Ματιές αμφίσημες στην πόλη

Ημουν ο λάθος άνθρωπος για τη συγκεκριμένη εκδήλωση. Βλέπεις, το βίτσιο μου είναι τ’ άκρα, τα πάθη. Η πολιτισμένη, μετριοπαθής ατμόσφαιρα δεν είναι το φόρτε μου. Αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι δεν ήταν ενδιαφέρουσα η χθεσινή εκδήλωση “Θεσσαλονίκη, ασφαλής και ανοχτή πόλη, πόλη για μας” της δημοτικής παράταξης Θεσ/νίκη Ενεργοί Πολίτες-Οικολογία στην Πράξη ή ότι δεν έκρυβε τις μικρές, πιπεράτες εκπλήξεις της, ειδικά από τη στιγμή που κάθε δημόσια εκδήλωση αυτού του είδους προσελκύει ένα ετερόκλητο κοινό, του οποίου τις αντιδράσεις κανείς δεν μπορεί να προβλέψει.

Είτε λόγω φιλοδοξιών, είτε μεσοβραχυπρόθεσμων πολιτικών σχεδιασμών, είτε -γιατί όχι;- γνήσιου ενδιαφέροντος, καλά κάνουν ο Χρήστος Μάτης κι η παράταξή του και επιδιώκουν να έρθουν σε επαφή με τους πολίτες, ακόμη και όταν οι πολίτες δεν ανταποκρίνονται στα καλέσματα (θεωρώ, προσωπικά, μικρή προσέλευση τα 60 άτομα που βρέθηκαν χθες στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσ/νίκης).  Στη σύντομη εισαγωγή του σωστά επισήμανε ο κος Μάτης ότι “δεν τα γνωρίζουμε όλα και για αυτό το λόγο, για να είμαστε έτοιμοι όταν χρειαστεί, θέλουμε να μιλήσουμε με τους γνώστες, με τους ειδικούς”.

Ποιοι ήταν οι ειδικοί: Η ιστορικός και δημοσιογράφος Αγκέλα Αρμπελάεζ, ο αστυνομικος διευθυντης Δημητρης Γεωργουλης, ο ψυχίατρος – ψυχοθεραπευτής Σταύρος Μπουφίδης,  ο νομικός και πρώην αστυνομικός διευθυντής Θέμης Χαρισης, ο καθηγητής του τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης ΑΠΘ Γιώργος Τσιάκαλος, τα πληρέστατα βιογραφικά των οποίων μας παρουσιάστηκαν σε εξαντλητικό βαθμό -ας μου επιτραπεί να πω- από τη συντονίστρια της συζήτησης, δημοσιογράφο Χριστίνα Ταχιάου.

Η κυρία Αρμπελάεζ δήλωσε οικονομική μετανάστρια στην Ελλάδα. Εξέφρασε την αγάπη της και τον θαυμασμό της για τη χώρα μας, την οποία πρέπει οπωσδήποτε να σώσετε, μας είπε, δεν μπορούν να χαθούν τόσα χρόνια ιστορίας. Πρέπει να είστε ενωμένοι, μας συμβούλευσε και παρουσίασε την οδυνηρή οικονομική κατάσταση των Ελλήνων, με τους ανέργους και τους νεόφτωχους. Στη Λατινική Αμερική, πλέον, είπε, τα πράγματα είναι καλύτερα. Η κάπως ιδεαλιστική της παρουσίαση τελείωσε με ένα κείμενο παρμένο από κάποιο σάιτ του ΑΠΘ που είχε μιαν αναφορά στο Σεφέρη και με την προβολή ενός βίντεο 2,5 λεπτών, λίγο φολκλορικό μού φάνηκε, για την πολυπολιτισμικότητα της Θεσ/νίκης.

