάβω ποιοί ήταν, εκτός από το ότι η κυρία που φωτογράφισα ήταν η πρώην πάστορας της Γερμανικής Ευαγγελικής εκκλησίας στην Θεσσαλονίκη.
Παραδίπλα οι Lemonostifel (όπως λέει το πρόγραμμα αλλά όχι και η τρομπέτα) ετοιμαζόντουσαν για την συναυλία τους.
Αφήνοντας την πλατεία Ναυαρίνου με τους περιστασιακούς χρήστες της αλλά και τους μόνιμους χρήστες κινήθηκα προς την Δημητρίου Γούναρη όπου έπεσα και στο πιο κεφάτο κομμάτι της εκδήλωσης, στα Τύμπανα του Πύργου
Οι φωτογραφίες και τα video είναι αρκετά διαφωτιστικά.
Στο flickr εδώ.
Κάπου ενδιάμεσα εμφανίστηκαν και 3 γάϊδαροι των Street Panthers.
Ο δήμος Θεσσαλονίκης προτίμησε να νοικιάσει την δημοτική βιβλιοθήκη για μια ημεριδά για φωτοβολταϊκά, σε συνεργασία με μια εταιρία εκθέσεων και το ελληνογερμανικό επιμελητήριο και θεώρησε ότι θα έβγαζε τρομερά λεφτά αν νοίκιαζε και το πεζοδρόμιο για τα τσαντήρια των περιπτέρων, στερώντας ζωτικό χώρο στους πολίτες
Μάλιστα δεν νοιάστηκε ούτε κάν για τους πολίτες με κινητικά προβλήματα μια και άφησε να στηθεί η τέντα του διοργανωτή της έκθεσης, έτσι ώστε να εμποδίζει την χρήση της ράμπας των ατόμων με κινητικά προβλήματα.
Βλέπεις πρέπει να μαζέψουμε λεφτά για να δούμε τι θα πρωτοπληρώσουμε. Το έλλειμμα ή το νέο δημαρχείο;
Pingback: Η Θεσσαλονίκη αλλιώς είναι ίδια | thess.gr