Πάρτε θέση

Φαστ φουντ, φαστ έρωτας, ε, γιατί απορούμε για τη φαστ δημοσιογραφία; Άλλωστε τα πιο “γρήγορα ναι” δεν είχαν σχεδόν πάντα, εξασφαλισμένη την “επιτυχία”; Ο Άργος έχει φρικάρει με τη σύλληψη του γλύπτη για την σατιρική ιστοσελίδα και ζητά επίμονα να πάρουμε θέση για τα τεκταινόμενα στο δημοσιογραφικό τοπίο. Το παρήγορο με την όλη ιστορία, πέρα από το πιο σημαντικό, ότι ο γλύπτης αφέθηκε ελεύθερος, είναι η επιβεβαίωση, ότι οι – λίγοι έστω – υποψιασμένοι, βρίσκουν τρόπους να φτάνουν στην αλήθεια.

Τα λεγόμενα mainstream media, έχουν πια ισχυρό ανταγωνιστή και είναι πολύ γοητευτική αυτή η παράλληλη, εν εξελίξει διαδικασία. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι ένας ή μία συντάκτης, αλλά η μάλλον κυρίαρχη μέχρι τώρα λογική, λέμε ό,τι θέλουμε κι ο αναγνώστης ή τηλεθεατής, αύριο δεν θα θυμάται τίποτε. Στελέχη της αστυνομίας, συνηθίζουν να λένε, σε περιπτώσεις εξιχνίασης κυκλωμάτων παιδόφιλων, ότι αυτοί, θα πρέπει να ξέρουν “πως είμαστε κι εμείς εκεί, τους παρακολουθούμε”. Τώρα μάλλον όλο και πιο πολλοί δημοσιογράφοι διαπιστώνουν αυτό που κάποιοι γραφικοί υποστηρίζουν εδώ και χρόνια. Ότι οφείλεις, όσο σου επιτρέπουν οι γνώσεις και τα τεχνικά μέσα που διαθέτεις – να αντιμετωπίζεις ακόμα και το πιο ασήμαντο κι αστείο θέμα,  με σοβαρότητα, γιατί κάποιοι, που ίσως το γνωρίζουν καλύτερα, επίσης σε “παρακολουθούνε”. Αν και λυπήθηκα με αυτό καθ΄ εαυτό το γεγονός, χάρηκα με το “μηχανισμό ελέγχου”. Αρκεί να μην εκφυλιστεί σε εκτονωτικές διαπιστώσεις για τους αλήτες, ρουφιάνους δημοσιογράφους, εν γένει.