Λονδίνο ή Αμστερνταμ; Μπα Θεσσαλονίκη

Όοοοχιιιι. Το 2013 θα πας στην Θεσσαλονίκη αγαπημένε μου ταξιδιώτη. Η Θεσσαλονίκη είναι ένας από τους must ταξιδιωτικούς προορισμούς του 2013.

Ποιός το λέει; Μα το National Geographic, βέβαια δεν είναι καινούργιο το νέο μια και κάποιοι το ξέρανε 5 μήνες πριν την δημοσίευση.

Για να δούμε λοιπόν γιατί θα πρέπει, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, να πάμε στην Θεσσαλονίκη :

α) Γιατί το λιμάνι της είναι άδειο και είναι ένα από τα λίγα που δεν έχουν μαρίνα

ουπς, είναι κακό να έχεις Μαρίνα; Και ο Παπαγεωργόπουλος που ήθελε να φτιάξει; ο ΟΛΘ που ξεκινάει την κατασκευή; γιατί δεν τους σταματάμε;

β) στην θέση τους βλέπει καΐκια και λέει τα καλύτερα για την προκυμαία μας

υποθέτω ότι μιλά για το “Αραμπέλλα” και το “Αργώ” τα οποία είναι πλωτά μπαρ και προφανώς είδε την προκυμαία πριν αρχίσουν τα έργα

γ) γιατί έχουμε νυχτερινή ζωή

δεν έχω να πώ τίποτα, ίσως το μόνο που είναι όπως το λέει

δ) γιατί η νεολαία μας είναι το 50% της πόλης

κάποιο λάθος κάνει, προφανώς αναφέρεται στους φοιτητές, που πάλι δεν είναι 50% και εξάρει τις νέες κινήσεις, μιλώντας μάλιστα με την Βίκυ Παπαδημητρίου  που βοήθησε στην διεκδίκηση της πρωτεύουσας νέων 2014

ε) Γιατί το καλαμάρι μας είναι γαμάτο παρέα με μακεδονικό κρασί

δηλαδή η πρωτεύουσα του φαγητού στην Ελλάδα, έχει για διάσημο πιάτο το καλαμάρι (!!!) μα το καλαμάρι; που στο διάολο τον πήγαν να φάει;

Παρακάτω στα tips του ο Costas Christ μας λέει :

Να επισκεφτούμε την πόλη τον Ιούνιο, Ιούλιο ή Αύγουστο. Επειδή δεν θα είναι τόσο στριμωγμένα. Ωραία. Τους μήνες που ανάβει το μπετόν και δεν μπορείς να πάρεις ανάσα ούτε το βράδυ. Τους μήνες που η νεολαία φεύγει για διακοπές ή στα χωριά της με αποτέλεσμα η πόλη να χάνει από την ζωή των ομάδων που περιγράφει πιο πάνω. Τους μήνες που η μισή Θεσσαλονίκη είναι στην Χαλκιδική, του μήνες που αυξάνουν τα ξενοδοχεία τις τιμές τους. Εγώ πάλι τόσα χρόνια θεωρούσα ότι οι καλύτεροι μήνες για να επισκεφτείς την Θεσσαλονίκη ήταν Οκτώβριος Νοέμβριος (η αλήθεια είναι ότι τον προτείνει λόγω φεστιβάλ) και Μάρτιος έως και Μάϊος. Αλλά πάλι τι ξέρω εγώ;

Χαίρομαι πάλι που το μοναδικό ξενοδοχείο άξιο αναφοράς για τον περιηγητή είναι το Δάϊος, δείχνει και το πόσο αμερόληπτο είναι το άρθρο. Η πληροφόρηση στα tips συνεχίζεται με τα υπέροχα λεωφορεία του ΟΑΣΘ τα οποία θεωρεί “…safe, efficient, and affordable option for city and area-wide travel”. Το affordable ισχύει συγκρινόμενο με άλλες πόλεις, όμως το safe που ακριβώς το είδε; εκτός και αν εξαιρεί τις μικροκλοπές και έχει κατά νου άλλου είδους εγκλήματα. Για το efficient θα σας γελάσω αλλά δεν νομίζω να είναι και τόσο, από την άλλη όμως αυτές είναι προσωπικές εκτιμήσεις και εμπειρίες.

Εκεί που δίνω ρέστα είναι οι επιλογές στο φαγητό και στο γλυκό. Όχι ότι τα σουτζουκάκια της Διαγωνίου δεν λένε ή ο Μπακαλιάρος του Αρίστου, όμως παρατηρώ ότι τον άνθρωπο τον πήγανε σε ότι πιο παλιό υπάρχει στην πόλη. Που τελικά δεν είναι η πόλη.