Ο Θέμης Χαρίσης, απόστρατος της ΕΛ.ΑΣ., υπηρέτησε πάνω από 20ετία στη Θεσ/νίκη σε πόστα που σχετίζονταν με την ασφάλεια. Σε κάθε του ομιλία, ύστερα από την αποστρατεία του, είπε, δεν παραλείπει να ζητά δημόσια συγγνώμη για τα λάθη και τις παραλείψεις του σε ζητήματα ασφαλείας των πολιτών όσο ήταν εν υπηρεσία. Στη συνέχεια μας παρουσίασε τα αποτελέσματα μιας πρόσφατης έρευνας σχετικά με την τρομακτική, πράγματι, αύξηση των ληστειών, των διαρρήξεων, των μικροεγκλημάτων δρόμου στην… Αθήνα! Ως εκ τούτου, είπε, έχει αυξηθεί το αίσθημα ανασφάλειας (των θεσσαλονικέων;) στην… Ομόνοια, στην… πλ.Βικτωρίας, στο… Μεταξουργείο. Υστερα είπε ένα σωρό λέξεις όμορφες, κενές περιεχομένου: διαφάνεια, συνευθύνη, συνδιοίκηση, συμμετοχική αντιεγκληματική πολιτική. Πρότεινε 11 εξίσου κενούς περιεχομένου τρόπους για να αυξηθεί το αίσθημα ασφαλείας των πολιτών της… Θεσσαλονίκης, μεταξύ αυτών: επανεξέταση της λειτουργίας της Δημοτικής Αστυνομίας, καθιέρωση του θεσμού του δημοτικού αστυνομικού της γειτονιάς, καθιέρωση ημέρας προβληματισμού για ζητήματα ασφαλείας, εθελοντισμός(!), ενεργοποίηση τοπικών συμβουλίων πρόληψης εγκληματικότητας (neighborhood watch;).

O πανεπιστημιακός κύριος Τσιάκαλος, ο οποίος πήρε στη συνέχεια το λόγο, ξεκαθάρισε ότι θεωρεί τη Θεσ/νίκη μια από τις πιο ασφαλείς πόλεις της Ευρώπης. Βέβαια η περιγραφή του της ασφαλούς Θεσ/νίκης αφορούσε τους κατοίκους Πανοράματος, που αναγκάζονται να κινούνται και στο κέντρο της πόλης, αλλά δεν βαριέσαι… Στη συνέχεια, παρουσίασε πώς μπορεί η Θεσ/νίκη να καταστεί πραγματικά ασφαλής και ανοιχτή, ανεκτική πόλη. Αναφέρθηκε στη σχετική τεχνογνωσία, στις μελέτες αλλά και την πρακτική κεντροευρωπαϊκών πόλεων, ωστόσο εμφανίστηκε μάλλον απαισιόδοξος για τη δική μας προοπτική λόγω των πολλών παραλείψεων από την κεντρική εξουσία. Είπε διάφορα που τα έχω ξανακούσει περί ασύλου, ακαδημαϊκού αυτοδιοίκητου, χουλιγκανισμού κτλ.  και ως “γνωστός αριστερός”  -δικός του ο χαρακτηρισμός- σχολίασε την αυξημένη δύναμη της Χρυσής Αυγής λέγοντας πως η Χρυσή Αυγή ανήκει στο προχθές και έχει ήδη νικηθεί, δεν είναι -είπε- η ανερχόμενη δύναμη. Με αλληλεγγύη προς το γείτονα, προς το μετανάστη, σύντομα τη σημερινή δυναμική παρουσία της Χρυσής Αυγής θα τη θυμόμαστε ως ένα δυσάρεστο διάλειμμα.

Σχολιάζοντας το ζήτημα της ασφάλειας στη Θεσσαλονίκη, η συντονίστρια κυρία Ταχιάου κατέθεσε τη δική της προσωπική εμπειρία, λέγοντας ότι στην καινούργια της γειτονιά, πραγματι, νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια χάρη στη συχνή διέλευση μοτοσυκλετιστών (“σαν νίντζα”) της ΕΛ.ΑΣ.

Ο επόμενος ομιλητής, αστυνομικος διευθυντης Δημητρης Γεωργουλης, να με συγχωρεί, αλλά δέχθηκα ένα πολυ σημαντικό τηλεφωνημα και δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω την ομιλία του. Ο,τι πρόλαβα ν’ ακούσω ήταν μια τυπική παρουσίαση του έργου και των επιτυχιών της Ελληνικής Αστυνομίας.

