Στην Ελλαδα εγιναν αυτά;
Να πάρουν υπουργειο στην κυβέρνηση οι δημιουργοί.

Αν επρόκειτο για ένα «φεστιβάλ» με την υπογραφή της Παράλλαξης και του οργανωτικού/καλλιτεχνικού υπεύθυνου Γ.Τούλα θα συμφωνούσα με όλες τις «γκρίνιες» σου.
Δε νομίζω όμως ότι αυτό συνέβη. Εγώ θεωρώ ότι ήταν μια γιορτή για τα γενέθλια της Παράλλαξης που έδωσε το έναυσμα και την ευκαιρία σε πολλές δημιουργικές ομάδες και μονάδες της πόλης να κάνουν τις προτάσεις και να δοκιμάσουν τις παρεμβάσεις τους. Αυτό από μόνο του το βρίσκω σπουδαίο.
Και είχε βέβαια το συντονισμό των εκδηλώσεων και τη γενική οργάνωση αλλά δε μπορώ να της χρεώσω τον απόλυτο έλεγχο και ευθύνη για όλες τις εκδηλώσεις και συμμετοχές. (π.χ. οι διαβάσεις της Ένωσης Πεζών δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο)
Να προσπαθήσω να το δώσω μ’ ένα πρόχειρο παράδειγμα. Κάνω την υπόθεση ότι είχα υποβάλλει κι εγώ πρόταση στην Παράλλαξη για να κάνω ένα ρεσιτάλ τραγουδιού (πλούσιο ρεπερτόριο λέμε) ή να κάνω «εικαστική παρέμβαση» στις λαμαρίνες του μετρό και είχε γίνει δεκτή η πρότασή μου.
Η Παράλλαξη είχε ευθύνη να σας/μας ενημερώσει σωστά στο πρόγραμμά της, να φροντίσει για το χώρο κλπ κλπ. Αλλά αν εγώ είχα ξεκούρδιστη κιθάρα (παραβλέπουμε το ότι είμαι φάλτσος παρακαλώ) ή ζωγράφιζα μλκίες δε νομίζω να έφταιγε η Παράλλαξη. Ειδικά στην περίπτωση που είχα αργήσει να ξυπνήσω και δεν είχα προετοιμαστεί καλά ώστε να είμαι συνεπής στην ώρα μου. Πιστεύω να έγινα κατανοητός για να μην μακρηγορώ άλλο.

Επίτρεψέ μου να κάνω μερικές συμπληρώσεις στο κατατοπιστικότατο ρεπορτάζ σου.
(με ιδία αντίληψη)
– Την παιδική χαρά στην Πλ.Τσιρογιάννη (Ντορέ). Ήταν εξαιρετικά όμορφη και λειτουργική. Η δε “κούνια” ήταν heavy duty (σήκωνε μαζί και σένα και τον Πάνο της Καλύβας και τον Indicto…). Εγώ “κουνήθηκα” και το βράδυ της Δευτέρας όταν οι Ηρακλειδείς “διακοσμούσαν” το Λευκό Πύργο.
– Το “πάρκο” της Ιασονίδου (με Ευριπίδου, ανεβαίνοντας δεξιά μεταξύ Ολύμπου & Αγ.Δημητρίου), ένα έργο που “λειτούργησε” από το πρώτο κιόλας βράδυ και μεταμόρφωσε έναν επί χρόνια άσχημο, άχαρο και βρώμικο τσιμεντένιο χώρο. Ένα έργο που θα μείνει, και το χαίρονται οι κάτοικοι της γειτονιάς και οι περαστικοί. Μέχρι σήμερα έχει προστατευτεί από καταστροφές και άλλες ασχήμιες κι ελπίζω να παραμείνει έτσι.
Για την ιστορία να αναφέρω ότι ήταν η συμμετοχή της Κίνησης Πολιτών “Αλλάζουμε την πόλη” (οι “36” όπως λες) . Η σχεδίαση του χώρου και των κατασκευών (παγκάκια κλπ) έγινε από τον αρχιτέκτονα Πρ.Νικηφορίδη και τους συνεργάτες του (τους ζητώ συγνώμη, δεν έχω συγκρατήσει άλλα ονόματα).
Να περάσετε όλοι να το δείτε και να κάτσετε να ξαποστάσετε.

