Συνέδριο; Δημοσιογραφία;

Ακολουθούν σκέψεις που ίσως μετά τις μετασχηματίσω σε κανονικό κείμενο.

Η αρχική μου θέση για το συνέδριο είναι ότι είναι για τα πανηγύρια.

Η κακή τεχνική υποδομή, έλλειψη wifi κακή μικροφωνική οδήγησε την Παναγιωταρέα σε μια ολομέτωπη επίθεση στα τεχνολογικά μέσα.

Ο Δρανδάκης ήταν πολύ λίγος. Μπέρδεψε την π@#$%α με την βούρτσα και οι επαγγελματικές βλέψεις, πιθανότατα τον εμπόδισαν να αντιπαρατεθεί στις βλακείες τύπου, “στην Κεϋλάνη πόσοι έχουν πρόσβαση στο Internet” της Παναγιωταρέα. Μόνο σε τρεις από το κοινό δώσανε τον λόγο.

Θα συνεχίσω αργότερα

Τώρα που τέλειωσε μπορώ να κάνω μια καλύτερη αποτίμηση του συνεδρίου.

Το συνέδριο με πολλά λόγια

Η εκδήλωση ξεκίνησε 1ώρα αργότερα λόγω τεχνικών προβλημάτων. Η κα Ιορδανίδου διατείνεται ότι ήταν ευθύνη του Τελλόγλειου, δεν αποκλείεται, όμως η οργάνωση, η επιλογή του χώρου και των συνεργατών ανήκε στο τμήμα των ΜΜΕ, άρα και η ευθύνη γυρνούσε πάλι πάνω τους. Μπορώ ίσως να δικαιολογήσω την περίπτωση του WiFi αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως εξηγείται η κανή μικροφωνική, την στιγμή που γι’ αυτό είχαν εξωτερικό συνεργάτη. Πέρα από τον αρχικό εκνευρισμό που δημιούργησε η όλη κατάσταση, θα δω σαν θετικό το ότι οι φοιτητές που έτρεχαν την διοργάνωση αντιμετωπίσανε προβλήματα που οι λύσεις και η εμπειρία που αποκομίσανε από αυτά θα μπορέσουν να τους φανούν χρήσιμες.

Το γελοίο της τεχνικής κατάστασης ήταν ότι οδήγησε την κα Ιορδανίδου, τον κ. Ξυδάκη ( με χιούμορ) αλλά πολύ περισσότερο την Παναγιωταρέα στον επιτεθούν εναντίον της τεχνολογίας, λες και δεν την χειρίζονται άνθρωποι και έχει την δική της βούληση και μάλιστα σε τέτοιο σημείο που έφερε τον teacher dude να μιλάει για “Luddite stronghold”

Αυτό το πνεύμα δυστυχώς ήταν που επικράτησε για τα νέα μέσα ειδικά στο πρώτο πάνελ αλλά και γενικά σε όλη την ημερίδα.

Στο πρώτο πάνελ η ανεπάρκεια του κ. Δρανδάκη οδήγησε σε μια σύγχυση άνευ προηγουμένου. Δεν ξέρω τι ήθελε να πει, ξέρω τι δεν είπε. Έχοντας απέναντί του την άσχετη κα Παναγιωταρέα όπου μάλλον άκουγε blog και σκεφτότανε  ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ, τον κ. Ξυδάκη ο οποίος παρ’ ότι ήταν απέναντι του σε συγκεκριμένα σημεία του έδωσε αβάντα που δεν την εκμεταλλεύτηκε, και τον γνωστό κ. Ανδριωτάκη, ο κ. Δρανδάκης κατάφερε να χάσει τα αυγά και τα πασχάλια.

