Γιατί οδηγώ χωρίς πινακίδες

Την προηγούμενη φορά κατόρθωσα να οδηγώ στη Θεσσαλονίκη με τις πινακίδες κυκλοφορίας από μέσα και χωρίς να φαίνεται ο αριθμός κυκλοφορίας επί 8 ολόκληρους μήνες. Και θα τα κατάφερνα να επιμηκύνω το διάστημα αυτό αν δεν περνούσα οδικώς σύνορα που δεν σου το επιτρέπουν χωρίς τις πινακίδες στη θέση τους.

Τώρα έχω ξεπεράσει τον ενάμιση μήνα και ευελπιστώ να βελτιώσω το ρεκόρ αν δεν βρεθεί κανένας “Τριανταφυλλόπουλος blogger” να με “δώσει”.

Να σημειώσω ότι δεν αισθάνομαι παράνομος και ότι ως οδηγός έχω τη συνείδησή μου πιο καθαρή και από αυτή του Τατούλη. Απλώς νοιώθω πως είμαι ένας Θεσσαλονικιός σε νόμιμη άμυνα κατά της απάτης που λέγεται Δημοτική Αστυνομία.

Δεν χρειάζεται βεβαίως να μακρολογήσω επί της εισπρακτορικής φύσεως της εργασίας της δημοτικής Αστυνομίας Θεσσαλονίκης. Η υπηρεσία και οι δερβέναγές της (Παπαγεωργόπουλος – Αθανάσαρος), χέστηκαν για το κυκλοφοριακό της πόλης και για την ταλαιπωρία των συμπολιτών τους (αν και γω και σεις δεν μένουμε όπως ο mayor στο Πανόραμα). Ο στόχος είναι ΛΕΦΤΑ, ΛΕΦΤΑ, ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ.

Και οι συμπαθείς κατά τα άλλα φλούφληδες κομάντος της ΔΑΘ γράγουν και γράφουν αυτοκίνητα, τραπεζοκαθίσματα, καταστήματα. Ότι προλάβουν.

Χιλιάδες όμως Θεσσαλονικείς, ένας κι εγώ, έχουμε την ατυχία να εργαζόμαστε στο ευρύτερο κέντρο της πόλης, όπου φθάνουμε από μέρη που δεν εξυπηρετούνται ικανοποιητικά ή και καθόλου από τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Στο κέντρο έχουν μπει εσχάτως σήματα ελεγχόμενης στάθμευσης με κάρτες (πρώην παρκόμετρα) ακόμη και σε αδιέξοδα 10 μέτρων μήκους. ΠΑΝΤΟΥ. Οπότε για να πάμε στη δουλειά μας καθημερινά πρέπει να αγοράζουμε κάρτες από 7 έως 12 ευρώ (μέσο όρο 10€). Αν κάποιος δουλεύει 25 μέρες τον μήνα, χρειάζεται 25×10=250€. Το ποσό αυτό παύει πλέον να είναι “ενοίκιο θέσης πάρκινγκ σε δημόσιο χώρο”. Είναι σαν να γίνεται ο δήμος Θεσσαλονίκης συνέταιρος στη δουλειά μας. Άσε που για τους περισσότερους αυτά τα χρήματα είναι το 1/3 ή το 1/4 των αποδοχών τους. Νομίζετε ότι τα μαγαζιά στα οποία πουλούσε προστασία η Μαφία στις ΗΠΑ πλήρωναν παραπάνω; ΟΧΙ.

Προς τούτο αφαίρεσα τις πινακίδες και τις τοποθέτησα σε άλλο χώρο στον οποίο να είνα εμφανές ότι υπάρχουν -για την τροχαία- αλλά να μην φαίνεται εμφανώς ολόκληρος ο αριθμός. Σκέπασα επίσης -βασικό- τον αριθμό στα ασφαλιστικό συμβόλαιο που έχω στο παμπρίζ. Έτσι παρκάρω στους χώρους ελεγχόμενης στάθμευσης χωρίς να δίνω λεπτό. Κι όταν περνούν οι δημοτικοί αστυνόμοι, φεύγουν άπραγοι.

Επαναλαμβάνω, δεν κάνω τον έξυπνο, αμύνομαι. Και μη μου πει κανείς γιατί δεν το βάζω σε ιδιωτικό πάρκινγκ, γιατί 1ον τα λεφτά είναι πάνω – κάτω τα ίδια και 2ον σκεφτήκατε την περίπτωση ο δήμος να έχει κάνει “κολλεγιά” και με αυτά;

Ίσως αν το κάναμε όλοι οι ομοιοπαθούντες, ο δήμος να έπαιρνε το μήγνυμα (που χλωμό το βλέπω).

Αν δεν έχετε δει την ταινία NOISE δείτε τη επειγόντως. Θα καταλάβετε τι προτείνω.