Οι δε προτάσεις αγοράς χτυπάνε κόκκινο. Να πάνε να ψωνίσουν φρούτα στις αγορές της πόλης; Δηλαδή φεύγω από την πόλη και λέω να πάρω ένα σουβενίρ για την Νεα Υόρκη ρε αδελφέ που μένω, να το πάω δώρο στον αδελφό μου, και πάω στο Καπάνι και λέω “Πιάσε ένα κιλό πορτοκάλια, αλλά τύλιξέ τα καλά γιατί είναι για ταξίδι”; Μόνο εμένα μου φαίνεται γελοίο;

Το καλύτερο το έχει αφήσει ο συγγραφέας για το τέλος:

What to Watch Before You Go: Never on Sunday, a 1960 comedy classic in which popular Greek actress turned politician Melina Mercouri introduced international cinema audiences to the natural beauty, bouzouki music, and joy of Greek life.

παρ’ ότι ο αρθρογράφος δίνει Link στο Amazon, εγώ θα χρησιμοποιήσω την περιγραφή της ταινίας από το IMDB, τα έντονα δικά μου :

Illia is Piraeus’s most popular person: an energetic prostitute, full of life and good humor. Every day, she swims at the pier, entertaining the dock hands. Sundays she has an open house with food, drink and song. Homer Thrace, an amateur philosopher from Middletown, Conn., arrives in town to find out why Greece has fallen from ancient greatness. He decides Illia is a symbol of that fall, so he sets out to study and to save her. Unknown to Illia, he gets the money for the books and all else he gives her from Mr. No Face, the local vice boss who wants Illia retired because her independence gives other whores ideas. Whose spirit is stronger: Homer’s classical ideal or Illia’s

Ελπίζω ότι όσοι δουν το “Ποτέ την Κυριακή” πριν ξεκινήσουν για Ελλάδα, να μην καταλήξουν στον Πειραιά αντί της Θεσσαλονίκης, αν και με τις συγκοινωνίες που διαθέτουμε είναι πιο πιθανό.

Διαβάζω στο facebook διάφορους να αποκαλούν εμένα και άλλους μίζερους, επειδή θεωρούμε ότι δεν αποτελεί διαφήμιση για την πόλη το άρθρο. Κάθε διαφήμιση δεν αποτελεί καλή διαφήμιση. Καλή διαφήμιση είναι η πραγματικά καλή διαφήμιση. Το άρθρο έχει ανακρίβειες και όταν έρθει ο όποιος επισκέπτης στην πόλη, επηρρεασμένος από το άρθρο και τα βρει διαφορετικά, δεν πρόκειται να προτείνει την πόλη σε κανέναν άλλο. Δεν θέλουμε να είμαστε προορισμός μόνο το 2013 αλλά κάθε χρονιά και αυτό δεν είναι μιζέρια. Μιζέρια είναι να παίρνεις έναν που διαμορφώνει γνώμες, να τον ταϊζεις και να τον ποτίζεις, ίσως και να τον πληρώνεις και μετά να γράφει ότι μαλακία του καπνίσει, θεωρώντας ότι σου κάνει και χάρη.

Βέβαια εδώ υπάρχει πάντα ένα βασικό πρόβλημα. Εμείς σαν Θεσσαλονικείς έχουμε αποφασίσει ποια θέλουμε να είναι η πόλη μας; Η πόλη που θα διαφημίζουν και θα διαφημίζουμε για τουριστικό προορισμό; Ποιοί είναι οι στόχοι μας; Θέλουμε τον τουρισμό που μπορεί να πληρώσει την διαμονή του στο Δάϊος; Πόσους μπορούμε να εξυπηρετήσουμε σε καταλλύμματα του επιπέδου του Δάϊος. Αυτοί που μπορούν να πληρώσουν το Δάϊος νοιάζονται για τις νεανικές και δημιουργικές ομάδες τις πόλης; Νοιάζονται για την νυχτερινή διασκέδαση της πόλης;

Θέλουμε άλλου είδους τουρισμό; Ωραία, ας πούμε θέλουμε τον μέσοτουρίστα που μπορεί να μείνει σε ένα ξενοδοχείο και θέλει να δει την σημερινή ζωή και τον νοιάζουν οι νέοι. Ποια λοιπόν θα είναι η διήγησή σου στον χ αρθρογράφο του National Geographic; Οι 7 θάλασσες; Τα καλαμαράκια με το μακεδονικό κρασί; Να το θέσω λίγο διαφορετικά, αν ήταν φιλοξενούμενός σου ο αρθρογράφος που θα τον πηγαίνες; Τι θα του έδειχνες σαν Θεσσαλονίκη; Ποια είναι η Θεσσαλονίκη σας, η Θεσσαλονίκη μας;