(από “δεύτερο χέρι” – τα “πρώτα χέρια” ήταν πολύ ευχαριστημένα)
– τα “βιβλία στο δρόμο), το πρωί του Σαββάτου στην Πλ.Ναυαρίνου (η κόρη μου απέκτησε και ένα βιβλίο ως ενθύμιο της εκδήλωσης)
– τη συναυλία Οθωμανικής μουσικής, επίσης το πρωί του Σαββάτου, στο αρχαιολογικό Μουσείο. Μου μετέφεραν ότι ο κόσμος ενθουσιάστηκε και έκανε πράξη το σύνθημα “μαζί-μαζί και στη βροχή”).

Επίσης, ξέρω ότι το “Κυνήγι του θησαυρού στο δάσος” (για παιδιά Δημοτικού αν θυμάμαι καλά) -που είχε μεγάλη συμμετοχή- είχε αναβληθεί για το επόμενο Σάββατο (13) λόγω της βροχής. Έμαθε κανείς κάτι;

1) το ξενοδοχείο ABC δεν ανήκει στον Θωμόπουλο αλλά στην οικογένεια Μπρόβα και τα ανθρωπάκια που μπήκαν στην όψη του τα πλήρωσε η Παράλλαξη.

2)ο χορηγός της Βαλαωρίτου Ursus δεν είχε καμία σχέση με τον προτζέκτορα του Πειράματος. Το ΠΕΙΡΑΜΑ έπαιξε χαριστικά και εκεί το λογότυπο, μετά από παράκληση της ΠΑΡΑΛΛΑΞΗΣ. Δεν είχαν τη δυνατότητα να έχουν καλύτερο προτζέκτορα για τις προβολές τους.

Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, καταγραφή χωρίς προσωπική αντίληψη σημαίνει προπαγάνδα για τρίτους. Η δημοσιογραφία οφείλει να’ναι όσο το δυνατότερο ακριβοδίκαιη, αλλά κανείς δεν είναι αντικειμενικός. Η υποκειμενικότητα είναι το μόνο δεδομένο κι η αντικειμενικότητα ίσως το άπιαστο ζητούμενο.

Αν η κριτική σου δεν είχε μια ανεξήγητη δόση χολής -που ίσως να μη την κατάλαβες- δεν θα αντιδρούσα. Κανείς δεν σε εμπόδισε να συμμετέχεις, το αντίθετο οι συμμετοχές ήταν ανοιχτές για όλους. Γιατί δεν προσέφερες τις υπηρεσίες σου (πολύτιμες κατά τη γνώμη μου) ώστε να διορθώσεις και να προτείνεις αυτά που εσύ πίστευες ότι έπρεπε να γίνουν; Τι σε εμπόδισε; Τι εμποδίζει κατά καιρούς όλους μας στο να συμμετέχουμε σε τέτοια projects; Αυτό που ονομάζω εγώ “αβάσταχτη θεσσαλονικίλα”. Η συνεχής δηλαδή γκρίνα γηπεδικού level και ο μιρλώδης παραγοντισμός. Αυτή όμως είναι η πλευρά της αποχής.

Πήγες σε πολύ περισσότερα δρώμενα από οτι εγώ (και ίσως είσαι ο μοναδικός που πήγε σχεδόν σε όλα) και περίμενα πολλά περισσότερα ως καταγραφή. Ρεπορταζ σημαίνει αποστασιοποίηση. Σημαίνει καταγραφή και όχι προσωπικές αντιλήψεις.

Αν το ποστ σου είχε αρχή μέση και τέλος και δεν θύμιζε παραλήρημα το οποίο στο τέλος καταλήγει “αν θέλετε την άποψή μου απαλλαγμένη από δεύτερες σκέψεις, σας λέω ανεπιφύλακτα ότι ήταν ίσως ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχω ζήσει εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια, με όλα τα στραβά του.” για να ξανακαταλήξει στο “sucks each other’s dick” ουσιαστικά να αυτοαναιρεθεί σε μόλις δυο παραγράφους δεν θα είχα θέμα. Αν ήταν το προσωπικό σου blog και όχι το ομαδικό πάλι δεν θα είχα θέμα. Αν ήταν κριτική και όχι παραγοντισμός πάλι δεν θα είχα θέμα Τομ.

Το εύκολο είναι να βρίσκεις σφάλματα σε διοργανώσεις. Το δύσκολο είναι να συμμετέχεις.

Αυτά είχα να πω και αν δεν σε εκτιμούσα δεν θα έμπαινα καν στον κόπο να αντιπαρατεθώ μαζί σου.

Venceremos