Μαζί στον Λευκό Πύργο – τα λόγια είναι περιττά

Δεν θέλω να γράψω τίποτε για τη σημερινή συγκέντρωση στο Λευκό Πύργο: για το χαρακτήρα της, αν δηλαδή ήταν φιλοκυβερνητικός ή κατά της λιτότητας ή αντιευρωπαϊκός ή αντιγερμανικός, ούτε για το ντεζαβού από τις πονεμένες και παρεξηγημένες πλατείες των Αγανακτισμένων, ούτε για τις γραφικότητες (ανοησίες, βασικά) που ακούστηκαν από το μικρόφωνο σχετικά με τα κόμματα και τα κομματικά πανό, με το φοβερό επιχείρημα ότι στην εθνική Ελλάδος μπορούν να παίζουν ποδοσφαιριστές όλων των ομάδων, αλλά αν πάνε να παίξουν στην εθνική ομάδα φορώντας φανέλα του ΟΣΦΠ ή του ΠΑΟΚ ή της ομάδας του ο καθένας, θα τους διώξουν με τις κλωτσιές, ούτε για την σχεδόν γκροτέσκα απαγγελία του «Θα ανατέλλω» των Τρυπών, ούτε για τις ελληνικές σημαίες που με περιτριγυρίζανε, ούτε θέλω να αναρωτηθώ τι ζητούσε το σημερινό συλλαλητήριο, ούτε για το συγκεχυμένο των αιτηματων (όπου υπήρχαν αιτήματα τέλος πάντων). Θέλω μόνο να πω ότι προτιμώ να συμμετέχω με τις ενστάσεις μου σε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες παρά να μένω μακριά από το μοναδικό σημείο πολιτικής δράσης που για μένα έχει αξία: κι αυτό είναι ο δρομος. Ακολουθούν πολλές (πάρα πολλές) φωτογραφίες που τράβηξε ο Μήτσος ο Γαλατάς. Κι ο καθείς ας βγάλει τα συμπεράσματά του – άλλωστε οι περισσσότεροι έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους, θετικά ή αρνητικά, για την κυβέρνηση προτού καν αυτή να προχωρήσει σε δράση.