Το πανηγύρι και το ποδήλατο

Το φεστιβάλ βιβλίου 28 χρόνια τώρα εμφανίζεται κάθε τέλη Μαϊου, αρχές Ιουνίου, φέρνει καταιγίδες και τυφώνες, φιλοξενεί, ακούσια, το παραλήρημα των “γνήσιων Μακεδόνων” με τις μαλακίες γύρω από τον Μ. Αλέξανδρο και αφού πουλήσουν την πραμάτεια τους και χαρεί ο Μπάμπης Μπαρμπουνάκης, δημοτικός σύμβουλος του ΠΑΣΟΚ, το διαλύουν.

Μετά ξαναγυρίζουν στα μαγαζιά τους και κλαίνε την μοίρα τους, όταν όμως ψηφίσουν θυμούνται τον Μπάμπη. Το φεστιβάλ είναι μια καλή ευκαιρία να περπατήσει ο κόσμος στην παραλία, να φάει τα σπόρια του και να αγοράσει το μαλλί της γριάς και παρεπιμπτόντως να αγοράσει κανένα βιβλίο στις ίδιες τιμέ που θα το αγόραζε στο βιβλιοπωλείο. Ίσως να φταίει και το τριχίλιαρο που ζητάνε, ίσως και να μην τους νοιάζει.

Το σώου εδώ και χρόνια στήνεται στο ίδιο σημείο στο στενό κομμάτι της παραλίας μεταξύ Λευκού Πύργου και Μακεδονία Παλλάς. Στήνουμε τα περίπτερα και ο ποδηλατόδρομος είναι το σημείο όπου περνάνε οι πεζοί. Για όλες τις μέρες του Φεστιβάλ οι Ποδηλάτες έχουν ακόμη λιγότερα χιλιόμετρα στην διάθεσή τους. Αιτία η εκδήλωση ενός δημοτικού συμβούλου.

Φέτος για πρώτη φορά, διαβάζω στο TVXS, υπήρξε γραπτή διαμαρτυρία από τους Ποδηλάτες της Θεσσαλονίκης. Δεν νομίζω ότι θα κάνουν τίποτα. Η άποψή μου είναι ότι από την στιγμή που γίνεται κάτι σοβαρό περίπου την ίδια εποχή, η Έκθεση Βιβλίου, να ενσωματωνότανε μέσα σ’ αυτή και να τελείωνε το παραμύθι.

Φτάνει πια με τις μικροκομματικές εκδηλώσεις.