Ο τελευταίος ομιλητής Σταύρος Μπουφίδης, ψυχίατρος, είπε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, τα οποία (ίσως όχι μόνο σε μένα) φάνηκαν παντελώς άσχετα τόσο με την ασφαλή όσο και με την ανοιχτή πόλη. Μίλησε για την οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις της στην ψυχική υγεία. Αναφέρθηκε στις δομές της ελληνικής οικογένειας, στους διάφορους τύπους της ελληνικής οικογένειας, στο πώς μπορεί ή θα μπορούσε να διασφαλίσει μιαν καλύτερη κοινωνία η ελληνική οικογένεια (ακόμη και στην πιο σύγχρονή της μορφή, είπε – κρίση βήχα στους μεσήλικες παρευρισκομένους), όμως το κοινό ήταν ανυπόμονο, ήθελε κι αυτό να πει την άποψή του, κάποιος παραπονέθηκε για τη φρασεολογία και τη δύσκολη ορολογία που χρησιμοποιούσε ο γιατρός ομιλητής, “όλο αμφισημία και αμφισημία μας λές, τι παει να πει αυτό;”.

Και ήρθε η ώρα του κοινού. Ο Παναγιώτης Ζέρβας, καλός ιστολόγος, οδοντίατρος και μέλος των Οικολόγων, αναφέρθηκε στα πρόσφατα γεγονότα με τη σύλληψη των τεσσάρων στην Κοζάνη και τον βασανισμό τους από την ΕΛ.ΑΣ. Μόνο που προτίμησε να καταθέσει μια διαφορετική, αιρετική, θα μπορούσα να την πω, άποψη. Δεν έκανε λόγο για βασανισμό, αλλά για αντιεπαγγελματική συμπεριφορά της αστυνομίας, η οποία με τον αντιεπαγγελματισμό της απομακρύνει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης από το πραγματικά σοβαρό και αποτρόπαιο συμβάν της ληστείας τραπέζης με καλάσνικοφ (επί του συγκεκριμένου, στη συνέχεια, αρκετοί από το κοινό και ο κύριος Τσιάκαλος από το πάνελ αποδοκίμασαν έντονα τους βασανισμούς της ΕΛ.ΑΣ.)

Ηθελαν να μιλήσουν κι άλλοι. Σκληροτράχηλοι μεσήλικες, που κρατούσαν σημειώσεις. Που, αν και σκόρπιοι μες στην αίθουσα, έδειχναν να γνωρίζουν καλά ο ένας τον αλλον, ενδεχομένως από κοινή τους παρουσία σε αντίστοιχες εκδηλώσεις στο παρελθόν. Ίσως να είναι το χόμπι τους αυτό. Ίσως αυτοί να είναι οι ενεργοί πολίτες. Τους ακούσαμε κι αυτούς. Ακόμη και αυτούς, που σύμφωνα με τους συντονιστές της εκδήλωσης λέγανε άσχετα πράγματα. Ε, και τελικά έφυγα, λίγο πριν το τέλος, λίγο πριν το ύστατο μονόλεπτο σχόλιο του καθενός εκ των ομιλητών, έχοντας ακούσει πάρα πολλά λόγια για την ασφαλή Θεσσαλονίκη και ελάχιστα έως καθόλου για την ανοιχτή Θεσσαλονίκη.

Δεν ξέρω αν έχω δίκιο, αλλά δύο πράγματα κατάλαβα: α) ότι οι περισσότεροι συμπολίτες μου επιθυμούν περισσότερη αστυνόμευση από μια καλύτερα εκπαιδευμένη και οργανωμένη αστυνομία και β) ότι η παράταξη του κυρίου Μάτη οραματίζεται μια νοικοκυρεμένη, ασφαλή, αστική κοινωνία. Και καλά κάνει. Το πρόβλημα μάλλον το έχω εγώ, που τίποτε από τα παραπάνω δεν θέλω.

Τρομοκράτης!

ΥΓ Διαβάστε ένα ακόμη σχόλιο για  τη χθεσινή εκδήλωση.

(φωτογραφίες και τα βίντεο  ο Δημήτρης Τσιχλάκης)