There ain’t no such thing as a free lunch

Ξέρω ότι στο πολιτικό κλίμα που επικρατεί στην χώρα να επικαλείσαι ρήση του Milton Friedman είναι τουλάχιστον παρακινδυνευμένο αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση ταιριάζει γάντι με την εξελισσόμενη ιστορία για το δωρεάν wi-fi που ανακοίνωσε ότι θα διαθέσει ο Δήμος Θεσσαλονίκης σε επιλεγμένα σημεία στην πόλη.

Η ιστορία ξεκίνησε με ανακοίνωση του αντιδημάρχου Οικονομικών Χασδάι Καπόν ότι εκδόθηκε ανοιχτή πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος, με την οποία καλούνται οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εντελώς δωρεάν προς όλους τους πολίτες και ανταποκρίθηκαν άμεσα δύο εταιρίες.

Όταν το θέμα έφτασε στην οικονομική επιτροπή του Δήμου και όπως καταγγέλλει ο εκ νέου υποψήφιος Δήμαρχος Χρήστος Μάτης ” η συμφωνία με την εταιρεία θα ήταν πενταετούς διάρκειας, αλλά μόνο τα δύο πρώτα χρόνια θα ήταν δωρεάν … [Επίσης] δεν υπήρχε καμία συγκεκριμένη δέσμευση από την εταιρεία για τον όγκο δεδομένων που θα προσφέρονταν δωρεάν, έστω την πρώτη διετία, αλλά ούτε και ποιος θα πλήρωνε για τη χρήση στην επόμενη περίοδο. Ο Δήμος ή οι χρήστες της … «δωρεάν» υπηρεσίας;”

Και με αφορμή τα παραπάνω έχει ξεσπάει ένας καυγάς που λόγω και προεκλογικές περιόδου είναι και αρκετά έντονος.

Στο εξωτερικό σε ελάχιστες μεγάλες πόλεις προσφέρεται δωρεάν wifi και ακόμη και σε εκείνες περιορίζεται σε σημεία κοντά σε δημοτικές εγκαταστάσεις (βιβλιοθήκες, δημαρχείο κοκ) ή σε συγκεκριμένα εμπορικά και τουριστικά σημεία. Με μια γρήγορη έρευνα πολλές φορές υπάρχουν και επιπλέον περιορισμοί τόσο στον όγκο των δεδομένων που μπορεί κάποιος να κατεβάσει όσο και στον χρόνο που μπορεί κάποιος να παραμείνει συνδεδεμένος δωρεάν. Οι εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα είναι πόλεις όπου την υπηρεσία την προσφέρει η Google (Dallas, Mountain View) ή το Facebook (όπως σε μερικές πόλεις στην Ρουμανία).

Το να προσφέρεις μια τέτοια υπηρεσία που να καλύπτει τόσο μεγάλο μέρος της πόλης και τόσο μεγάλο αριθμό κατοίκων απαιτεί μια είναι αρκετά ακριβή και τεχνικά πολύπλοκη υποδομή. Το κόστος αυτής της υποδομής καθώς και της λειτουργίας κάποιος θα πρέπει να το σηκώσει.

Και για εμένα ακόμη πιο σημαντικό είναι να δούμε ποια είναι η σκοπιμότητα να παρέχεται δωρεάν wifi σε μεγάλο μέρος της πόλης. Αν σχεδιάζεται έτσι ώστε να εξυπηρετούνται οι τουρίστες και οι επισκέπτες της πόλης τότε θεωρώ ότι θα ήταν πιο εύκολο και πιο αποδοτικό με πρωτοβουλία του ο Δήμος να φέρει σε συνεννόηση τους επαγγελματίες του τουρισμού και τις εταιρίες παροχής Internet και κινητής τηλεφωνίας. Θα μπορούσαν να σχεδιάσουν μια λύση όπου θα τους παρέχεται είτε μέσω 3G είτε από τα υπάρχοντα wifi hotspots των παρόχων δωρεάν πρόσβαση για την περίοδο που θα βρίσκονται στην πόλη. Οι υποδομές για μια τέτοια λύση είναι σε μεγάλο βαθμό υπαρκτές και το κόστος μπορεί να επιμερισθεί ανάμεσα στον Δήμο και στους επαγγελματίες του Τουρισμού.

Αλλά κρίνοντας από τα σημεία που σχεδιάστηκε να προσφερθεί δωρεάν wifi (Γήπεδα Τούμπας, Βικελίδη κτλ) μάλλον ο σχεδιασμός δεν είναι για την τουριστική προβολή της πόλης. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να αναλογισθούμε αν είναι λογικό να επιβαρυνθούμε όλοι οι Θεσσαλονικείς το κόστος μιας τέτοιας υπηρεσίας μέσω των δημοτικών τελών. Προσωπικά θεωρώ απαράδεκτο και αντικοινωνικό να χρεώνονται οι λογαριασμοί συνταξιούχων και ανέργων για να μπορώ εγώ να κατεβάζω το τελευταίο επεισόδιο της αγαπημένης μου σειράς ή να παίζω παιχνίδια στο Facebook από το κινητό μου από το “δωρεάν” wifi του Δήμου.

Στην τελική ανάλυση οι φωνές για το αν είναι δωρεάν ή όχι είναι μάλλον άκυρες. Ότι και να υλοποιηθεί κάποιος θα πρέπει να επωμισθεί το κόστος. Και από την στιγμή που υπάρχει το οποιοδήποτε κόστος πολύ πιο σημαντικό είναι να δούμε την σκοπιμότητα και τα οφέλη που θα έχει η πόλη και αν αξίζει να επωμιστούμε το κόστος αυτό.