Παρουσιάζοντας τα διάφορα εργαλεία των Social Media, δέχθηκε επίθεση από την Παναγιωταρέα του τύπου “αυτό το έκανε το 1976 ο ….(δεν έπιασα το όνομά του) για τον Σεφέρη“. Ο κ. Δρανδάκης ούτε που πρόλαβε να ψελλίσει τίποτα, μια και του ήταν δύσκολο να της πει ότι “κανείς δεν είπε ότι κάνει πράγματα που δεν έχουν ξαναγίνει, μόνο που τώρα μπορούν να το κάνουν πολύ πιο εύκολα, πιο πολλοί”

Συνχίζοντας ο κ. Δρανδάκης προσπάθησε να δώσει την αίσθηση της δημοκρατικότητας του μέσου για να εισπράξει την απάντηση του “πόσοι είναι στο Ίντερνετ” και την περίφημη μαλακία της Παναγιωταρέα “Στην Κεϋλάνη μπορούν να bloggάρουν;” την απάντηση που ή δεν μπόρεσε να αρθρώσει ο κ. Δρανδάκης μια και έχει συγκρουόμενα συμφέροντα ή δεν μπόρεσε να σκεφτεί, την δίνει ο ΆΝεμος.

Θέλοντας να τα κάνει χειρότερα ο επισκέπτης-καθηγητής κ. Δρανδάκης είπε και την κοτσάνα της ημέρας “Στο απώτερο μέλλον θα εξαφανιστούν οι δημοσιογράφοι γιατί θα αντικατασταθούν από το τους πολίτες δημοσιογράφους“, όταν τον ρώτησε η Παναγιωταρέα πότε κάτι είπε για τρια τέρμινα…

Προφανώς κ. Δρανδάκη δεν θα αντικατασταθούν μια και οι άλλοι πάλι δημοσιογράφοι θα είναι. Το χαρακτηριστικό του πολίτη-δημοσιογράφου είναι ότι αυτό δεν είναι το επάγγελμά του. Το κάνει περιστασιακά και αν τύχει. Αυτό που μάλλον θέλατε να πείτε και τα χάσατε μια και η ευφράδεια λόγου δεν είναι το ατού σας είναι ότι οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να μεταλλαχθούν στον νέο δημοσιογράφο που χρησιμοποιεί και αλλάζει μαζί με τα μέσα.

Στην όλη συζήτηση μεταξύ των ομιλητών που έφαγε την ήδη φαγωμένη ώρα συμμετείχαν μόνο 3 από το κοινό των οποίων οι ερωτήσεις δεν απαντήθηκαν και πλήρως. Κάποια στιγμή μέσα στην συζήτηση ο κ. Ξυδάκης είπε “… με ρικοί από τους blogger είναι καλύτεροι από πολλούς δημοσιογράφους…” για να συμπληρώσει με σχόλιο της και η Παναγιωταρέα σε σχέση με την αγραμματοσύνη κάποιων από αυτούς (τους δημοσιογράφους), ευκαιρία που δεν εκματαλλεύτηκε καθόλου ο κ. Δρανδάκης. Θα του δώσω σαν μοναδικό ελαφρυντικό το ότι για μεγάλο διάστημα δεν είχε μικρόφωνο, αν και προσωπικά δεν νομίζω ότι θα άλλαζε κάτι. Ο κ. Δρανδάκης ήταν πολύ λίγος γι’ αυτό το πάνελ.

Με την έναρξη του δεύτερου πάνελ ήρθε και το WiFi αλλά και η ποιότητα. Έγινε ενδιαφέρουσα συζήτηση, εκτός του σημείου που αναλώθηκαν οι δυο καλεσμένοι νομικοί του πάνελ με διαφορετικές νομικές ερμηνείες της προστασίας του απορρήτου για τους ανώνυμους blogger. Να σημειώσω την προετοιμασία του κ. Χωραφά και την άδικη μεταχείριση του Αστέρη από την κα Δεληγιάννη στο τέλος. Πάλι λόγω χρόνου, δώσανε δυνατότητα σε 3 να ρωτήσουν και για κάποιο λόγο που δεν κατάλαβα τις δυο Ιντερνετικές ερωτήσεις τις απάντησε ο Χωραφάς. Πολύ καλή και η παρουσία του Τσιμιτάκη, μόνο που σε κάποια στιγμή θυμήθηκε ότι είναι δημοσιογράφος και πήρε τον έλεγχο του πάνελ από την Δεληγιάννη.

Το διάλλειμα μας βρήκε σε φαγάδικο της Αγγελάκη όπου ανταλλάξαμε τον θαυμασμό μας για όλα τα παραπάνω. Είχε προγηθεί μια συνέντευξή μου στα παιδιά της οργανωτικής επιτροπής, όπου ανακρίθηκα από 2 φοιτητές που μ’ αυτά που ειχαν δει και είχαν ακούσει είχαν αποκτήσει τρικυμία εν κρανίω σε ότι αφορούσε στα blogs καθώς και μια off the record συζήτηση με την κα Ιορδανίδου.

Η συνέχεια ήθελε να είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Παρακολουθήσαμε τον Gillmor όπου έβαλε τα πράγματα ή προσπάθησε να βάλει τα πράγματα στην θέση του εξηγώντας τι είναι δημοσιογραφία και τι όχι καθώς και επισημαίνοντας τα προβλήματα/μειονεκτήματα των επαγγελματιών δημοσιογράφων. κρατάω κυρίως το ότι θα πρέπει να μάθουν να ακούνε.

Αν και ήταν πολύ ενδιαφέρων ομιλητής υπήρξε φοιτητής που δεν έδειχνε την δέουσα προσοχή. Από την άλλη οι bloggers καταγράφανε.

Το κλου της βραδιάς ήτανε η κα Γουίτλοκ. Δεν ξέρω τι εμπειρία έχει αλλά βάζω στοίημα ότι είναι ανίδεη και από κλασσική αλλά και από νέα δημοσιογραφία. Έχασα κάτι ασυναρτησίες σε σχέση με άλλους πλανήτες, στην αρχή της ομιλίας της αλλά πέτυχα το αξεπέραστο ότι ” …η είδηση για τον δημοσιογράφο αντιμετωπίζεται σαν επιστημονική εργασία…” και αυτό είναι που τον ξεχωρίζει από τον αδαή blogger. Όπως έγραψα και στο twitter: τόσους πολλούς επιστήμονες έχουν μόνο η δημοσιογραφία και ο Ολυμπιακός…

Ήθελα να ήξερα πως ακριβώς πήρε την θέση σ’ αυτό το τμήμα.

Απορία

Τι είναι η συμμετοχική δημοσιογραφία;

Κατέληξα ότι απλά δεν θέλουν να αναφέρουν το “δημοσιογραφία των πολιτών” και γι’ αυτό εφευρισκουν όρους που δεν παραπέμπουν εκεί

Τελικά;

Το βασικό λάθος τους συνεδρίου, σε σχέση με την γενική πολιτικοοικονομική κατάσταση του πλανήτη αλλά και της χώρας ήταν ότι είναι άκαιρο. Το γενικό πρόβλημα, όπως φαίνεται, είναι ότι υπάρχει λάθος άποψη για το τι είναι δημοσιογραφία και ίσως θα έπρεπε να κάνουν κάτι γι’ αυτό πρώτα.

Παρασυνεδριακά

Το Δελούδινο σαλόνι θύμιζε πρωϊνάδικο και τζάμπα η διαφήμιση

Η καρέκλα του συντονιστή παρέπεμπε σε θρόνο και σημειολογικά έλεγε πολλά για το πως βλέπουν τον εαυτό τους οι καθηγητές

Στους χαιρετισμούς η Καθηγήτρια Αθανασία Τσατσάκου, Αντιπρύτανις Αριστοτελείου  Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Πρόεδρος του Τμήματος Δημοσιογραφίας και Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας άλλαξε το όνομα του συνεδρίου από Συμμετοχική Δημοσιογραφία σε συμμετοχική Δημοκρατία. Δεν κρύβονται βλέπεις οι προτιμήσεις. Αληθεύει ότι η ειδικότητά της είναι γαλλική φιλολογία;

Στην τελευταία ενότητα έσκασε μύτη ο Τσοχατζόπουλος (το περιμέναμε) και Magica, σύμπτωση;

Δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε την αναφορά στα press-gr & likes

Τελειώνοντας η κα Ιορδανίδου αποκάλεσε τους φοιτητές gillmorίτες και τους έδωσε τον Gillmor για ανάκριση

Οι Gillmorίτες προτιμήσανε να φύγουν γρήγορα για να πάνε να πάρουνε τις βεβαιώσεις τους από την γραμματεία του συνεδρίου. Μείνανε οι bloggers και 3 φοιτητές για την ανάκριση